Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling 1 Koningen 3 Bible Online

1 Koningen 3 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

1 Koningen 3

¹Salomo werd de schoonzoon van de farao, de koning van Egypte. Hij nam de dochter van de farao tot vrouw en bracht haar in de stad van David, totdat hij de bouw van zijn huis en van het Huis van de HEERE en van de muur van Jeruzalem eromheen had voltooid.

²Alleen bleef het volk offers op de hoogten brengen, want tot in die dagen was er nog geen Huis gebouwd voor de Naam van de HEERE.

³Salomo had de HEERE lief door in de wetsvoorschriften van zijn vader David te wandelen. Alleen bracht hij nog slachtoffers en reukoffers op de hoogten.

⁴Zo ging de koning eens naar Gibeon om daar te offeren, omdat die hoogte de grootste was. Salomo bracht duizend brandoffers op dat altaar.

⁵In Gibeon verscheen de HEERE ’s nachts in een droom aan Salomo en GOD zei: “Vraag! Wat je vraagt zal Ik je geven!”

⁶Salomo zei: “U hebt aan uw dienaar, mijn vader David, grote liefdevolle trouw bewezen omdat hij in trouw en in gerechtigheid en in oprechtheid van hart voor uw aangezicht met U gewandeld heeft en U hebt deze grote liefdevolle trouw voor hem gekoesterd en hem een zoon geschonken om op zijn troon te zitten, zoals dat vandaag het geval is.

⁷Nu dan, HEERE, mijn GOD, U hebt uw dienaar koning gemaakt in plaats van mijn vader David en ik ben nog maar een kleine jongen. Ik weet niet hoe ik moet uittrekken en hoe ik moet terugkeren.

⁸Uw dienaar verkeert te midden van uw volk, dat U uitgekozen hebt, een groot volk dat door zijn omvang niet geschat en niet geteld kan worden.

⁹Geef uw dienaar toch een opmerkzaam hart om onder uw volk recht te kunnen spreken en om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad, want wie zou over dit indrukwekkende volk van U recht kunnen spreken?”

¹⁰Dit woord was goed in de ogen van de Heer, dat Salomo dit gevraagd had.

¹¹GOD zei tegen hem: “Omdat je dit gevraagd hebt en niet om een lang leven voor jezelf gevraagd hebt of om rijkdom voor jezelf gevraagd hebt of het leven van je vijanden gevraagd hebt, maar voor jezelf onderscheidingsvermogen gevraagd hebt om naar rechtszaken te kunnen luisteren,

¹²zie, daarom heb Ik overeenkomstig je woorden gehandeld. Zie, Ik heb je een wijs en verstandig hart gegeven, zoals er vóór jou niet was en er na jou niet meer zal zijn.

¹³Zelfs wat je niet gevraagd hebt, heb Ik je gegeven, zowel rijkdom als heerlijkheid, zodat er je leven lang onder de koningen geen man zal zijn zoals jij.

¹⁴Als je in mijn wegen wandelt door mijn wetsvoorschriften en mijn geboden te onderhouden, net zoals je vader David gewandeld heeft, dan zal Ik je levensdagen verlengen.”

¹⁵Salomo werd wakker, en zie, het was een droom. Hij kwam in Jeruzalem en stond voor de Kist van het Verbond van de Heer en hij droeg brandoffers op en maakte vredeoffers klaar en ook bereidde hij een maaltijd voor al zijn dienaren.

¹⁶Toen kwamen er twee vrouwen, die hoer waren, bij de koning en zij stonden vóór hem.

¹⁷De ene vrouw zei: “Och, mijn heer, ik woon met deze vrouw in één huis en heb bij haar in huis een kind gebaard.

¹⁸Op de derde dag nadat ik gebaard had, baarde deze vrouw ook een kind. Wij waren samen, er was geen vreemde bij ons in het huis, alleen wij tweeën waren in het huis.

¹⁹De zoon van deze vrouw is ’s nachts gestorven omdat zij boven op hem was gaan liggen.

²⁰Midden in de nacht is zij opgestaan en heeft mijn zoon bij mij weggenomen, toen uw dienares nog sliep, en zij heeft hem in haar schoot gelegd en haar dode zoon heeft ze in mijn schoot gelegd.

²¹Toen ik ’s morgens opstond om mijn zoon te zogen, zie, hij was dood. In de loop van de morgen bekeek ik hem nog eens goed en zie, het was niet mijn zoon die ik gebaard had.”

²²Daarop zei de andere vrouw: “Niet waar, de levende is mijn zoon en de dode is jouw zoon!” De eerste daarentegen zei: “Nee! De dode is jouw zoon en de levende is mijn zoon!” Zo spraken zij tegenover de koning.

²³De koning zei: “Deze zegt: ‘Die leeft, dat is mijn zoon en die dood is, is jouw zoon!’, en de ander zegt: ‘Nee, de dode is jouw zoon en de levende is mijn zoon.’”

²⁴Toen zei de koning: “Haal een zwaard voor mij!” Zij brachten een zwaard bij de koning.

²⁵De koning zei: “Snijd het levende kind in tweeën en geef aan één de ene helft en geef de ander de andere helft.”

²⁶Maar omdat haar gevoelens voor haar zoon zo sterk waren, sprak de vrouw van wie de levende zoon was tot de koning en zei: “Och, mijn heer, geef haar dat levende kind maar en dood het niet.” De ander daarentegen zei: “Het zal niet van jou en het zal ook niet van mij zijn. Snijd het doormidden!”

²⁷Toen antwoordde de koning en zei: “Geef haar het levende kind! Dood het niet. Zij is zijn moeder.”

²⁸Heel Israël hoorde het oordeel dat de koning geveld had en men had ontzag voor de koning, want zij zagen dat GODS wijsheid in hem was om recht te doen.