Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling 2 Samuël 13 Bible Online

2 Samuël 13 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

2 Samuël 13

¹Hierna gebeurde het volgende. Absalom, de zoon van David, had een knappe zus die Tamar heette en Amnon, de zoon van David, werd verliefd op haar.

²Amnon had het er zo moeilijk mee dat hij ziek werd vanwege zijn zus Tamar, want zij was maagd en het was onvoorstelbaar in de ogen van Amnon, dat hij haar iets aan zou doen.

³Amnon had een vriend die Jonadab heette, een zoon van Simea, de broer van David. Jonadab was een heel wijze man.

⁴Hij zei tegen hem: “Waarom ben je iedere morgen zo somber, jij, de zoon van de koning? Wil je het mij niet vertellen?” Toen zei Amnon tegen hem: “Ik ben verliefd op Tamar, de zus van mijn broer Absalom.”

⁵Jonadab zei tegen hem: “Ga op je bed liggen en doe alsof je ziek bent. Als dan je vader naar je komt kijken, moet je tegen hem zeggen: ‘Laat toch mijn zus Tamar komen om mij eten te geven en de maaltijd voor mijn ogen klaar te maken, zodat ik het kan zien en uit haar hand kan eten.’”

⁶Amnon ging liggen en deed alsof hij ziek was. Toen de koning kwam om hem te zien, zei Amnon tegen de koning: “Laat toch mijn zus Tamar komen om voor mijn ogen twee hartenkoeken klaar te maken, zodat ik die uit haar hand kan opeten.”

⁷David stuurde iemand naar Tamar, in het huis, om te zeggen: “Ga toch naar het huis van je broer Amnon en maak eten voor hem klaar.”

⁸Tamar ging naar het huis van haar broer Amnon toe, die daar lag. Zij nam deeg en kneedde het en maakte voor zijn ogen hartenkoeken klaar en bakte de hartenkoeken.

⁹Zij pakte een pan en goot die voor hem uit, maar hij weigerde te eten. Toen zei Amnon: “Laat iedereen bij mij weggaan!” En iedereen ging bij hem weg.

¹⁰Toen zei Amnon tegen Tamar: “Breng het eten in de kamer opdat ik uit je hand kan eten.” Tamar nam de hartenkoeken die zij gemaakt had en bracht ze bij haar broer Amnon in de kamer.

¹¹Ze bracht ze bij hem om te eten. Hij greep haar vast en zei tegen haar: “Kom bij mij liggen, mijn zus!”

¹²Maar zij zei tegen hem: “Nee, mijn broer, verneder mij niet, want zo doet men niet in Israël! Bega niet zo’n schandelijke daad.

¹³Want waar zou ik met mijn schande heen moeten? En jij, je zult worden als één van de dwazen in Israël. Spreek toch met de koning, want hij zal mij niet aan jou onthouden.”

¹⁴Maar hij wilde niet naar haar luisteren en hij overweldigde haar en vernederde haar en hij sliep met haar.

¹⁵Daarna haatte Amnon haar met een erg grote haat, want de haat waarmee hij haar haatte, was groter dan de liefde waarmee hij haar had liefgehad. Amnon zei tegen haar: “Sta op, ga weg!”

¹⁶Toen zei zij tegen hem: “Er is geen reden om mij weg te sturen. Dit kwaad zou erger zijn dan het andere dat je mij hebt aangedaan.” Maar hij wilde niet naar haar luisteren.

¹⁷Hij riep zijn knecht die hem diende en zei: “Stuur deze vrouw toch bij mij weg, naar buiten, en doe de deur achter haar op slot.”

¹⁸Zij had een statig gewaad met lange mouwen aan, want zo bekleden de dochters van de koning, die maagd waren, zich met overklederen. Zijn dienaar bracht haar naar buiten en deed de deur achter haar op slot.

