Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Genesis 29 Bible Online

Genesis 29 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Genesis 29

¹Toen vertrok Jakob en ging naar het land van de zonen van het oosten.

²Hij keek rond en zag dat er een bron in het veld was en dat daar drie kudden schapen en geiten bij lagen, want uit die put gaven zij de kudden te drinken. De steen die op de opening van de bron lag, was groot.

³Alle kudden werden daar bijeengebracht. Dan wentelden zij de steen van de opening van de bronput af en gaven de schapen en geiten te drinken en legden de steen terug op de opening van de bron.

⁴Jakob zei tegen hen: “Mijn broeders, waar komen jullie vandaan?” Zij antwoordden: “Wij komen uit Haran.”

⁵Hij zei tegen hen: “Kennen jullie Laban, de zoon van Nahor?” Zij antwoordden: “Wij kennen hem.”

⁶Hij zei tegen hen: “Maakt hij het goed?” En zij antwoordden: “Hij maakt het goed, kijk, daar komt zijn dochter Rachel aan met de schapen en geiten.”

⁷Hij zei: “Kijk toch, het is nog midden op de dag en het is nog niet de tijd om het vee bijeen te brengen. Geef de schapen en geiten te drinken en trek er dan op uit om ze te weiden.”

⁸Toen antwoordden zij: “Wij kunnen dat niet doen. Pas als alle kudden bijeengebracht zijn, wentelen zij de steen van de opening van de bron af en geven wij de schapen en geiten te drinken.”

⁹Terwijl hij nog met hen sprak, kwam Rachel eraan met de schapen en geiten van haar vader, want zij was een herderin.

¹⁰Toen Jakob Rachel, de dochter van Laban, de broer van zijn moeder zag, met de schapen en geiten van Laban, de broer van zijn moeder, kwam Jakob dichterbij, wentelde de steen van de opening van de bronput af en gaf de schapen en geiten van Laban, de broer van zijn moeder, te drinken.

¹¹Jakob kuste Rachel en begon luid te huilen.

¹²Jakob vertelde Rachel, dat hij een bloedverwant van haar vader was en de zoon van Rebekka. Toen holde zij weg en vertelde het aan haar vader.

¹³Toen Laban het bericht van Jakob, de zoon van zijn zus, hoorde, rende hij hem tegemoet, omhelsde hem, kuste hem en nam hem bij zich in zijn huis. En hij vertelde al deze dingen aan Laban.

¹⁴Toen zei Laban tegen hem: “Jij bent werkelijk mijn gebeente en mijn vlees!” En hij bleef een volle maand bij hem.

¹⁵Daarna zei Laban tegen Jakob: “Zou je, omdat je mijn broeder bent, om niets bij mij in dienst zijn? Zeg mij toch, wat moet je loon zijn?”

¹⁶Laban had twee dochters. De oudste heette Lea en de jongste heette Rachel.

¹⁷De ogen van Lea ogen waren flets, maar Rachel was mooi van gestalte en zag er mooi uit.

¹⁸Jakob hield van Rachel. Hij zei: “Ik zal je zeven jaren dienen voor Rachel, je jongste dochter.”

¹⁹Toen zei Laban: “Het is beter, als ik haar aan jou geef, dan dat ik haar aan een andere man geef. Blijf bij mij!”

²⁰Zeven jaar lang werkte Jakob voor Rachel. In zijn ogen waren die jaren als enkele dagen, omdat hij van haar hield.

²¹Toen zei Jakob tegen Laban: “Geef mij mijn vrouw, want de dagen zijn immers verstreken, dan kan ik bij haar komen.”

²²Toen verzamelde Laban alle mannen van die plaats en maakte een feestmaaltijd klaar.

²³’s Avonds nam hij zijn dochter Lea en bracht haar bij hem en Jakob kwam bij haar.

²⁴Laban gaf zijn slavin Zilpa aan zijn dochter Lea als haar slavin.

²⁵’s Morgens zag hij dat het Lea was. Toen zei hij tegen Laban: “Wat heb je mij toch aangedaan? Heb ik niet voor Rachel bij je gewerkt? Waarom heb je mij bedrogen?”

²⁶Laban zei: “In onze woonplaats doet men het niet zo, dat men de jongste vóór de eerstgeborene ten huwelijk geeft.

²⁷Breng de bruiloftsweek met haar tot een goed einde. Dan zullen we je ook de andere geven voor de dienst die je nog eens zeven jaar bij mij zult vervullen.”

²⁸Jakob deed het en hij voltooide deze bruiloftsweek. Daarna gaf hij hem zijn dochter Rachel tot vrouw.

²⁹Laban gaf zijn slavin Bilha aan zijn dochter Rachel als haar slavin.

³⁰Hij kwam ook bij Rachel en hij hield ook meer van Rachel dan van Lea. En hij diende hem nog eens zeven jaar.

³¹Toen de HEERE zag, dat hij een afkeer van Lea had, opende Hij haar baarmoeder. Maar Rachel was onvruchtbaar.

³²Lea werd zwanger en baarde een zoon en zij noemde hem Ruben, want, zei zij: “De HEERE heeft naar mijn ellende omgezien, nu zal mijn man echt van mij houden.”

³³Zij werd weer zwanger en baarde een zoon en zei: “Omdat de HEERE gehoord heeft dat ik veracht wordt, heeft Hij mij ook deze gegeven.” En zij noemde hem Simeon.

³⁴Zij werd nog eens zwanger en baarde een zoon en zei: “Nu, deze keer, zal mijn man zich aan mij hechten, omdat ik hem drie zonen heb gebaard.” Daarom noemde hij hem Levi.

³⁵Zij werd nog een keer zwanger en baarde een zoon en zei: “Deze keer zal ik de HEERE danken.” Daarom noemde zij hem Juda. Toen hield zij op met baren.