Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Юхан 4 Bible Online

Юхан 4 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Юхан 4

¹Иса, Ягъядан чокъ адамны сувгъа батырып чыкъара ве шегиртлерини арттыра эди. Бу хабер фериселернинъ къулагъына барып еткени Исагъа белли олды.

²(Аслында, Иса Озю халкъны сувгъа батырып чыкъармай эди, буны Онынъ шегиртлери япа эдилер.)

³Иса шуны билип, Еудиеден кетти ве кене Галилеягъа ёл алды.

⁴Ёлда О, Самарие топрагъындан кечмек керек эди.

⁵Шунынънен, О, Самариенинъ Сихар деген шеэрине кельди. Бу шеэр Якъуп озь огълу Юсуфкъа берген топракъкъа якъын эди.

⁶Якъупнынъ чокърагъы да о ерде эди. Иса ёлдан ёрулып, раатланмакъ ичюн къуюнынъ янына отурды. Къарарнен уйле вакъты эди.

⁷Шу вакъыт самариели бир къадын сув чекмеге келе. Иса онъа: — Манъа ичмеге сув берсе, — дей.

⁸Исанынъ шегиртлери исе аш сатын алмакъ ичюн шеэрге кеткен эдилер. Самариели къадын:

⁹— Сен еудий олып, насыл ола да, менден, самариели бир къадындан сув сорайсынъ? — дей, чюнки еудийлер самариелернен мунасебетте булунмай эдилер.

¹⁰Иса къадынгъа джевап берип: — Эгер сен Алланынъ бахшышыны ве «Манъа ичмеге сув берсе», дегенининъ ким олгъаныны бильсенъ, сен озюнъ Ондан сув истер эдинъ ве О санъа тири сув берир эди, — деди.

¹¹— Эфендим! — дей къадын. — Сенде сув алмагъа къопкъа ёкъ, къую исе терен. Бу тири сувны къаерден чекесинъ?

¹²Бу къуюны бизге бабамыз Якъуп берген, о озю, балалары ве айванлары да ондан сув ичкенлер. Сен ондан буюксинъми, аджеба?

¹³Иса къадынгъа шойле джевап берип: — Бу сувны ичкен адам кене сувсайджакъ.

¹⁴Лякин ким Мен береджек сувны ичсе, ич бир вакъыт сувсамайджакъ. Мен береджек сувны ичкен адамнынъ ичинде эбедий омюрге ынтылгъан чокъракъ пейда оладжакъ, — деди.

¹⁵— Эфендим, бу сувдан манъа да бер, мен де энди сувсамайып, бу ерге сув чекмеге кельмейим, — дей къадын.

¹⁶— Барып акъайынъны бу ерге чагъырып кель, — дей Иса.

¹⁷— Акъайым ёкъ, — деди къадын. — «Акъайым ёкъ», деп сен догърусыны айттынъ, — дей Иса.

¹⁸— Сен беш кере акъайгъа чыкъкъансынъ, шимди сеннен яшагъан адам исе акъайынъ дегиль. Буны сен догъру айттынъ!

¹⁹— Эфендим, мен корем ки, Сен пейгъамберсинъ, — дей къадын.

²⁰— Баба-деделеримиз бу дагъ устюнде табынгъанлар. Амма сиз: «Табынгъан ер Ерусалимде», — дейсиз.

²¹Иса онъа: — Манъа инан, къадын! Ойле бир вакъыт келеята ки, Бабагъа не бу дагъда, не Ерусалимде табынаджакъсыз, — дей.

²²— Сиз неге табынгъанынъызны бильмейсиз, биз исе неге табынгъанымызны билемиз, чюнки къуртулыш еудийлернинъ ярдымынен келир.

²³Амма ойле заман келеята ве энди кельген ки, акъикъий табынгъанлар Бабагъа Рухнен ве акъикъатнен табынаджакълар. Баба Озюне бойле табынгъанларны къыдыра.

²⁴Алла — Рухтыр, ве Онъа табынгъанлар Рухнен ве акъикъатнен табынмакъ кереклер.

²⁵Къадын Исагъа: — Билем ки, Месих келеята. (Демек, Христос.) О кельгенде, эр шейни бизге анълатып береджек, — дей.

²⁶Иса къадынгъа: — Сеннен лаф эткен Мен — Одырым, — дей.

