Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 20 Bible Online

Лука 20 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 20

¹Куньлернинъ биринде Иса Алланынъ Сарайында адамларны огретип, халкъкъа Къуванчлы Хаберни илян эте эди. Баш руханийлер ве Къанун оджалары исе акъсакъалларнен берабер келип,

²Онъа суаль бердилер: — Бизлерге айт, бу ишлерни япмагъа Сенинъ акъкъынъ бармы? Санъа бу акъны ким берди? — дедилер.

³Иса оларгъа шойле джевап берди: — Мен де сизге бир суаль береджем, Манъа айтынъыз:

⁴Ягъя халкъны сувгъа батырып чыкъаргъаны Алладан я да адамларданмы?

⁵Олар исе озьара давалашып, бир-бирине: «Эгер „Алладан”, — десек, О: „Не ичюн Ягъягъа инанмадынъыз?” — дейджек.

⁶Эгер „Адамлардан”, — десек, бутюн халкъ бизни ташларнен ураджакъ, чюнки халкъ Ягъянынъ пейгъамберлигине къатты инана», — дей эдилер.

⁷Сонъ Исагъа джевап берип: — Кимден олгъаныны бильмеймиз, — дедилер.

⁸Иса оларгъа: — Мен де буларны япмагъа насыл акъкъым олгъаныны сизлерге айтмам, — деди.

⁹Сонъ Иса халкъкъа бойле кинаели икяе айтып берди: — Бир адам юзюм багъыны сачып, оны юзюмджилерге кирагъа берди де, озю узакъ вакъыткъа башкъа мемлекетке кетти.

¹⁰Мевсими кельгенде, берекеттен озь пайыны алмакъ ичюн, юзюмджилернинъ алдына бир хызметчисини ёллай. Лякин юзюмджилер оны котеклеп, бир шейсиз къайтаргъанлар.

¹¹Юзюм багъынынъ саиби даа бир хызметчисини йибере. Оны да котеклеп, масхара этип, бир шей бермейип къайтарып йибергенлер.

¹²О кене, энди учюнджисини йибергенде, оны да яралап, къувып чыкъаргъанлар.

¹³О вакъыт юзюм багъынынъ саиби: «Не япайым экен? Севимли огълумны ёллайым. Бельки ондан утанырлар», — деген.

¹⁴Амма юзюмджилер онынъ огълуны корьгенлеринен бир-бирине: «Бу — мирасчы! Оны ольдюрейик, ве бутюн мирас бизге къаладжакъ», — дейлер.

¹⁵Сонъ огълуны юзюм багъындан тышарыгъа айдап, ольдюрелер. Бундан сонъ, юзюм багъынынъ саиби оларгъа не япаджакъ?

¹⁶О келип, бу юзюмджилерни ёкъ этеджек, юзюм багъыны исе башкъаларына береджек. Буны эшиткенлер: — Алла сакъласын! — дедилер.

¹⁷Иса исе оларгъа бакъып, шойле деди: — Айса Алланынъ Китабындаки: «Къуруджылар келишиксиз деп четке ташлагъан таш бинанынъ темельташы олды», — деп язылгъан сёзлер нени анълата?

¹⁸Бу ташкъа тюшкен эр кес парчаланып кетеджек. Таш кимнинъ устюне тюшсе, оны эзип ташлайджакъ.

¹⁹Иса бу кинаели икяени оларгъа къаршы айткъаныны анълап, баш руханийлернен Къанун оджалары Оны шу ань якъаламагъа истедилер, лякин халкътан къоркътылар.

²⁰Шунынъ ичюн олар Исанынъ артындан излеп башладылар. Онынъ алдына, озьлерини инсафлы киби косьтерген изджилерни ёлладылар. Исанынъ айткъан лафларына илишип, оны якъаламакъ ве римли акимнинъ къолуна, онынъ укюмине бермеге истей эдилер.

