Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Genesis 45 Bible Online

Genesis 45 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Genesis 45

¹Toen kon Jozef zich niet langer bedwingen in het bijzijn van allen die bij hem stonden en hij riep uit: “Laat iedereen om mij heen naar buiten gaan!” En er stond niemand meer bij hem, toen Jozef zich aan zijn broers bekendmaakte.

²Hij barstte in huilen uit, zodat de Egyptenaren en ook het huis van de farao het hoorden.

³En Jozef zei tegen zijn broers: “Ik ben Jozef! Leeft mijn vader nog?” Zijn broers waren niet in staat hem te antwoorden, zo waren zij van hem geschrokken.

⁴Jozef zei tegen zijn broers: “Kom toch dichter bij mij!” En zij kwamen dichterbij. Toen zei hij: “Ik ben Jozef, jullie broer, die jullie naar Egypte hebben verkocht.

⁵Welnu, wees niet ongerust en laat het geen bron van ergernis in jullie ogen zijn, dat jullie mij hierheen hebben verkocht, want GOD heeft mij voor jullie uit gezonden om jullie in leven te houden.

⁶Want er is nu al twee jaar hongersnood in het land en er komen nog vijf jaren waarin er niet geploegd en geoogst zal worden.

⁷Maar GOD heeft mij voor jullie uitgezonden om voor jullie een overblijfsel op aarde veilig te stellen en om jullie in leven te houden voor een grote uitredding.

⁸Nu dan, niet jullie hebben mij hierheen gestuurd, maar GOD. Hij heeft mij tot vader van de farao gesteld en tot heer over heel zijn huis en tot heerser over heel het land Egypte.

⁹Maak haast en trek op naar mijn vader en zeg tegen hem: ‘Zo zegt je zoon Jozef: GOD heeft mij heer gemaakt over heel het land Egypte. Kom naar mij toe, aarzel niet!

¹⁰Je zult in het land Gosen wonen en dicht bij mij zijn, jij en je zonen en de zonen van je zonen en je schapen en geiten en je rundvee en alles wat je hebt.

¹¹Ik zal je daar van voedsel voorzien, opdat je niet zult verarmen, jij niet en je huis niet en alles wat je bezit niet, want er zullen nog vijf jaren hongersnood komen!

¹²Zie dan, jullie en mijn broer Benjamin zien met eigen ogen, dat ik het zelf ben die tot jullie spreek.

¹³Bericht dan mijn vader over alle heerlijkheid die ik in Egypte heb en over alles wat jullie gezien hebben. Maak voort en breng mijn vader hierheen.”

¹⁴En hij viel zijn broer Benjamin om de hals en huilde en Benjamin huilde aan zijn hals.

¹⁵Hij kuste al zijn broers en huilde, terwijl hij hen om de hals viel. Daarna spraken zijn broers met hem.

¹⁶Toen het bericht in het huis van de farao werd vernomen, zeiden zij: “De broers van Jozef zijn gekomen!” In de ogen van de farao en in de ogen van zijn dienaren was dat goed nieuws.

¹⁷De farao zei tegen Jozef: “Zeg tegen je broers: ‘Doe als volgt: laad jullie lastdieren op en vertrek en ga naar het land Kanaän.

¹⁸Haal jullie vader en jullie huisgezinnen op en kom bij mij en ik zal jullie het beste van het land Egypte geven en jullie zullen de vette spijzen van dit land eten.

¹⁹Er zijn al bevelen aangaande jou verstrekt. Doe als volgt: neem wagens uit het land Egypte mee voor jullie kinderen en voor jullie vrouwen en vervoer jullie vader daarmee en kom hierheen.

²⁰Zet geen somber gezicht over jullie huisraad, want het beste van heel het land Egypte zal van jullie zijn.’”

²¹En zo deden de zonen van Israël het. Jozef gaf hun wagens volgens het bevel van de farao en hij gaf hun ook voedsel mee voor onderweg.

²²Hij gaf hun allemaal, elk afzonderlijk, nieuwe kleren, maar Benjamin gaf hij driehonderd zilverstukken en vijf stel nieuwe kleren.

²³Voor zijn vader zond hij ook tien ezels mee die het beste van Egypte met zich meedroegen en tien ezelinnen beladen met koren, brood en voedsel voor onderweg voor zijn vader.

²⁴Hij zond zijn broers heen en zij vertrokken en hij zei tegen hen: “Maak geen ruzie onderweg.”

²⁵Zij trokken uit Egypte op en kwamen in het land Kanaän bij hun vader Jakob.

²⁶Toen vertelden zij hem en zeiden: “Jozef leeft nog, ja, hij is zelfs heerser over heel het land Egypte!” Zijn hart verstijfde, want hij geloofde hen niet.

²⁷Daarop spraken zij tot hem alle woorden van Jozef, die hij tot hen gesproken had, en toen hij de wagens zag die Jozef gezonden had om hem te vervoeren, leefde de geest van hun vader Jakob op.

²⁸En Israël zei: “Het is genoeg! Mijn zoon Jozef leeft! Ik zal gaan en hem zien vóórdat ik sterf!”