Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 8 Bible Online

Лука 8 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 8

¹Бундан сонъ Иса ёлгъа чыкъып, шеэр ве койлерде Алланынъ шейлерини анълатып ве Алланынъ Падишалыгъы акъкъында Къуванчлы Хаберни даркъатып юрди. Он эки шегиртинден гъайры,

²Онынъ янында бир къач къадын бар эди. Иса оларны яман рухлардан ве хасталыкълардан къуртаргъан эди. Булар: ичинден еди джин чыкъкъан Мерьем, онъа «Магдалалы» дей эдилер,

³Ироднынъ идаре хызметчиси Хузанынъ апайы Ёанна, Сусанна ве башкъалары. Олар озь байлыгъынен Исагъа хызмет эте эдилер.

⁴Куньлернинъ биринде Исанынъ янында пек чокъ адам топланды. Олар тюрлю шеэрлерден келе эдилер. Иса оларгъа бир кинаели икяе айтып берди:

⁵— Бир сачыджы тарлагъа урлукъ сачмагъа чыкъкъан. О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюшип тапталгъанлар, ве кок къушлары оларны чокъуп, ёкъ эткенлер.

⁶Башкъа урлукълар ташлы ерге тюшкен ве осип чыкъкъанларынен къуруп къалгъанлар, чюнки топракъ сувсуз эди.

⁷Башкъалары тикенлер арасына тюше. Тикенлер оселер ве фиданларны богъып гъайып этелер.

⁸Даа башкъалары яхшы топракъкъа тюше ве осип юз къат арткъач берекет берелер, — деди. Буны айткъан сонъ Иса: — Къулагъы барлар буны эшитсинлер! — деп къычырды.

⁹Шегиртлери Исадан: — Бу кинаели икяенинъ манасы недир? — деп сорадылар.

¹⁰О оларгъа: — Алла Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, — деди. — Къалгъанларына исе олар кинаели икяенен берильген. Сонъ олар козьлеринен бакъып — корьмесинлер, къулакъларынен эшитип — анъламасынлар.

¹¹Бу икяенинъ манасы бойле: урлукъ — Алланынъ Сёзюдир,

¹²ёл кенарында олгъанлар — Сёзни эшиткен адамлардыр. Амма сонъ Иблис келе де, олар инанып къуртулмасынлар деп, Сёзни юреклеринден алып кете.

¹³Ташлар арасында олгъанлар — Сёзни эшитип къуванчнен къабул эткен адамлар. Лякин олар тамыр атмагъанлары ичюн, бир вакъыткъа къадар инаналар, сынав куньлеринде исе ёлундан къайталар.

¹⁴Тикенлер арасына тюшкенлер — Сёзни эшиткен, амма пишкен берекет бермеген адамлар, чюнки аятынынъ къасеветлери, байлыгъы ве кейф кетирген шейлери оларны богъалар.

¹⁵Яхшы топракъта олгъанлар исе — Сёзни эшитип, оны яхшы ве темиз юрегинде сакълайлар ве чыдамлы олгъанлары ичюн, берекет берелер.

¹⁶Ич кимсе чыракъ якъып, оны савутнен къапатмаз, я да ятакъ тюбюне къоймаз. Аксине, киргенлер ярыкъны корьсюн деп, оны шамдангъа къоялар.

¹⁷Чюнки эр бир сыр ачыладжакъ, эр бир гизли шей белли оладжакъ ве ярыкъкъа чыкъаджакъ.

¹⁸Шу себептен насыл динълегенинъизге дикъкъат этинъиз. Кимде бар олса, онъа къошулып даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, «озюмде бар», деп беллегени биле тартып алынаджакъ.

¹⁹Сонъ Исанынъ анасынен къардашлары Онъа кельдилер, амма адам чокълугъы ичюн янына якъынлашып оламадылар.

²⁰Исагъа: — Ананъ ве къардашларынъ тышарыда туралар, олар Сени корьмеге истейлер, — деп хабер эттилер.

²¹Иса оларгъа бойле джевап берди: — Алланынъ Сёзюни динълеген ве беджерген адамлар — Меним анам ве къардашларым.

²²Шу куньлернинъ биринде Иса Озь шегиртлеринен берабер къайыкъкъа минди ве оларгъа: — Гольнинъ о бир ялысына ялдап кечейик, — деди. Олар ёлгъа чыкътылар.

²³Ялдап кеткенде, Иса юкъугъа далды. Гольде ойле кучьлю фуртуна къопты ки, далгъалар къайыкъны толдура башладылар. Къайыкътакилернинъ алы хавфлы олды.

²⁴Исанынъ янына барып, олар Оны уяттылар ве: — Саип, Саип, биз гъайып оламыз! — дедилер. Иса уянгъанынен, ельге ве далгъаларгъа токътамакъны буюрды. Олар токътадылар, ве голь де тынчланды.

²⁵Иса шегиртлерине: — Сизинъ иманынъыз къайда? — деди. Шегиртлер исе къоркъып ве шашып бир-бирине: — Кимдир бу я? О, ельге ве сувгъа буюра, олар да Онъа бойсуналар! — дедилер.

²⁶Олар Галилеянынъ къаршысындаки герасалыларнынъ юртуна кельдилер.

²⁷Иса ялыгъа чыкъкъанынен, оны шеэрден кельген бир адам къаршылады. Онынъ ичинде джинлер олгъанда, о, чокътан берли чыр-чыплакъ юре ве эвинде дегиль, дюрбелерде яшай эди.

