Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Genesis 30 Bible Online

Genesis 30 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Genesis 30

¹Toen Rachel merkte, dat zij niet aan Jakob baarde, was Rachel jaloers op haar zus en zei tegen Jakob: “Geef mij kinderen! Zo niet, dan zal ik sterven!”

²Toen werd Jakob boos op Rachel en zei: “Neem ik soms de plaats in van GOD, die je de vrucht van de schoot onthouden heeft?”

³Zij zei: “Kijk, hier is mijn slavin Bilha. Kom bij haar, opdat zij op mijn knieën baren zal en ik door haar kinderen óók kinderen krijgen zal.”

⁴Ze gaf hem haar slavin Bilha tot vrouw en Jakob kwam bij haar.

⁵Bilha werd zwanger en baarde Jakob een zoon.

⁶Toen zei Rachel: “GOD heeft mij recht gedaan en ook heeft Hij naar mij geluisterd. Hij heeft mij een zoon gegeven.” Daarom noemde zij hem Dan.

⁷Bilha, de slavin van Rachel, werd opnieuw zwanger en baarde Jakob nog een tweede zoon.

⁸Toen zei Rachel: “Worstelingen van GOD heb ik met mijn zus geworsteld en ik heb overwonnen!” En zij noemde hem Naftali.

⁹Toen Lea merkte dat zij niet meer baarde, nam zij haar slavin Zilpa en gaf die aan Jakob tot vrouw.

¹⁰En Zilpa, de slavin van Lea, baarde een zoon aan Jakob.

¹¹Toen zei Lea: “Wat een geluk!” en zij noemde hem Gad.

¹²Daarna baarde Zilpa, de slavin van Lea, een tweede zoon aan Jakob.

¹³Toen zei Lea: “Wat ben ik gelukkig! Want de jongedochters zullen mij gelukkig achten!” En zij noemde hem Aser.

¹⁴Tijdens de dagen van de tarweoogst trok Ruben eropuit en vond liefdesappels in het veld en bracht die bij zijn moeder Lea. Toen zei Rachel tegen Lea: “Geef mij toch van de ‘liefdesappels’ van je zoon.”

¹⁵Zij zei tegen haar: “Is het voor jou dan te gering dat je mijn man genomen hebt, dat je mij nu ook nog de liefdesappels van mijn zoon wilt afnemen?” Toen zei Rachel: “Daarom zal hij, in ruil voor de liefdesappels van je zoon, vannacht bij je liggen.”

¹⁶Toen Jakob ’s avonds van het veld kwam, ging Lea hem tegemoet en zei: “Je moet bij mij komen liggen, want ik heb je niet voor niets ingehuurd met de liefdesappels van mijn zoon.” En zo lag hij die nacht bij haar.

¹⁷GOD verhoorde Lea. Zij werd zwanger en baarde een vijfde zoon aan Jakob.

¹⁸Toen zei Lea: “GOD heeft mij mijn loon gegeven, omdat ik mijn slavin aan mijn man gegeven heb!” En zij noemde hem Issaschar.

¹⁹Lea werd weer zwanger en zij baarde een zesde zoon aan Jakob.

²⁰Toen zei Lea: “GOD heeft mij een mooi geschenk gegeven. Deze keer zal mijn man bij mij komen wonen, want ik heb hem zes zonen gebaard.” En zij noemde hem Zebulon.

²¹Daarna baarde zij een dochter. Zij noemde haar Dina.

²²Toen dacht GOD aan Rachel en GOD verhoorde haar en opende haar moederschoot.

²³Zij werd zwanger en baarde een zoon en zei: “GOD heeft mijn smaad weggenomen!”

²⁴Zij noemde hem Jozef en zei: “Mag de HEERE er voor mij nog een andere zoon aan toevoegen.”

²⁵Toen Rachel Jozef gebaard had, zei Jakob tegen Laban: “Laat mij toch naar mijn eigen woonplaats en mijn eigen land gaan.

²⁶Geef mij mijn vrouwen en kinderen voor wie ik bij je heb gewerkt, zodat ik weg kan gaan. Je weet immers van het werk waarmee ik voor je gewerkt heb.”

²⁷Toen zei Laban tegen hem: “Laat mij toch genade vinden in je ogen. Ik heb op buitengewone wijze ingezien dat de HEERE mij om jou gezegend heeft.”

²⁸Daarop zei hij: “Geef toch aan welk loon je wilt en ik zal het je geven.”

²⁹Toen zei hij tegen hem: “Je weet, hoe ik je gediend heb en hoe het met je vee is gegaan dat onder mijn hoede was.

³⁰Immers, het weinige dat je toen in mijn ogen had, is uitgegroeid tot een menigte en de HEERE heeft jou in mijn voetsporen gezegend. Nu dan, wanneer zal ik voor mijn eigen huis kunnen gaan zorgen?”

³¹Hij zei: “Wat zal ik je geven?” Jakob zei: “Je hoeft mij helemaal niets te geven, maar sta mij alleen het volgende toe, dan zal ik weer je schapen en geiten weiden en hoeden.

³²Vandaag zal ik door heel je kudde schapen en geiten gaan. Zet jij dan daaruit elk gespikkeld en gevlekt dier apart, elk donker dier onder de schapen en elk gevlekt en gespikkeld dier onder de geiten. Dat zal mijn loon zijn.

³³Als je op een dag in de toekomst naar mijn loon komt kijken, zal mijn gerechtigheid als volgt tegenover jou aangaande mij getuigen: alles wat niet gespikkeld en gevlekt zal zijn onder de geiten en wat donker zal zijn onder de schapen, zal bij mij als gestolen beschouwd worden.”

³⁴Toen zei Laban: “Zie, laat het dan maar gebeuren zoals je zegt!”

³⁵Op diezelfde dag zonderde hij de gestreepte en gevlekte geitenbokken af en ook alle gespikkelde en gevlekte geiten, alles waar wat wits aan was, en ook al het donkere onder de schapen, en hij gaf die in handen van zijn zonen.

³⁶Daarna bepaalde hij een afstand van drie dagreizen tussen zichzelf en Jakob. En Jakob weidde de rest van de schapen en geiten van Laban.

³⁷Toen nam Jakob jonge takken van de populieren, de amandelboom en de plataan. Hij schilde daar witte strepen in doordat hij het wit van die takken ontblootte.

³⁸Hij legde deze jonge geschilde takken vóór de schapen en geiten in de goten en in de waterdrinkbakken, waar de vrouwtjesschapen en -geiten kwamen om te drinken en zij werden bronstig als zij kwamen drinken.

³⁹Wanneer de schapen en geiten bronstig werden bij de takken, wierpen de schapen en geiten gestreepte, gespikkelde en gevlekte jongen.

⁴⁰Daarop scheidde Jakob de schapen af. Hij draaide de schapen en geiten met de koppen naar het gestreepte en naar al het donkere onder Labans schapen en geiten. Hij zette zijn eigen kudden voor zich apart en zette die niet bij de schapen en geiten van Laban.

⁴¹Iedere keer als de sterksten van de kudde schapen en geiten bronstig werden, plaatste Jakob de takken voor de ogen van de schapen en geiten in de goten, opdat zij bronstig zouden worden bij de takken.

⁴²Maar hij legde ze niet neer bij de zwakke onder de schapen en geiten, zodat de zwakke dieren voor Laban en de sterke dieren voor Jakob waren.

⁴³En het bezit van de man breidde zich geweldig uit. Hij had veel schapen en geiten, slavinnen, slaven, kamelen en ezels.