Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Genesis 8 Bible Online

Genesis 8 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Genesis 8

¹En GOD dacht aan Noach en aan alle wilde dieren en aan al het vee dat bij hem in de ark was. Toen liet GOD een wind over de aarde waaien en de wateren kwamen tot rust.

²De bronnen van de bruisende wateren en de sluizen van de hemel werden gesloten en de stortregen uit de hemel hield op.

³Al heen en weer gaande begonnen de wateren van boven de aarde terug te lopen. Na verloop van honderdvijftig dagen namen de wateren af.

⁴In de zevende maand, op de zeventiende dag van de maand, kwam de ark tot rust op de bergen van Ararat.

⁵De wateren namen gaandeweg af tot op de tiende maand. In de tiende maand, op de eerste van de maand, kwamen de toppen van de bergen tevoorschijn.

⁶Na verloop van veertig dagen opende Noach het venster van de ark, dat hij erin gemaakt had,

⁷en zond een raaf weg. Deze bleef uitvliegen en terugkomen, totdat de wateren op aarde begonnen op te drogen.

⁸Toen zond hij een duif van zich weg om te zien of de wateren over de aardbodem afgenomen waren.

⁹Maar de duif vond geen rust voor het holletje van haar poot en keerde naar hem terug in de ark, want de wateren bedekten heel de aarde. Hij stak zijn hand uit, greep haar en nam haar bij zich in de ark.

¹⁰Hij wachtte nog eens zeven dagen en zond toen opnieuw de duif uit de ark weg.

¹¹Tegen de avond kwam de duif bij hem terug, en zie, in haar bek zat een afgerukt olijfblad. Zo wist Noach, dat de wateren over de aarde afgenomen waren.

¹²Hij wachtte nog eens zeven dagen, zond de duif weer weg en ze kwam niet meer bij hem terug.

¹³In het zeshonderdeerste jaar, in de eerste maand, op de eerste van die maand, was het zover dat de wateren op aarde opgedroogd waren. Noach nam het luik van de ark af en keek rond en zie, het aardoppervlak was opgedroogd.

¹⁴In de tweede maand, op de zevenentwintigste dag van de maand, was de aarde droog.

¹⁵Toen sprak GOD tot Noach en zei:

¹⁶“Ga de ark uit, jij met je vrouw, je zonen en de vrouwen van je zonen met jou.

¹⁷Laat alles wat leeft dat bij je is, van alle vlees, van de vogels, van het vee en van alle kruipende dieren die op aarde rondkruipen, met je mee naar buiten gaan, laten ze uitzwermen over de aarde, vruchtbaar zijn en zich vermeerderen op de aarde.”

¹⁸Noach ging naar buiten en zijn zonen, zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen met hem.

¹⁹Alle wilde dieren, alle kruipende dieren en alle vogels en al wat op aarde rondkruipt, allemaal gingen zij overeenkomstig hun families de ark uit.

²⁰Noach bouwde een altaar voor de HEERE en nam van al het reine vee en van alle reine vogels en bracht brandoffers op het altaar.

²¹De HEERE rook de aangename geur en de HEERE zei in zijn hart: “Ik zal de aardbodem voortaan niet meer vervloeken om de mens, omdat wat uit het hart van de mens voortkomt, van zijn jeugd af aan slecht is. Ik zal voortaan al wat leeft niet meer zo slaan als Ik gedaan heb.

²²Alle dagen zolang de aarde zal bestaan, zullen zaaiing en oogst, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht niet ophouden.”