¹⁹Toen deed Tamar as op haar hoofd, scheurde het statige gewaad, dat zij aanhad, legde haar hand op haar hoofd, terwijl zij luid schreeuwend wegliep.

²⁰Haar broeder Absalom zei tegen haar: “Is je broer Amnon bij je geweest? Nu dan, mijn zus, houd je rustig, hij is je broer. Maak er geen hartszaak van.” En Tamar bleef eenzaam in het huis van haar broer Absalom wonen.

²¹Toen koning David van al deze dingen hoorde, werd hij heel boos.

²²Absalom sprak niet met Amnon, niet ten kwade en niet ten goede, want Absalom haatte Amnon omdat hij zijn zus Tamar had vernederd.

²³Na verloop van twee volle jaren waren er schaapscheerders bij Absalom in Baäl-Hazor dat bij Efraïm hoort. Absalom nodigde alle zonen van de koning uit.

²⁴Absalom kwam bij de koning en zei: “Zie, uw dienaar heeft schaapscheerders! Laat de koning met zijn dienaren toch met uw dienaar meegaan.”

²⁵Maar de koning zei tegen Absalom: “Nee, mijn zoon, laten wij toch niet allemaal meegaan, opdat wij je niet tot overlast zijn!” Hij drong bij hem aan, maar hij wilde niet meegaan en hij zegende hem.

²⁶Toen zei Absalom: “Als u niet gaat, laat toch mijn broer Amnon met ons meegaan.” De koning zei tegen hem: “Waarom zou hij met je meegaan?”

²⁷Toen Absalom bij hem aandrong, liet hij Amnon en alle zonen van de koning met hem meegaan.

²⁸Absalom gebood zijn knechten en zei: “Zie toch, als het hart van Amnon vrolijk is van de wijn en ik tegen jullie zeg: ‘Sla Amnon neer!’, dan moeten jullie hem doden. Wees niet bang! Heb ik het jullie niet geboden? Wees sterk en wees dapper.”

²⁹De knechten van Absalom deden met Amnon zoals Absalom geboden had. Toen stonden alle zonen van de koning op en reden weg, iedere man op zijn muildier, zo vluchtten zij.

³⁰Toen zij onderweg waren, bereikte het gerucht David en men zei: “Absalom heeft alle zonen van de koning doodgeslagen, er is er niet één van hen overgebleven.”

³¹Toen stond de koning op, scheurde zijn kleren en ging op de grond liggen. Al zijn dienaren stonden er met gescheurde kleren bij.

³²Maar Jonadab, de zoon van Simea, de broer van David, sprak en zei: “Mijn heer moet niet denken dat ze alle jongemannen, de zonen van de koning, gedood hebben, want alleen Amnon is dood. Absalom was immers vastbesloten hem te doden vanaf de dag dat die zijn zus Tamar had vernederd.

³³Laat mijn heer de koning er nu geen hartszaak van maken en zeggen: ‘Alle zonen van de koning zijn dood!’, want alleen Amnon is dood.”

³⁴Absalom vluchtte. De knecht die de wacht hield, sloeg zijn ogen op en keek uit. Zie, er kwam veel volk aanlopen over de weg achter hem, vanaf de flank van de berg.

³⁵Toen zei Jonadab tegen de koning: “Kijk, de zonen van de koning komen eraan. Het is gebeurd zoals uw dienaar heeft gezegd.”

³⁶Toen hij klaar was met spreken, zie, daar kwamen de zonen van de koning aan en zij verhieven hun stem en huilden. Ook de koning en al zijn dienaren moesten hevig huilen.

³⁷Absalom vluchtte en ging naar Talmai, de zoon van Ammihur, de koning van Gesur. En David rouwde elke dag over zijn zoon.

³⁸Absalom vluchtte en trok naar Gesur. Daar verbleef hij drie jaar.

³⁹Dit bracht koning David ertoe om niet meer uit te trekken tegen Absalom, want hij had zich getroost over Amnon, dat hij dood was.