Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 9 Bible Online

Лука 9 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 9

¹Иса он эки шегиртини янына чагъырып, оларгъа джинлернинъ эписини къувмакъ ве хасталыкъларны тедавийлемек ичюн къудрет ве акимлик берди.

²О, оларны Алланынъ Падишалыгъыны илян этмек ве дертлерни тедавийлемек ичюн ёллап:

³— Ёлгъа ич бир шей алманъыз: не ёл таягъы, не торба, не отьмек, не акъча, эки дане урба биле алманъыз, — деди.

⁴— Къайсы эвге кирсенъиз, о ерден кеткендже, шу эвде къалынъыз.

⁵Эгер сизни къабул этмеселер, о шеэрден чыкъкъанда, аякъларынъыздаки тозны биле къакъып кетинъиз. Бу, оларгъа къаршы шаатлыкъ олур.

⁶Шегиртлер кеттилер. Олар къасабадан-къасабагъа кечип, эр ерде Къуванчлы Хаберни илян эттилер ве эр бир ерде хасталарны тедавийледилер.

⁷Виляет укюмдары Ирод бу вакъиалар акъкъында эшитип, шашмалап къалды. Чюнки базылары: «Ягъя олюлерден тирильди»,

⁸башкъалары исе: «Ильяс пейда олды», даа башкъалары: «Къадимий пейгъамберлерден бириси тирильди», — дедилер.

⁹Ирод: «Мен Ягъянынъ башыны кестирген эдим де. Амма бу адам ким экен? Мен Онынъ акъкъында бойле шейлер эшитем», — деди, ве Исаны корьмеге чаре къыдырды.

¹⁰Эльчилер къайтып кельген сонъ, Исагъа япкъан ишлери акъкъында айтып бердилер. Иса оларны янына алып, Бетсайда шеэрине оларнен бир Озю олып кетти.

¹¹Амма халкъ буны билип, Онынъ артындан кетти. Иса оларны яхшы къаршылап, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында оларнен лаф этти ве мухтадж олгъанларны тедавийледи.

¹²Акъшам олаяткъанда, Исанынъ он эки шегирти Онынъ алдына келип: — Мында адамлар яшамагъа ичюн, халкъны йибер, этрафтаки къасаба ве койлерге барып озьлерине ятмагъа ер ве ашамагъа аш тапсынлар, — дедилер.

¹³— Сиз оларгъа аш беринъиз! — деди Иса. — Бизим беш отьмек ве эки балыкътан гъайры ич бир шейимиз ёкъ. Я да барып, о къадар адам ичюн аш сатын алайыкъмы? — деди олар.

¹⁴О ерде беш бинъге якъын акъай бар эди. Иса шегиртлерине: — Халкъны эллишер-эллишер болип, топнен отуртынъыз,— деди.

¹⁵Шегиртлери бойле япып, эписини отурттылар.

¹⁶Иса беш отьмекнен эки балыкъны алды ве кокке бакъып, шукюр дувасыны окъуды. Сонъ ашны парчалады ве адамларгъа даркъатмакъ ичюн шегиртлерине берди.

¹⁷Эр кес ашап тойды. Артып къалгъан парчаларны топлагъанда, он эки буюк сепет толды.

¹⁸Куньлернинъ биринде Иса ялынъыз Озю къалып дува окъугъанда, Онынъ янына шегиртлери кельди. Иса олардан: — Халкъ Мени ким деп сая? — деп сорады.

¹⁹Олар джевап берип: — Базылары Сени Сувгъа Батырыджы Ягъя, башкъалары — Ильяс деп саялар, даа башкъалары: «Къадимий пейгъамберлерден бириси тирильди», — дейлер, — дедилер.

²⁰Иса олардан: — Я сиз Мени ким деп саясыз? — деп сорады. Пётр Онъа: — Алланынъ Месихи, — деп джевап берди.

²¹Иса буларны бир кимсеге айтмагъа ясакъ этти.

²²О: — Инсан Огълу чокъ азаплар чекип, акъсакъаллар, баш руханийлер ве Къанун оджалары тарафындан ред этильмек керек. Оны ольдюреджеклер, амма учюнджи куню кельгенде, О, тириледжек, — деди.

²³Сонъ эр кеске: — Эгер ким Меним артымдан кетмеге истесе, озюнден вазгечип, эр кунь озь хачыны [3] котерип, Меним артымдан юрсюн.

²⁴Чюнки озь джаныны къуртармагъа истеген адам оны джояджакъ. Ким де Мен ичюн джаныны берсе, оны къуртараджакъ.

²⁵Эгер инсан бутюн дюньянынъ саиби олып, озюни джойса я да озю гъайып олса, бундан насыл файда кореджек?

²⁶Ким Менден ве Меним сёзлеримден утанса, Инсан Огълу да, Озюнинъ шерефи иле, Бабасынынъ шерефи иле ве мукъаддес мелеклернинъ шерефи иле кельгенде, ондан утаныр.

²⁷Сизге догърусыны айтам: мында тургъан адамлар арасында, даа олюм не олгъаныны бильмейип, Алланынъ Падишалыгъыны кореджек сойлары бар.

²⁸Иса бу сёзлерни айткъан сонъ секиз кунь къадар кечти. О, янына Пётрны, Юханны ве Якъупны алып, дува окъумакъ ичюн дагъгъа чыкъты.

²⁹Дува окъугъан вакъытта, Исанынъ юзю денъишти, урбалары исе козь къамаштырып бем-беяз олдылар.

³⁰Эки адам — Муса ве Ильяс, Исанен субетлешип тура эдилер.

