Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Юхан 17 Bible Online

Юхан 17 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Юхан 17

¹Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: — Эй Баба! Вакъыт кельди. Огъул Сени шерефлемек ичюн, Огъулны шерефле,

²чюнки Сен Онъа бутюн яшагъанларнынъ устюнде къудретни бердинъ, Сен Онъа берген адамларнынъ эписине О, эбедий аят берсин.

³Эбедий аят исе — Сени, бирден-бир акъикъий Алланы эм де Сен ёллагъан Иса Месихни танып-бильмектир.

⁴Манъа берген вазифенъни беджерип, Мен ер юзюнде Сени шерефледим.

⁵Мына, Баба, Сенинъ огюнъде Мени шерефле. Дюнья яратылмаздан эвель Сенинъ огюнъде Менимки олгъан шерефни Манъа къайтар.

⁶Сен дюньядан Манъа берген адамларгъа Сенинъ адынъны ачтым. Олар Сенинъ эдилер, ве Сен оларны Манъа бердинъ, ве олар Сенинъ сёзюнъни туттылар.

⁷Олар энди билелер ки, Сен Манъа берген эр шей Сенден келе,

⁸чюнки Манъа берген сёзлеринъни оларгъа айттым. Олар исе сёзлеринъни къабул этип, Мен Сенден чыкъып кельгенимни керчектен анъладылар, Мени Сен ёллагъанынъа инандылар.

⁹Мен олар ичюн сорайым. Дюнья ичюн дегиль, лякин Сен Манъа берген адамлар ичюн сорайым, чюнки олар Сенинъдир.

¹⁰Меним эр бир шейим — Сенинъ, Сенинъ эр бир шейинъ исе — Менимдир. Меним шерефим оларнен багълы.

¹¹Мен энди бу дюньяда олмайджам. Олар бу дюньяда къалалар, Мен исе Санъа къайтам. Эй мукъаддес Баба! Сен Манъа берген адынъда оларны сакъла, олар да Биз киби бирлик олсунлар.

¹²Мен оларнен олгъанымда, Сен Манъа берген адынъда Мен оларны сакълап къорчаладым. Олардан ич бири гъайып олмады. Тек джеэннемге тюшеджек адам гъайып олды, чюнки Язы беджерильмек керек эди.

¹³Энди исе Санъа къайтам. Меним къуванчым оларда там олмакъ ичюн буларны даа дюньяда олгъанымда айтам.

¹⁴Мен оларгъа Сенинъ Сёзюнъни бильдирдим. Дюньянынъ оларны кореджек козю ёкъ, чюнки Мен бу дюньядан олмагъаным киби, олар да бу дюньядан дегиллер.

¹⁵«Оларны дюньядан ал», демейим, лякин «Оларны яманлыкътан къорчала», дейим.

¹⁶Мен бу дюньядан олмагъаным киби, олар да бу дюньядан дегиллер.

¹⁷Оларны акъикъат кучюнен азиз эт. Сенинъ Сёзюнъ — акъикъаттыр.

¹⁸Сен Мени дюньягъа ёллагъанынъ киби, Мен де оларны дюньягъа ёлладым.

¹⁹Олар акъикъатта азиз олсунлар деп, Мен Озюмни олар ичюн Санъа багъышлайым.

²⁰Мен тек олар ичюн сорамайым, оларнынъ лафыны эшитип Манъа иман этеджеклер ичюн де сорайым.

²¹Оларнынъ эписи бирлик олсунлар. Эй Баба, Сен Менде ве Мен Сенде олгъаным киби, олар да Бизде олып, бирлик олсунлар. Сонъ дюнья Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакъ.

²²Биз бирлик олгъанымыз киби, олар да бирлик олсунлар деп, Сен Манъа берген шерефинъни Мен оларгъа да бердим.

²³Сен Менде, Мен исе оларда олам. Олар там бирлик олсунлар. Сонъра дюнья Мени Сен ёллагъанынъны ве, Мени насыл севсенъ, оларны да ойле севгенинъни биледжек.

²⁴Эй Баба! Сен Манъа берген адамлар Меннен берабер бир ерде оладжакъларыны истейим. Сен Манъа берген шерефимни олар корьсюн. Бу шерефимни Сен Манъа, Мени дюнья яратылмаздан эвель севгенинъ ичюн бердинъ.

²⁵Эй адалетли Баба! Дюнья Сени танымагъан олса да, Мен Сени таныдым. Бу адамлар да Мени Сен ёллагъанынъны бильдилер.

²⁶Сенинъ адынъны оларгъа бильдирдим ве даа бильдиреджегим. Сонъ Манъа олгъан севгинъ оларда да олсун, ве Мен оларда олайым.