²⁸Исаны корип, о, къычырды да, озюни Онынъ аякълары астына ташлап, кучьлю сеснен: — Эй Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Санъа ялварам, мени чекиштирме! — деди,

²⁹чюнки Иса арам рухкъа бу адамдан чыкъып кетмекни буюргъан эди. Арам рух чокъ вакъыт девамында бу адамны къыйнады. Бунынъ ичюн бу адамны, къолларыны ве аякъларыны зынджырларнен багълап, къаравулладылар. Лякин о, зынджырларны узьди, ве джин оны адам олмагъан ерлерге айдады.

³⁰Иса ондан: — Адынъ не? — деп сорады. О исе: — Адым Орду [2], — деди, чюнки онъа чокъ джин кирген эди.

³¹Джинлер, оларны буюк теренликке ёлламасын деп, Исагъа ялвардылар.

³²Шу дагънынъ тёпесинде буюк бир домуз сюрюси отлап юре эди. Джинлер домузларгъа кирмеге Исагъа ялвардылар. О, оларгъа рухсет берди.

³³Джинлер адамдан чыкъып домузларгъа кирдилер. Домузлар исе тик къаядан гольге атылып, сувда богъулдылар.

³⁴Чобанлар олгъан шейни корьгенлеринен, чапып барып, бу акъта шеэрде ве онынъ этрафларында хабер эттилер.

³⁵Адамлар олып кечкен адисени корьмеге кельдилер. Исанынъ янына келип бакъсалар, анавы адам джинлерден къуртарылгъан ве кийинип, акъылыны башына топлап, Исанынъ аякълары янында отура. Олар пек къоркътылар.

³⁶Шу вакъианы корьгенлер исе джин ургъан адамнынъ насыл къуртулгъаныны оларгъа айтып бердилер.

³⁷Герасалыларнынъ виляетинде яшагъанларнынъ эписини буюк къоркъу басты. Шунынъ ичюн олар Исадан шу ерлерден кетмесини сорадылар. Сонъ О, къайыкъкъа минип къайтып кетти.

³⁸Джинлерден къуртулгъан адам Исанынъ янында къалмакъ ичюн Ондан разылыкъ сорады. Лякин Иса оны ёллап:

³⁹— Озь эвинъе къайтып, Алла сен ичюн не япкъаныны айтып бер, — деди. О адам барып, Иса онъа не япкъаныны бутюн шеэрге илян этти.

⁴⁰Иса къайтып кельгенде, халкъ Оны къаршылап, «Хошкельдинъ», — деди, чюнки эписи Оны бекледилер.

⁴¹Шу вакъыт синагоганынъ башлыкъларындан бири, Яир адлы бир адам келип, Исанынъ аякъларына йыкъылды да, Оны эвине чагъырып, ялварды,

⁴²чюнки онынъ он эки яшларында олгъан бирден-бир къызы олюм тёшегинде ята эди. Иса Яирнен берабер кеткенде, Оны чевре-четинден пек чокъ адам сыкъыштырып юре эди.

⁴³Бир къадын он эки йыл къан акъувынен чекишип, бутюн параларыны экимлерге сарф эткен, амма кимсе оны тедавийлеп оламагъан.

⁴⁴О, Исанынъ артындан барып, Онынъ урбасынынъ уджуна тийди. Бирден къан акъувы кесильди.

⁴⁵— Манъа ким тийди? — деди Иса. Эписи, бу мен дегиль эдим, дедилер. Пётр исе: — Саибим, этрафынъдаки адамлар Сени сыкъыштырып туралар, — деди.

⁴⁶Амма Иса: — Ёкъ, кимдир Манъа тийди, чюнки Мен Озюмден кучь чыкъкъаныны дуйдым, — деди.

⁴⁷Япкъаныны гизлеп оламайджагъыны анълагъан къадын къоркъудан къалтырап, чыкъты ве Онынъ аякъларына йыкъылып, бутюн халкъ огюнде, Исагъа не себептен тийгенини ве бирден тюзельгенини айтты.

⁴⁸Иса онъа: — Къызым, сени иманынъ къуртарды. Тынчлыкънен бар, — деди.

⁴⁹Иса бу сёзлерни даа айтып битирмегенде, синагога башлыгъынынъ эвинден бир адам келип: — Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, — деди.

⁵⁰Лякин Иса, бу сёзлерни эшитип, Яирге: — Къоркъма, тек инан, къызынъ къуртарыладжакъ, — деди.

⁵¹Иса о эвге кирип, янына тек Пётрны, Якъупны, Юханны ве къызчыкънынъ анасыны ве бабасыны алды. Башкъаларына исе кирмеге ясакъ этти.

⁵²Эписи, озьлерини кокреклерине урып, ольген къызчыкъ ичюн агълай эдилер. Иса исе: — Агъламанъыз, о ольмеди, амма о, юкълай, — деди.

⁵³Олар къызчыкънынъ ольгенини билип, Онынъ устюнден кульдилер.

⁵⁴Иса хастанынъ къолуны алды ве: — Эй къызчыкъ, еринъден тур! — деди.

⁵⁵Къызчыкънынъ джаны беденине къайтты, ве о бирден турды. Иса онъа аш бермеге буюрды.

⁵⁶Къызнынъ ана-бабасы шашып къалдылар. Иса исе оларгъа олып кечкен вакъиа акъкъында ич кимсеге айтмамакъны буюрды.