Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Фаалиет 7 Bible Online

Фаалиет 7 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Фаалиет 7

¹Баш руханий Стефандан: — Бу сёзлер догърумы? — деп сорады.

²Стефан сёз алып: — Эй дин къардашлар ве бабалар, мени динъленъиз! Бабамыз Ибраим Харан шеэрине кочип, анда ерлешмезден эвель, даа Месопотамияда олгъанда, шерефли Алла онъа корюнди

³ве онъа: «Озь юртунъдан чыкъып, сой-сопларынъны къалдыр да, Мен санъа косьтереджек ерге кет», — деген эди.

⁴О вакъыт Ибраим касдийлилернинъ топрагъындан чыкъып, Харан шеэринде ерлешти. Бабасы ольген сонъ, Алла оны о ерден, сизлер яшагъан бу ерге кочюрди.

⁵Бу ерде онъа аякъ басмагъа оладжакъ бир парча топракъ биле бермеди. Лякин даа онынъ баласы олмаса да, Алла бу ерни онъа ве онынъ эвлядына береджегине сёз берди.

⁶Алла онъа: «Сенинъ эвлятларынъ гъурбетликте кельмешек оладжакълар, оларны къул этип 400 йыл зулум этеджеклер.

⁷Амма оларны къул эткен миллетни Мен махкеме этеджегим. Бундан сонъ олар о ерден чыкъып, бу ерде Манъа ибадет этеджеклер», — деди.

⁸Сонъ Алла оларгъа сюннет васиетини берди. Ибраим исе Исхакънынъ бабасы олып, огълуны секиз куньлюк олгъанда сюннет этти. Исхакъ Якъупны, Якъуп он эки къабилемизнинъ бабаларыны сюннет этти.

⁹Бабаларымыз исе Юсуфны пахыллап, Мысыргъа саттылар. Лякин Алла онен эди.

¹⁰Алла Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун оны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды.

¹¹Ондан сонъ бутюн Мысыр ве Ханаан улькелеринде ачлыкъ ве буюк къайгъы девири башланды. Бабаларымызда ашамагъа аш къалмады.

¹²Якъуп, Мысырда богъдай олгъаныны эшитип, биринджи кере бабаларымызны анда ёллады.

¹³Экинджи кере баргъанларында исе, Юсуф агъа-къардашларына озюни танытты. Бойлеликнен фыравун Юсуфнынъ сой-сопларыны бильди.

¹⁴Юсуф хабер ёллап, бабасы Якъупны ве 75 адамдан олгъан бутюн сой-сопларыны чагъыртып алды.

¹⁵Якъуп Мысыргъа барды. Озю ве бабаларымыз о ерде кечиндилер.

¹⁶Сонъ оларны Шекем шеэрине кетирип, Хамор огъулларындан Шекем шеэринде Ибраимнинъ кумюш парагъа сатын алгъан къабринде дефн эттилер.

¹⁷Алла Ибраимге сёз бергенини беджермек вакъты якъынлашкъанда, Исраиль халкъы Мысырда осе ве чокълаша эди.

¹⁸О вакъыт Мысырда Юсуфны бильмеген башкъа бир падиша тахткъа чыкъты.

¹⁹Бу падиша халкъымызгъа къаршы зулум, бабаларымызгъа хаинлик япты. Янъы догъгъан балаларны ташлатып, оларны олюм панджасына берди.

²⁰Шу вакъыт Алла пек гузель этип яраткъан Муса догъды. О учь ай бабасынынъ эвинде бакъылды.

²¹Ташлап кеткенлерден сонъ, оны фыравуннынъ къызы тапты ве озь огълу киби тербие этти.

²²Мусагъа мысырлыларнынъ бутюн илимини огреттилер, ве о эм сёзде, эм иште усталыкъ косьтере эди.

²³Муса къыркъ яшыны толдургъанда, онынъ юрегинде къардашларыны, Исраиль огъулларыны барып корьмек арзусы догъды.

²⁴Котек ашагъан бир адамны корьгенде, онынъ тарафыны алып, мысырлыны ольдюрди, джаны агъырткъаннынъ акъкъыны алды.

²⁵О, Алла меним ярдымымнен оларгъа къуртулыш береджегини агъа-къардашларым анълар, деп тюшюне эди. Лякин олар анъламадылар.

²⁶Эртеси куню Муса базыларнынъ котеклешкенлерини корьди. Оларны муаббетлештирмеге истеп: «Акъайлар, сизлер агъа-къардаш олып, не ичюн бир-биринъизнинъ джанынъызны агъыртасынъыз?» — деди.

²⁷Лякин къардашынынъ джаныны агъырткъан адам Мусаны итеп: «Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды?

²⁸Тюневин мысырлыны ольдюргенинъ дайын, мени де ольдюрмеге истейсинъми?» — деди.

²⁹Бу сёзлерни эшитип, Муса къачып кетти. О, Мидьян деген ерде ябанджы олып яшады, ве анда онынъ эки огълу догъды.

³⁰Къыркъ йыл кечкен сонъ, Синай дагъы янындаки сахрада янаяткъан чалынынъ алеви ичинден Мусагъа мелек корюнди.

³¹Муса бу аджайип шейни корип пек тааджипленди. Оны яхшыджа бакъмакъ ичюн якъынлашкъанда, Раббининъ сеси эшитильди:

³²«Мен бабаларынънынъ Алласы олам, Ибраим, Исхакъ ве Якъупнынъ Алласы олам», — деди О. Муса исе къоркъудан къалтырап, козьлерини котерип бакъмагъа джесарет этмеди.