³¹Олар кок шуретинде келип, Онынъ, Ерусалимге барып, бу дюньядан кетеджеги акъкъында айта эдилер.

³²Пётр ве онынъ янындакилерини юкъу баскъан эди. Уянгъанда исе, Исанынъ шуретини ве Онынъ янында тургъан эки адамны корьдилер.

³³Акъайлар Исанынъ янындан кеткенде, Пётр Онъа: — Саип, бу ерде бизге не яхшы я! Биз учь чалаш къурайыкъ да, бириси Санъа, бириси Мусагъа ве бириси Ильяскъа олсун, — деди. Амма о не айткъаныны озю де бильмей эди.

³⁴Пётр лафыны даа битирмегенде, бир булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шегиртлер булут тюбюнде къалып, пек къоркътылар.

³⁵Лякин булутнынъ ичинден бир сес чыкъып: «Бу Меним Огълумдыр, Мен Оны сайладым, Оны динъленъиз!» — деди.

³⁶Сес кесильген сонъ, Иса кене бир Озю къалды. Шегиртлер буны гизли туттылар ве корьгенлери акъкъында, о куньлери ич кимсеге айтмадылар.

³⁷Эртеси куню олар дагъдан тюшкенде, Исаны пек чокъ адам къаршылады.

³⁸Бирден халкъ ичинден бир адам багъырып: — Оджам, Санъа ялварам, огълума бакъса, о меним бирден-бир балам!

³⁹Онъа джин уджюм эте, ве о пек къычыра. Джин оны, дудакъларында копюк чыкъкъандже, сарсыта, оны пек чекиштирип, зорнен къалдыра.

⁴⁰Мен Сенинъ шегиртлеринъе джинни къувмагъа ялвардым, лякин оларнынъ къолундан кельмеди, — деди.

⁴¹Иса бунъа джевап берип: — Эй, имансыз ве бозукъ адамлар! Мен сизнен даа не къадар оладжам? Сизни не къадар чыдап тураджам? Огълунъны бу ерге кетир! — деди.

⁴²Бала Исагъа якъынлашкъанда, джин оны ерге йыкътырып сарсытты. Лякин Иса арам рухкъа ясакъ этти, баланы тедавийледи ве бабасына берди.

⁴³Эр кес Алланынъ улулыгъына шаша эди. Эписи адамлар Исанынъ япкъан ишлеринден тааджипленген вакъытта, О, Озь шегиртлерине:

⁴⁴— Меним сёзлеримни дикъкъатнен динъленъиз: Инсан Огълуны адамларнынъ къолуна тутып береджеклер, — деди.

⁴⁵Олар исе бу сёзлерни анъламай эдилер. Оларны анъламасын деп, манасы оларгъа гизли эди. Исадан сорамагъа исе къоркътылар.

⁴⁶Шегиртлер арасында, олардан къайсы бири энъ буюк, деген дава чыкъты.

⁴⁷Юреклеринде не тюшюнгенлерини бильген Иса бир баланы алып, Озюнинъ янына турсатты да,

⁴⁸оларгъа: — Ким бу баланы Меним адым огъруна къабул этсе, о Мени къабул эте. Ким Мени къабул этсе, Мени Ёллагъанны да къабул эте. Чюнки, аранъызда энъ кучюк сою эписинден буюктир, — деди.

⁴⁹Юхан исе Исагъа: — Саип, биз Сенинъ адынънен джинлерни къувгъан бир адамны корьдик. О, бизнен берабер юрмегени ичюн, биз онъа бу шейни япмагъа ясакъ эттик, — деди.

⁵⁰— Онъа ясакъ этменъиз! Ким сизге къаршы чыкъмаса, о сизинъ тарафынъызда, — деди Иса.

⁵¹Исанынъ кокке котериледжек вакъты якъынлашкъанда, О, Ерусалимге бармакъ къарарына кельди.

⁵²Озюнден эвель хаберджилерини ёллады. Олар, Исагъа керек шейлерни азырламакъ ичюн, бир самариели коюне кельдилер.

⁵³Амма анда Исаны къабул этмедилер, чюнки О, Ерусалимге кетеяткъаны корюнип тура эди.

⁵⁴Онынъ шегиртлери Якъуп ве Юхан буны корип: — Рабби, буларны ёкъ этмек ичюн коктен атеш тюшсюн деп, айткъанымызны истейсинъми? — дедилер.

⁵⁵Иса исе оларгъа айланып, ясакъ этти.

⁵⁶Сонъ олар башкъа койге кеттилер.

⁵⁷Ёлны девам эткен вакъытта, кимдир Исагъа: — Къайда барсанъ да, мен Сенинъ артынъдан юрмеге азырым, — деди.

⁵⁸Иса онъа: — Тилькилернинъ къобалары бар, коктеки къушларнынъ ювалары бар. Лякин Инсан Огълунынъ башыны ястыкъкъа къойып ятмагъа ери ёкъ, — деп джевап берди.

⁵⁹Башкъасына исе: — Артымдан юр! — деди. Лякин о: — Эфенди, башта барып бабамны дефн этмеге разылыкъ бер, — деди.

⁶⁰Иса онъа: — Олюлер озь олюлерини дефн этсинлер. Сен исе барып, Алланынъ Падишалыгъыны илян эт, — деди.

⁶¹Башкъа бир адам Онъа: — Эфенди, мен Сенинъ артынъдан юреджем. Тек башта барып эвдекилеримнен сагълыкълашмагъа рухсет эт, — деди.

⁶²Иса онъа: — Къолларыны сабанда тутып ве артына айланып бакъкъан эр бир адам Алланынъ Падишалыгъы ичюн келишикли дегиль, — деп джевап берди.