Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Genesis 31 Bible Online

Genesis 31 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Genesis 31

¹Toen hoorde Jakob de zonen van Laban deze woorden zeggen: “Alles wat van onze vader was, heeft Jakob weggenomen en met wat van onze vader was, heeft hij zich al deze rijkdom verworven.”

²Jakob zag dat het gezicht van Laban ten opzichte van hem niet meer zo stond als gisteren en eergisteren.

³De HEERE zei tegen Jakob: “Keer terug naar het land van je vaderen en naar je familie. Ik zal met je zijn.”

⁴Toen liet Jakob Rachel en Lea roepen om naar het veld te komen, bij zijn schapen en geiten.

⁵Hij zei tegen hen: “Ik zie aan het gezicht van jullie vader, dat het ten opzichte van mij niet meer zo staat als gisteren en eergisteren. Maar de GOD van mijn vaderen is met mij geweest.

⁶Jullie weten dat ik met al mijn kracht jullie vader gediend heb.

⁷Maar jullie vader heeft mij bedrogen en hij heeft mijn loon tien keer veranderd, maar GOD heeft hem niet toegestaan om mij kwaad te doen.

⁸Als hij zei: ‘De gespikkelde zullen je loon zijn!’, dan wierpen alle schapen en geiten gespikkelde jongen en als hij zei: ‘De gestreepte zullen je loon zijn!’, dan wierpen alle schapen en geiten gestreepte jongen.

⁹Zo heeft GOD het vee van jullie vader afgenomen en aan mij gegeven.

¹⁰Eens in de tijd dat de schapen en geiten bronstig werden, sloeg ik mijn ogen op en zag ik in een droom dat de geitenbokken die de schapen en geiten besprongen gestreept, gespikkeld en gevlekt waren.

¹¹De engel van GOD zei tegen mij in de droom ‘Jakob!’ Ik zei ‘Zie, hier ben ik!’

¹²Hij zei: ‘Sla toch je ogen op, kijk, alle geitenbokken, die de schapen en geiten bespringen, zijn gestreept, gespikkeld en gevlekt, want Ik heb alles gezien, wat Laban je aandoet.

¹³Ik ben de God van Beth-El, waar je de gedenksteen hebt gezalfd en waar je Mij een gelofte hebt gedaan. Nu dan, sta op, ga weg uit dit land en keer terug naar je geboorteland.’”

¹⁴Toen antwoordden Rachel en Lea en zeiden tegen hem: “Is er voor ons nog een deel of een erfdeel in het huis van onze vader?

¹⁵Worden wij door hem niet als vreemdelingen beschouwd? Hij heeft ons immers verkocht en al ons zilver heeft hij opgemaakt.

¹⁶Want alle rijkdom, die GOD van onze vader heeft afgenomen, is van ons en van onze zonen. Nu dan, doe alles wat GOD je gezegd heeft.”

¹⁷Toen stond Jakob op en liet zijn zonen en zijn vrouwen de kamelen bestijgen.

¹⁸Hij leidde al zijn vee weg en hij nam al zijn bezit dat hij verkregen had mee, het vee dat hij zich verworven had, dat hij in Paddan-Aram verkregen had, om naar zijn vader Izak in het land Kanaän te gaan.

¹⁹Toen Laban was weggegaan om zijn schapen en geiten te scheren, stal Rachel de afgodsbeeldjes van haar vader.

²⁰Jakob bedroog Laban, de Arameeër, want hij had hem niet gezegd dat hij ging vluchten.

²¹Hij vluchtte met alles wat van hem was. Hij stond op, stak de rivier de Eufraat over en richtte zijn blik op het gebergte van Gilead.

²²Op de derde dag berichtte men Laban, dat Jakob gevlucht was.

²³Toen nam hij zijn broers met zich mee en achtervolgde hem zeven dagen lang. Hij haalde hem in op het gebergte van Gilead.

²⁴Maar GOD kwam ’s nachts in een droom tot Laban, de Arameeër, en Hij zei tegen hem: “Let op dat je niet ten goede en niet ten kwade met Jakob spreekt.”

²⁵Laban haalde Jakob in. Jakob had zijn tent opgeslagen in het gebergte en ook Laban sloeg met zijn broeders zijn tenten op in het gebergte van Gilead.

²⁶Toen zei Laban tegen Jakob: “Wat heb je nu gedaan? Je hebt mij bedrogen en mijn dochters als krijgsgevangenen weggevoerd!

²⁷Waarom ben je in het geheim gevlucht en heb je mij bestolen en waarom heb je het mij niet gezegd? Dan had ik je met blijdschap uitgeleide kunnen doen, met gezang, met de tamboerijn en met de lier?

²⁸Ook heb je mij geen gelegenheid gegeven om mijn zonen en mijn dochters te kussen. Nu dan, het was dwaas van je om zo te handelen.

²⁹Het is in mijn macht om jullie kwaad te doen, maar de GOD van jullie vader heeft gisternacht tot mij gesproken en gezegd: ‘Let op dat je niet ten goede en niet ten kwade met Jakob spreekt.’

