Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Юхан 6 Bible Online

Юхан 6 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Юхан 6

¹Бундан сонъ Иса Галилея голюнинъ (Тиберия голюнинъ) башкъа ялысына кетти.

²Онынъ пешинден чокъ адам юре эди, чюнки олар Исанынъ хасталаргъа япкъан аджайип ишлерини корьмеге истей эдилер.

³Иса дагъгъа чыкъып, о ерде озь шегиртлеринен отурды.

⁴Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлаша эди.

⁵Иса бакъып, чокъ халкъ топлашып Онынъ тарафына келеяткъаныны корьди. О, Филиптен: — Бу адамларны тойдурмакъ ичюн къайдан отьмек сатын алайыкъ? — деп сорады.

⁶Иса бу сёзлерни оны сынамакъ ичюн айтты, Озю исе не япаджагъыны биле эди.

⁷— Бир чувал акъчагъа [8] отьмек сатын алсакъ биле, оларнынъ эр бирине аз-аз етмейджек! — деп джевап берди Филип.

⁸О вакъыт шегиртлеринден бири, Симон Пётрнынъ къардашы Андрей Исагъа:

⁹— Бу ерде бир огъланда беш арпа отьмек ве эки балыкъ бар, лякин бу къадар адам ичюн о недир? — деди.

¹⁰— Адамларны ерге отуртынъыз, — деди Иса. О ерде чокъ от бар эди. Адамлар ерге отурдылар. Анда акъайларнынъ сайысы беш бинъге якъын эди.

¹¹Иса отьмеклерни алып, шукюр этти де, отургъанларгъа, ким не къадар истесе, даркъатты. Бойледже, балыкъларны да даркъатты.

¹²Адамлар ашап тойгъан сонъ, Иса Озь шегиртлерине: — Къалгъан кесеклерни джыйып алынъыз, ич бир шей ёкъ олмасын, — деди.

¹³Шегиртлер, адамлар ашагъан беш арпа отьмегинден къалгъан кесеклерни джыйып, он эки сепет толдурдылар.

¹⁴Адамлар, Иса косьтерген бельгини корип: — Керчектен де, бу — дюньягъа келеяткъан Пейгъамбердир, — дедилер.

¹⁵Иса исе, адамлар келип, Оны тутмагъа ве падиша япмагъа истегенлерини билип, кене бир Озю дагъгъа котерильди.

¹⁶Акъшам олгъан сонъ, Исанынъ шегиртлери голь боюна бардылар.

¹⁷Къайыкъкъа минип, гольнинъ о бир тарафындаки Кафарнаум шеэрине ёл алдылар. Энди къаранлыкъ тюшкен, Иса исе даа оларнынъ алдына кельмеген эди.

¹⁸Кучьлю ель котерилип, гольнинъ сувларыны далгъаландырды.

¹⁹Олар ялыдан дёрт-беш километр [9] узакълашкъан сонъ, голь устюнден юрген, къайыкъкъа якъынлашкъан Исаны корьдилер ве пек къоркътылар.

²⁰— Бу — Меним! Къоркъманъыз! — деди оларгъа Иса.

²¹Олар Исаны къайыкъкъа алмагъа истедилер, ве шу ань къайыкъ олар бараджакъ ялыгъа етти.

²²Эртеси куню гольнинъ башкъа тарафында къалгъан халкъ о ерде олгъан къайычыкътан гъайры къайыкъ олмагъаныны, ве Иса шегиртлеринен берабер къайыкъкъа минмегенини, шегиртлери ялынъыз озьлери кеткенлерини корьди.

²³О вакъыт Тибериядан башкъа къайыкълар кельди. Олар, Рабби шукюр эткен отьмекни халкъ ашагъан ерге якъын эди.

²⁴Халкъ, не Исанынъ, не шегиртлерининъ о ерде олмагъанларыны корип, къайыкъларгъа минип, Исаны къыдырып Кафарнаумгъа кельдилер.

²⁵Оны гольнинъ о бир тарафында тапып: — Равви, Сен бу ерге не вакъыт кельдинъ? — деп сорадылар.

²⁶Иса оларгъа шойле джевап берди: — Сизге керчектен догърусыны айтам: сиз Меним бельгилеримни корьгенинъиз ичюн дегиль, лякин отьмек тойгъандже ашагъанынъыз ичюн Мени къыдырасыз.

²⁷Сиз кечип-кетеджек аш ичюн дегиль, эбедий омюрге етеджек аш ичюн чалышынъыз. Оны сизге тек Инсан Огълу берип олур, чюнки Алла-Баба Озь разылыкъ муурини Онъа басты.

²⁸Халкъ Исадан: — Алла ичюн насыл ишлер япып беджермек керекмиз? — деп сорады. Иса:

²⁹— Алла ичюн бойле иш япмакъ керек: Онынъ Ёллагъанына иман этмектир, — деди.

³⁰— Биз корейик ве иман этейик деп, насыл бельги косьтереджексинъ? Не иш беджереджексинъ? — деди халкъ.

³¹— «Ашамакъ ичюн оларгъа коктен отьмек ягъдырды», язылгъаны киби, баба-деделеримиз сахрада маннаны ашай эдилер.

³²Иса оларгъа: — Сизге керчектен догърусыны айтам: сизге коктен отьмекни берген киши Муса дегиль эди. Лякин Меним Бабам сизге коктен акъикъий отьмекни бере.

³³О — Алла берген отьмек. О, коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, — деди.

³⁴Олар: — Эфенди, бойле отьмекни бизге эр вакъыт берип тур! — деди Исагъа.