²⁷О дакъкъасы Исанынъ шегиртлери къайтып келелер. Онынъ бир къадыннен лаф эткенине шаштылар. Лякин ич бири: «Ондан не истейсинъ?» я да: «Онен не акъкъында лаф этесинъ?» — деп сорамады.

²⁸Къадын исе савутыны шу ерде къалдырды да, шеэрге барып, адамларгъа:

²⁹— Барынъыз да, мен япкъан бутюн ишлеримни айтып берген адамны корюнъиз! Бельки О, Месихтир? — деди.

³⁰Адамлар шеэрден чыкъып, Исанынъ алдына барып башладылар.

³¹Шу арада шегиртлери: — Равви, аш ашаса, — деп Исаны чагъыра эдилер.

³²Амма Иса оларгъа: — Меним башкъа ашым бар, сиз оны бильмейсиз, — деди.

³³Шегиртлер озьара: — Бельки, бириси Онъа аш кетиргендир? — дедилер.

³⁴Иса исе оларгъа шай деди: — Меним ашым — Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.

³⁵Сиз: «Ормакъ вакътына даа дёрт ай бар», — демейсизми? Энди сизге айтам: козьлеринъизни котерип, тарлаларгъа бакъынъыз. Ашлыкъ чокътан агъарып, ормакъ ичюн азыр тура!

³⁶Оракъчы иш акъкъыны ала ве эбедий омюр берекетини джыя. Бойледже, сачкъан адам оракъчынен берабер къуваналар.

³⁷«Бириси сача, башкъасы ора», деген аталар сёзю шу вазиетте догърудыр.

³⁸Мен сизни озюнъиз замет чекмеген берекетни ормагъа ёллайым. Башкъалары замет эткен эди, сиз исе оларнынъ заметине къошасынъыз.

³⁹О шеэрде яшагъан бир талай самариелилер Исагъа иман эттилер, чюнки олар къадыннынъ, «Мен япкъан ишлеримнинъ эписини айтып берди», деген шаатлыгъына инангъан эдилер.

⁴⁰Бойледже, самариелилер Исанынъ алдына келип, оларда къалмасыны истедилер, ве О эки кунь о ерде къалды.

⁴¹Исанынъ сёзюни эшитип, даа да чокъ адамлар иман этти.

⁴²Олар къадынгъа: — Энди иман эткенимиз сенинъ айткъанынъ ичюн дегиль. Озюмиз эшиттик ве билемиз ки, бу — керчектен де дюньянынъ Къуртарыджысыдыр, — дедилер.

⁴³Эки кунь кечкен сонъ, Иса о ерден Галилеягъа кетти.

⁴⁴О, Озю: «Пейгъамбер озь ветанында урьметсиз къала», — деген эди.

⁴⁵Галилеягъа кельгенде исе, галилеялылар Оны яхшы къабул эттилер, чюнки олар Ерусалимдеки байрамгъа барып, о ерде Исанынъ бутюн япкъан ишлерини корьген эдилер.

⁴⁶Сонъ Иса кене Галилеянынъ Кана шеэрчигине кельди. Анда О, сувны шарапкъа чевирген эди. Кафарнаум шеэринде исе огълу хаста олгъан бир падишанынъ мемуры бар эди.

⁴⁷Бу адам Исанынъ Еудиеден Галилеягъа къайткъаныны эшитип, Онынъ алдына барды ве олюм тёшегинде яткъан огълуны келип тедавийлемеси ичюн Исагъа ялварды.

⁴⁸— Сиз аджайип шейлер ве бельгилерни корьмегендже инанмайджакъсыз! — деди онъа Иса.

⁴⁹— Эфендим, — деди Онъа падишанынъ мемуры, — огъланчыгъым ольмезден эвель, етип кель!

⁵⁰— Эвинъе бар, огълунъ сагъ-селямет оладжакъ, — дей Иса. О адам Исанынъ айткъанына инанып, кетти.

⁵¹О, даа ёлда олгъанда, къуллары оны къаршылап: — Баланъ сагъ-селямет! — дедилер.

⁵²О: — Саат къачта алы енгиллешти? — деп сорады. — Тюневин саат бирде сыджагъы тюшти, — деди къуллар.

⁵³Баланынъ бабасы, Иса онъа: «Огълунъ сагъ-селямет оладжакъ», дегени шу вакъыт олгъаныны анълады. О озю ве бутюн эв халкъы Исагъа иман эттилер.

⁵⁴Бу Исанынъ Еудиеден Галилеягъа келип косьтерген экинджи бельгиси эди.