Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 19 Bible Online

Лука 19 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 19

¹Иса Ерихон шеэрине кирип, сокъакълар бою кечти.

²Бу ерде салымджыларнынъ башы, Заки адлы зенгин бир адам

³Исаны корьмек ве Онынъ ким экенини бильмек истеди. Амма Исаны пек чокъ адам сарып алгъанындан себеп, Оны корип оламады, чюнки пек алчакъ бойлу эди.

⁴Исаны корьмек ичюн Заки, огге чапып Иса кечеджек ёлнынъ четинде оськен дут терегине минди.

⁵Иса о ерге келип чыкъкъанда, башыны котерди де, Закини корьди. — Эй, Заки, тез тюш андан. Бугунь Мен сенинъ эвинъде олмакъ керегим, — деди О.

⁶Заки ашыкъып теректен тюшти ве Исаны буюк бир къуванчнен къабул этти.

⁷Буны корьгенде, олар мырылдап башладылар: — Иса гуналы адамнынъ эвине барды, — дедилер.

⁸Заки исе Раббининъ огюнде турып: — Рабби, меним барлыгъымдан ярысыны фукъарелерге береджегим. Эгер мен кимнидир алдаткъан олсам, оларгъа дёрт къат къайтараджагъым, — деди.

⁹Бунъа Иса: — Бугунь Закининъ эвине къуртулув кельди, чюнки о да Ибраимнинъ огълудыр, — деди.

¹⁰— Чюнки Инсан Огълу гъайып олгъанларны къыдырып тапмакъ ве къуртармакъ ичюн кельди.

¹¹Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, Оны динълеген халкъ Алла Падишалыгъы мына-мына келеджек, деп тюшюне эди. Шунынъ ичюн, Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди:

¹²— Мырза бир адам тахткъа минмек ве сонъ къайтмакъ ичюн узакъ мемлекетке барып кельди.

¹³Озюнинъ он къулларыны чагъырып, оларгъа бир бинъ динар [8] бере де: «Мен къайтып кельгенимдже, бу параларны ишлетип турунъыз», — деп кете.

¹⁴Озь мемлекетининъ халкъы исе о адамдан нефретлене экен. Олар онынъ артындан эльчилерни ёллап: «Бу адам бизге падиша олгъаныны истемеймиз», — деп илян эттилер.

¹⁵Бир вакъыттан сонъ о тахткъа минип, озь ветанына къайтып кельди. Берген акъчаларынен ким не къадар файда корьгенини бильмек ичюн, къулларыны янына чагъырта.

¹⁶Биринджиси келип: «Эфендим, сенинъ юз динарынъ даа бинъ динар файда кетирди», — деди.

¹⁷Падиша онъа: «Аферин! Сен яхшы къул экенсинъ! Кучюк иште ишанчлыкъ косьтергенинъ ичюн, шимди он шеэрнинъ укюмдары олурсынъ», — деди.

¹⁸Экинджиси келип: «Эфендим, сенинъ юз динарынъ беш юз динар файда кетирди», — деди.

¹⁹Онъа да: «Сен де беш шеэрге укюмдарлыкъ этерсинъ», — деди.

²⁰Учюнджиси келип: «Эфендим, мына сенинъ юз динарынъ, мен оны явлукъкъа сарып сакъладым.

²¹Мен сенден къоркътым, чюнки сен къатты къолсынъ. Сен бермейип аласынъ, сачмайып орасынъ», — деди.

²²Падиша онъа: «Эй, яман ве дембель къул! Сени озь агъзынъдан чыкъкъан сёзлеринънен укюмге чекеджем. Мени къатты къол олгъанымны эм де бермейип алгъанымны, сачмайып оргъанымны билир экенсинъ де,

²³не ичюн парамны фаизджилерге бермединъ? Мен келип, ич олмадым парамны фаизнен алыр эдим», — деди.

²⁴Сонъ падиша янында тургъанларгъа бакъып: «Онынъ къолундан онынъ юз динарыны алып, бинъ динары олгъангъа беринъиз», — деди.

²⁵«Эфендим, онынъ бинъи бар да!» — деди олар.

²⁶«Мен сизге айтам: кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, къолунда бар олгъаны биле ондан тутып алынаджакъ.

²⁷Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», — деди.

²⁸Бу икяени айткъан сонъ, Иса Ерусалимге таба ёлуны девам этти.

²⁹Зейтюн дагъынынъ этегинде ерлешкен Бетфаге ве Бетания койлерине якъынлашкъанда, О, эки шегиртини ёллап:

³⁰— Къаршынъыздаки койге барынъыз. Койге киргенинъизнен, багълы тургъан, шимдигедже устюне адам минмеген яш эшекни тапарсыз. Оны чезип, мында кетиринъиз.

³¹Эгер сизден: «Эшечикни не ичюн чезесиз?» — деп сорасалар, «О, Раббимизге керек», — деп джевап беринъиз, — деди.

³²Иса ёллагъан шегиртлер барып, О айткъаны киби, эр шейни таптылар.

³³Эшечикни чезеяткъанларда онынъ саиплери: — Сиз не ичюн эшечикни чезесиз? — деп сорадылар.

³⁴Шегиртлер: — О, Раббимизге керек, — дедилер.

³⁵Эшечикни Исанынъ алдына кетирдилер де, онынъ устюне озь урбаларыны ташлап, Исаны миндирдилер.

³⁶О минип кетеяткъанда, шегиртлер урбаларыны ёлгъа тёшедилер.

³⁷Иса энди Зейтюн дагъындан тюшкен ёлгъа якъынлашкъанда, Онынъ пек чокъ шегиртлери, корьген аджайип шейлерни хатырлап, къуванчкъа толдылар ве кучьлю сеслернен Алланы шерефлеп башладылар:

³⁸— Раббининъ ады иле Келеяткъанны, Падишаны шуретленъиз! Кокте барышыкъ, юкъары Коклерде — шерефлер олсун! — дедилер.

³⁹Халкънынъ арасында тургъан бир къач ферисе Исагъа: — Оджа, шегиртлеринънинъ сеслерини кестир! — дедилер.

⁴⁰О исе оларгъа джевап берип: — Сизге айтам: эгер оларнынъ сеслери кесильсе, ташлар къычыраджакълар! — деди.

⁴¹Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:

⁴²— Сен ич олмадым, шу кунюнъде барышыкъ ичюн нелер керек олгъаныны бильсе эдинъ! Амма шимди бу шей козьлеринъден сакълангъандыр.

⁴³Башынъа ойле куньлер келеджек ки, душманларынъ этрафынъны узун топракъ обаларынен сарып, алкъагъа алып, эр тарафтан басаджакълар.

⁴⁴Сени харап этип, ичинъдеки эвлятларынъны къыраджакълар ве таш устюнде таш къалдырмайджакълар. Чюнки Мен санъа кельген вакътыны сен танымадынъ, — деди.

⁴⁵Иса Алланынъ Сарайынынъ азбарына киргенде, анда алыш-веришнен огърашкъанларны къувмагъа башлады.

⁴⁶Оларгъа: — Алланынъ Китабында: «Меним Эвим Ибадет Эви оладжакъ», — деп язылгъан. Сизлер исе оны айдутлар къобасына чевиргенсиз! — деди.

⁴⁷Иса эр кунь Алланынъ Сарайында адамларны огрете эди. Баш руханийлер, Къанун оджалары ве Исраиль халкъынынъ акъсакъаллары исе Оны ольдюрмеге истей эдилер.

⁴⁸Лякин бунынъ чаресини тапамадылар, чюнки бутюн халкъ Исаны джан-юрекнен динълеп, артындан юре эди.