³⁵Иса исе оларгъа: — Аят отьмеги — Мендирим. Манъа кельген адам ич бир вакъыт ач къалмаз, Манъа иман эткен адам ич бир вакъыт сувсамаз.

³⁶Лякин Мен сизге айткъан олсам да, Мени корьген олсанъыз да, иманынъыз даа ёкъ.

³⁷Бабам Манъа берген эр бир адам Манъа келеджек. Манъа келеджек адамны исе ич бир вакъыт къувып чыкъармам.

³⁸Чюнки Мен Озь ирадемни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ ирадесини беджермек ичюн коктен тюштим.

³⁹Мени Ёллагъаннынъ ирадеси исе — Онынъ Манъа берильген адамларындан ич бирини джоймамакъ ве сонъки кунюнде эр бирини тирильтмектир.

⁴⁰Бабамнынъ ирадеси даа шунда ки, Онынъ Огълуны корьген ве Онъа иман эткен эр бир адам эбедий омюрни алсын. Мен исе оларны сонъки куньде тирильтеджем, — деди.

⁴¹Сонъ еудийлер Исагъа къаршы мырылдап башладылар, чюнки О: «Мен коктен тюшкен отьмек олам», деген эди. Олар:

⁴²— Бу Юсуфнынъ огълу Иса дегильми? Биз Онынъ бабасыны да, анасыны да танымаймызмы? Сонъ О: «Мен коктен тюштим», деп насыл айта билир? — дей эдилер.

⁴³— Озьара мырылдаманъыз! — деди оларгъа Иса.

⁴⁴— Мени ёллагъан Бабам адамларны джельп эте. Олардан гъайры Манъа ич бир кимсе келип оламаз. Манъа кельген адамны исе сонъки куньде тирильтеджем.

⁴⁵Пейгъамберлернинъ Языларында язылгъаны киби: «Алла оларнынъ эписини огретеджек». Бабамны эшиткен ве Ондан огренген эр бир адам Манъа келе.

⁴⁶Чюнки Алладан Кельгенден гъайры ич бир адам Бабаны корьмеди. Тек О, Бабаны корьди.

⁴⁷Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.

⁴⁸Мен — аят отьмеги олам.

⁴⁹Бабаларынъыз сахрада маннаны ашаса да, ольдилер.

⁵⁰Амма коктен кельген отьмек ойле дегиль: оны ашагъан адам ольмейджек.

⁵¹Мен — коктен кельген тири отьмек олам. Бу отьмекни ашагъан адам эбедий яшайджакъ. Мен береджек отьмек — Озь беденимдир, оны дюньягъа аят багъышламакъ ичюн береджем.

⁵²О вакъыт еудийлер: — Бу адам Озь беденини бизге ашамагъа насыл этип бере билир? — деп озьара давалашып башладылар.

⁵³Иса оларгъа шай деди: — Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер Инсан Огълунынъ беденини ашамасанъыз ве Онынъ къаныны ичмесенъиз, сизде аят олмаз.

⁵⁴Меним беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адамда эбедий аят бар, Мен оны сонъки куньде тирильтеджем.

⁵⁵Меним беденим — акъикъий аш, къаным — акъикъий ичимликтир.

⁵⁶Беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адам Менде яшай, Мен де онда яшайым.

⁵⁷Тири Баба Мени ёллады, ве Мен Бабамнынъ ярдымынен яшайым. Бойле де, Мени ашайджакъ адам да Меним ярдымымнен яшайджакъ.

⁵⁸Коктен тюшкен отьмек будыр. О, бабаларынъыз ашагъан отьмекке ошамай. Олар оны ашаса да, ольдилер. Бу отьмекни ашайджакъ адам исе эбедий яшайджакъ.

⁵⁹Иса бу сёзлерни Кафарнаумдаки синагогада адамларны огреткен вакъытта айтты.

⁶⁰Онынъ чокъ шегиртлери бу лафларны эшитип: — Сёзлеринъ пек къыйындыр! Оларны ким динълейджек? — дедилер.

⁶¹Иса ичинде, шегиртлерининъ мырылдагъаныны билип: — Сёзлерим сизни ёлдан урамы?

⁶²Я Инсан Огълунынъ бундан эвель олгъан ерине котерильгенини корьсенъиз, не оладжакъ?

⁶³Рух аятны багъышлай, беден исе ич бир файда кетиралмай. Меним сизге айткъан сёзлерим — Рух ве аяттыр.

⁶⁴Лякин аранъызда имансыз къалгъанлар да бар, — деди. Ким имансыз олгъанларыны ве ким Оны сатаджагъыны Иса башындан биле эди.

⁶⁵— Шунынъ ичюн де Мен: «Бабам ёл бермесе, ич кимсе Манъа келип оламаз», дегеним, — деди О.

⁶⁶Бундан сонъ чокъ шегиртлери арткъа къайтты ве энди Исанынъ пешинден юрмей эдилер.

⁶⁷Иса он эки шегиртинден: — Сиз де кетмеге истейсизми? — деп сорады.

⁶⁸— Рабби, — деди Симон Пётр. — Биз кимге барайыкъ? Сенде эбедий аятнынъ сёзлери бар.

⁶⁹Биз инандыкъ ве бильдик ки, Сен — Алланынъ Азизи оласынъ.

⁷⁰Иса оларгъа деди: — Сизни он эки этип сайлагъан Озюм дегильми? Лякин аранъыздан бири — Иблистир.

⁷¹Иса буны Симон Искариот огълу Иуда акъкъында айтты. О, он эки шегирттен бири олып, Исаны сатаджакъ эди.