Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 18 Bible Online

Лука 18 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 18

¹Бир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяе айтып берди:

²— Бир шеэрде Алладан да къоркъмагъан, адамлардан да утанмагъан бир къады бар экен.

³Шу шеэрде бир тул къадын да яшагъан. О, къадынынъ алдына бара берип: «Давамны адалетли чез, мени къабаатлагъан адамдан мени къорчала», — деп ялвара эди.

⁴Къады чокъ вакъыт буны япмагъа истемеген. Сонъундан о озь-озюне: «Мен Алладан къоркъмайым, адамлардан да утанмайым.

⁵Лякин бу тул къадын мени раатсыз эткени ичюн, онынъ давасыны адалетнен чезерим, ёкъса о, келе берип джанымны якъар», — деген.

⁶— Эшиттинъизми, адалетсиз къады не айткъан? — деп сорады Рабби.

⁷— Аджеба Алла да Озю сайлагъан ве Онъа гедже-куньдюз ялварып отургъанларны къорчаламазмы? Оларны чокъ беклеттиреджекми?

⁸Сизге айтам: О, оларны тез къорчалайджакъ. Амма Инсан Огълу кельгенинде, ер юзюнде иман тапар экенми?

⁹Озюнинъ инсафлыгъыны юкъары сайып, башкъаларына юксектен бакъкъан базы адамларгъа Иса бойле бир кинаели икяе айтып берди:

¹⁰— Бириси ферисе, башкъасы салым топлайыджы олгъан эки адам дува окъумакъ ичюн Алланынъ Сарайына киргенлер.

¹¹Ферисе озюнджесине бойле дува окъуп башлагъан: «Алла! Мен башкъа адамлар: айдутлар, имансызлар, бозукъ ве мына бу салым топлайыджы киби олмагъаным ичюн Санъа чокъ шукюр.

¹²Афтада эки кере аштан-сувдан вазгечем. Бутюн къазангъанымнынъ ондан бир пайыны айырам».

¹³Салым топлайыджысы исе узакъта турып, козьлерини кокке котермеге биле къоркъуп, кокрегине ура-ура: «Алла! Мен гуналым, ляким манъа мераметли ол!» — дей.

¹⁴Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Чюнки озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.

¹⁵Исанынъ огюне, хайыр дувасыны окъусын деп, оларгъа къолуны тийдирсин деп, бебейлерни кетирдилер. Шегиртлер буны корип, кетиргенлерге ёл бермеди.

¹⁶Иса исе балаларны янына чагъырып, шойле деди: — Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз, чюнки Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир.

¹⁷Сизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ.

¹⁸Башлыкълардан бири Исадан сорады: — Яхшы Оджам! Эбедий аяткъа насип олмакъ ичюн манъа не япмакъ керек?

¹⁹Иса онъа: — Сен Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль.

²⁰Сен Онынъ эмирлерини билесинъ: аиле садыкълыгъыны бозма, адамнынъ джаныны алма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, ана-бабанъны урьмет эт, — деди.

²¹— Буларнынъ эписини яшлыгъымдан берли япып келем, — деди о Исагъа.

²²Буны эшитип, Иса: — Санъа даа бир шей етишмей: бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте олур. Сонъ келип, Меним пешимден юр, — деди.

²³Башлыкъ бу сёзлерни эшитип, пек къайгъырды, чюнки о пек зенгин эди.

²⁴Иса онынъ къайгъыргъаныны корип: — Зенгин адамларгъа Алла Падишалыгъына кирмек не къадар агъырдыр!

²⁵Девенинъ ине тешигинден кечмеси, зенгиннинъ Алла Падишалыгъына кирмесинден къолайдыр, — деди.

²⁶Буны эшиткенлер исе: — Ойле олса, ким къуртарыладжакъ экен? — деп сорадылар.

²⁷— Адамлар япып оламагъан шей Алланынъ ярдымынен олмакъ мумкюн, — деди Иса.

²⁸— Мына, биз мал-мулькюмизни къалдырып, Сенинъ артынъдан кельдик! — деди Пётр.

²⁹Иса шегиртлерине: — Сизге догърусыны айтам: Алла Падишалыгъы ичюн эвини, ана-бабасыны, агъа-къардашыны, тата-къыз къардашыны я да апайыны ве балаларыны къалдырып кеткен эр бир адам

³⁰бу заманда къат-къат яхшылыкълар тапып, келеджек заманда исе эбедий аяткъа киреджек.

³¹Иса он эки шегиртини четке чагъырып оларгъа: — Биз энди Ерусалимге кетемиз. Анда пейгъамберлернинъ Инсан Огълу акъкъында язгъанлары ерине келеджек.

³²Оны Алланы бильмеген адамларнынъ къолуна береджеклер, Оны мыскъыллап акъаретлейджеклер, Онынъ бетине тюкюреджеклер,

³³Оны къамчылап ольдюреджеклер. Амма учюнджи куню О тириледжек, — деди.

³⁴Шегиртлер исе бу сёзлерден бир шей анъламадылар. Бу сёзлернинъ манасы олардан гизли эди, Исанынъ айткъанларына оларнынъ акъылы етмеди.

³⁵Иса Ерихон шеэрине келеяткъанда, бир кёр адам ёл кенарында отурып садакъа сорай эди.

³⁶Онынъ алдындан халкъ кечип кеткенини эшитип: — Не олды? — деп сорады.

³⁷— Назаретли Иса келе, — деп онъа джевап бердилер.

³⁸Кёр адам: — Эй, Давут Огълу Иса, манъа мерамет эт! — деп къычырды.

³⁹Огде кеткенлер оны сусмагъа меджбур эттилер. Лякин о даа зияде къычырып: — Эй, Давут Огълу, манъа мерамет эт! — деди.

⁴⁰Иса токътап, кёрны Онынъ янына кетиргенлерини буюрды. Кёр кельген сонъ,

⁴¹Иса ондан: — Сен не япкъанымны истейсинъ? — деп сорады. — Рабби, козьлерим корьсюн! — деди о.

⁴²Иса онъа: — Козьлеринъ ачылсын, иманынъ сени къуртарды, — деди.

⁴³Шу ань кёрнынъ козьлери коре башлады. О, Алланы алгъышлап Исанынъ пешинден кетти. Буны корьген бутюн халкъ Аллагъа шукюрлер этти.