³⁰Je bent op weg gegaan, omdat je zo sterk naar het huis van je vader verlangde. Maar waarom heb je mijn goden gestolen?”

³¹Toen antwoordde Jakob en zei tegen Laban: “Omdat ik bang was, want ik dacht bij mezelf dat je mij misschien van je dochters wilde beroven!

³²Als je bij iemand jouw goden vindt, laat hem dan niet in leven! Stel ten overstaan van onze broeders vast wat er van jou bij mij is en neem het met je mee.” Want Jakob wist niet, dat Rachel ze gestolen had.

³³Toen ging Laban de tent van Jakob binnen en de tent van Lea en de tent van de beide slavinnen, maar hij vond niets. Toen hij de tent van Lea uitgegaan was, ging hij de tent van Rachel binnen.

³⁴Maar Rachel had de afgodsbeeldjes weggenomen en had die in het zadel van de kameel gestopt en was er zelf op gaan zitten. Laban doorzocht heel de tent maar vond niets.

³⁵Zij zei tegen haar vader: “Laat het in de ogen van mijn heer toch geen reden zijn om kwaad te worden, want ik kan niet voor u opstaan, omdat het mij naar de wijze van de vrouwen gaat.” En hij zocht zorgvuldig, maar de afgodsbeeldjes vond hij niet.

³⁶Toen werd Jakob woedend en maakte ruzie met Laban. Jakob nam het woord en zei tegen Laban: “Wat is mijn overtreding? Wat is mijn zonde, dat je mij zo fel achtervolgde?

³⁷Je hebt mijn hele huisraad doorzocht en wat heb je nu aan voorwerpen uit jouw huis gevonden? Leg ze hier voor mijn broeders en jouw broeders neer en laat hen als rechter tussen ons beiden optreden.

³⁸Twintig jaar ben ik nu bij je geweest. Je ooien en je geiten hebben geen misdracht gehad en van de rammen van je schapenkudde heb ik niet gegeten.

³⁹Het verscheurde heb ik niet bij je gebracht, maar ik heb het zelf vergoed en wat overdag of ’s nachts van mij gestolen werd, heb je uit mijn hand teruggeëist.

⁴⁰Overdag werd ik verzengd door de hitte en ’s nachts verkleumde ik van de kou en de slaap week van mijn ogen.

⁴¹Zo ben ik twintig jaar in je huis geweest. Veertien jaar heb ik je gediend voor je beide dochters en zes jaar voor je schapen en geiten en je hebt mijn loon tien keer veranderd.

⁴²Als de GOD van mijn vader, de GOD van Abraham en de vrees van Izak, niet met mij geweest was, dan zou je mij nu zeker met lege handen hebben weggestuurd! GOD heeft mijn ellende en het werk van mijn handen gezien en heeft je gisternacht berispt.”

⁴³Toen antwoordde Laban en zei tegen Jakob: “Deze dochters zijn mijn dochters en deze zonen zijn mijn zonen en deze schapen en geiten zijn mijn schapen en geiten, ja, alles wat je ziet, dat is van mij. Wat zal ik dan mijn eigen dochters of hun zonen, die zij gebaard hebben, aandoen?

⁴⁴Nu dan, kom, laten we een verbond sluiten, ik en jij, dat Hij tot een getuige tussen mij en jou zal zijn!”

⁴⁵Toen nam Jakob een steen en zette die als een gedenksteen overeind.

⁴⁶En Jakob zei tegen zijn broeders: “Breng stenen bijeen!” Zij pakten stenen en stapelden die op een hoop en zij aten daar op de steenhoop.

⁴⁷En Laban noemde die steenhoop ‘Jegar-Sahaduta’, maar Jakob noemde hem ‘Gilead’.

⁴⁸Toen zei Laban: “Deze steenhoop is deze dag getuige tussen jou en mij!” Daarom noemde hij die Gilead

⁴⁹en Mizpa, want, zei hij: “Mag de HEERE toezicht houden tussen mij en jou, wanneer wij voor elkaar verborgen zullen zijn!

⁵⁰Als jij mijn dochters vernedert of vrouwen voor jezelf neemt boven mijn dochters, terwijl er niemand bij ons is om te getuigen, zie, dan zal GOD getuige zijn tussen mij en jou!”

⁵¹Laban zei ook tegen Jakob: “Ziehier deze steenhoop, ziehier de gedenksteen, die ik tussen mij en jou heb opgericht.

⁵²Deze steenhoop is getuige en ook deze gedenksteen is getuige, dat ik deze steenhoop niet voorbij zal gaan om bij je te komen en dat jij deze steenhoop en deze gedenksteen niet voorbij zult gaan om mij kwaad aan te doen!

⁵³De GOD van Abraham en de GOD van Nahor, de GOD van hun vader, laat die tussen ons rechtspreken!” Maar Jakob zwoer bij ‘de Vrees van zijn vader Izak’.

⁵⁴Toen slachtte Jakob een slachtoffer op het gebergte en hij nodigde zijn broeders uit om brood te eten. En zij aten brood en overnachtten op dat gebergte.