²¹Олар Исадан: — Оджа! Биз билемиз ки, Сенинъ сёзлеринъ ве огреткенинъ догъру. Адам муим олгъаны я да муим олмагъаны Санъа эп бир, Сен адамларгъа Алланынъ акъикъий ёлуны огретесинъ.

²²Бизге, Къанун боюнджа, императоргъа салым бермек мумкюнми, я мумкюн дегильми? — деп сорадылар.

²³Иса оларнынъ хиянетлигини корип:

²⁴— Манъа бир динар косьтеринъиз! Бу акъчадаки ресим ве язув кимнинъки? — деди. — Императорнынъ, — деп джевап берди олар.

²⁵Иса: — Ойле олса, императорнынъ акъкъыны императоргъа, Алланынъ акъкъыны Аллагъа беринъиз, — деди.

²⁶Бойледже, олар халкъ огюнде айткъан бир сёз ичюн биле Исагъа илишип оламадылар. Онынъ джевабындан шашып, индемедилер.

²⁷Исанынъ янына бир къач саддукий келип (олар олюмден сонъ тирильмекни инкяр эте эдилер), Олар Онъа бойле суаль бердилер:

²⁸— Эй Оджа! Муса Къанунда бизге бойле язып къалдыргъан: «Эгер бирисининъ эвли олгъан агъасы бала къалдырмайып ольсе, къардашы агъасынынъ апайына эвленсин ве агъасынынъ ерине онъа бала берсин».

²⁹Еди агъа-къардаш бар экен. Биринджиси эвленип, баласыз къалып ольген.

³⁰Экинджиси де,

³¹учюнджиси де бу апайгъа эвленгенлер. Бойледже, единджисине къадар эписи шу апайны алып, бала къалдырмайып олип кеткенлер.

³²Эписинден сонъ апай да ольди.

³³Тирилюв куню кельгенде, бу къадын къайсы бирисининъ апайы олур экен? Едиси де онъа эвленген эдилер де!

³⁴Иса оларгъа джевап берип: — Бу заманнынъ адамлары эвленелер ве акъайгъа чыкъалар.

³⁵Лякин келеджек заманда яшамагъа ве тирильмеге ляйыкъ олгъанлар эвленмейджеклер ве акъайгъа чыкъмайджакълар.

³⁶Олар энди олип оламайджакълар, амма мелеклер киби оладжакълар. Олюлер арасындан тирилип, олар Алланынъ эвлятлары оладжакълар.

³⁷Муса озю де олюлернинъ тирильгенини янаяткъан чалы акъкъындаки икяеде косьтере, анда о Раббиге «Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы» дей.

³⁸Алла олюлернинъ дегиль, тирилернинъ Алласыдыр. Алла ичюн эписи тиридир.

³⁹О вакъыт Къанун оджаларындан базылары: — Оджа, Сен яхшы айттынъ, — дедилер.

⁴⁰Ондан сонъ Исадан даа бир шей сорамагъа кимсенинъ джесарети етмеди. Иса исе оларгъа:

⁴¹— Насыл олып, адамлар: «Месих — Давутнынъ огълудыр», — дейлер?

⁴²Мына, Давут озю Зебур Китабында бойле деген:

⁴³«Рабби меним Раббиме айтты: „Душманларынъны аякъларынъ астына йыкътырмагъанымдже, Сен Меним онъ тарафымда отур!”»

⁴⁴Демек, Давут Онъа «Рабби» дей. Насыл олып О, Давутнынъ огълу олур? — деди.

⁴⁵Бутюн халкъ Оны динълеп тургъанда, Иса озь шегиртлерине:

⁴⁶— Узун урбалар кийип юрген, базар мейданларында халкънынъ урьметли селямыны алмагъа, синагогаларда энъ сайгъылы ерде ве зияфетлерде тёрде отурмагъа севген Къанун оджаларындан сакът олунъыз!

⁴⁷Олар тул къадынларнынъ эвлерини ашап, козьге корюнмек ичюн узун дувалар окъуйлар. Оларнынъ джезасы энъ агъыр оладжакъ, — деди.