³³Рабби онъа: «Аякъларынъдан аякъкъапларынъны чыкъар, чюнки сен тургъан ер — мукъаддес ердир.

³⁴Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым», — деди.

³⁵Адамлар: «Сени бизге башлыкъ ве къады этип ким къойды?» — деп ред эткен мына бу Муса эди. Чалыда Мусагъа корюнген мелекнинъ ярдымынен Алла Мусаны башлыкъ ве къуртарыджы этип ёллады.

³⁶Бу адам, Мысыр топрагъында, Къызыл денъизде, эм де къыркъ йыл девамында сахрада аджайип шейлер япып ве бельгилер косьтерип, Исраиль халкъыны чыкъарып юрсетти.

³⁷Исраиль огъулларына: «Рабби сизлерге агъа-къардашларынъыз арасындан манъа ошагъан бир пейгъамберни ёллайджакъ, Оны динъленъиз», — деген шу Муса эди.

³⁸Шу Муса сахрада халкъ топлашувы огюнде тургъан, Синай дагъында мелекнен берабер лаф эткен, бизим баба-деделеримизнен де юрген ве бизге еткизмек ичюн джанлы сёзлерни алгъан эди.

³⁹Онъа да баба-деделеримиз бойсунмагъа истемейип, оны ред эттилер, гонъюллерини Мысыр тарафкъа айландырдылар.

⁴⁰Харунгъа: «Бизге бир къач дане, огюмизде юреджек аллаларны яса. Чюнки бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан бу Мусанен не олгъаныны биз бильмеймиз», — дедилер.

⁴¹О куньлерде бир бугъаны ясадылар. Путкъа къурбан чалып, озь къолларынен яраткъанына къувандылар.

⁴²Алла исе олардан юзь чевирип, коктеки кунешке, айгъа ве йылдызлар ордусына ибадет этмеге къалдырды. Пейгъамберлер китабында язылгъаны киби: «Эй Исраиль эви! Къыркъ йыл сахрада кезгенлеринъизде, къурбан чалып, Манъа бахшыш бердинъизми?

⁴³Сиз Молохнынъ чадырыны ве алланъыз Рефаннынъ йылдызыны котерип юрдинъиз. Озьлеринъизге пут эйкеллерини ясап, оларгъа бель буктинъиз. Шу себептен Мен сизлерни Вавилондан узакъча сюргюн этеджегим».

⁴⁴Сахрада бабаларымызда Шаатлыкъ Чадыры бар эди. Бу Чадырны Алла Мусагъа, онъа косьтерильген орьнекке коре ясамагъа буюргъан эди.

⁴⁵Бабаларымыз Ехошуанен берабер Чадырны алды да, Алла деделеримизнинъ огюнден башкъа халкъларны къувгъан сонъ, оны оларнынъ топракъларына алып бардылар. Давутнынъ куньлерине къадар Чадыр оларнынъ араларында къалды.

⁴⁶Алланынъ хайырыны тапкъан Давут, Якъупнынъ несилине бир Мескен къурып берейим деп, разылыкъ сорады.

⁴⁷Амма Аллагъа Сулейман эв къурып берди.

⁴⁸Лякин Алла-Тааля инсан къолунен япылгъан эвлерде яшамай. О пейгъамбер агъзы иле айткъаны киби:

⁴⁹«Кок — Меним тахтым, ер исе — аякъларымнынъ таямасы. Сизлер Манъа насыл эв къурарсынъыз? — деп сорай Рабби. — Я да Манъа раатланмакъ ичюн насыл ер бар экен?

⁵⁰Буларнынъ эписини яраткъан Меним къолум дегильми?»

⁵¹Эй энъсеси къаткъанлар! Юреги ве къулакълары сюннет олмагъанлар! Бабаларынъыз киби сизлер де эр вакъыт Мукъаддес Рухкъа къаршы чыкъасынъыз.

⁵²Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъанлары ве ольдюргенлери олдынъыз!

⁵³Сизге Къанунны Алладан мелеклер кетирдилер, амма оны тутмадынъыз! — деди.

⁵⁴Шура азалары бу сёзлерни эшиткенде, къутурдылар ве Стефангъа къаршы тишлерини гъыджырдаттылар.

⁵⁵Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефан исе кокке тикилип бакъты да, Алланынъ парылдагъан Шуретини ве Онынъ онъ тарафында тургъан Исаны корьди.

⁵⁶О: — Мына, мен кокнинъ ачылып кеткенини ве Алланынъ онъ тарафында тургъан Инсан Огълуны корем! — деди.

⁵⁷Олар исе къулакъларыны къапатып, эписи къычыра-къычыра бирлешип Стефаннынъ устюне атылдылар.

⁵⁸Оны шеэрден тышарыгъа сюйреклеп чыкъардылар ве ташларнен урып башладылар. Онъа къаршы шаатлыкъ эткен адамлар исе усть урбаларыны Саул деген бир огъланнынъ янына ташладылар.

⁵⁹Ташларнен ургъан вакъытта, Стефан дува окъуп: — Рабби Иса, рухумны къабул эт! — деди.

⁶⁰Ахырында тиз чёкип, къатты сеснен къычырып: — Рабби, бу гунаны оларнынъ бойнуна юклеме! — деди. Буны айтып, о джан берди.