Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Exodus 10 Bible Online

Exodus 10 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Exodus 10

¹Toen zei de HEERE tegen Mozes: “Ga bij de farao naar binnen, want Ik heb zijn hart verhard en ook het hart van zijn dienaren, opdat Ik deze tekenen van Mij in zijn midden kan tonen

²en opdat jij ten aanhoren van je zoon en van de zoon van jouw zoon zult vertellen wat Ik met Egypte heb gedaan en zult vertellen over mijn tekenen die Ik onder hen heb gedaan, opdat jullie zullen weten dat Ik de HEERE ben.”

³Toen gingen Mozes en Aäron bij de farao naar binnen en zeiden tegen hem: “Zo zegt de HEERE, de GOD van de Hebreeën: ‘Hoelang weiger jij je voor mijn aangezicht te vernederen? Laat mijn volk gaan om Mij te dienen.

⁴Want als je weigert mijn volk te laten gaan, zie, dan zal Ik morgen sprinkhanen over je grondgebied brengen.

⁵Zij zullen het oppervlak van het land bedekken, zodat men de grond niet meer zal zien en zij zullen de rest, dat wat aan de hagel ontkomen is, opvreten. Ook zullen zij alle bomen, die voor jullie op het veld groeien, afvreten.

⁶Zij zullen jouw huizen en de huizen van al je dienaren en de huizen van alle Egyptenaren vullen, zoals jouw vaders en de vaders van jouw vaders nog nooit gezien hebben vanaf de dag dat zij op de aardbodem waren tot op deze dag toe.’” En hij keerde zich om en ging bij de farao weg.

⁷De dienaren van de farao zeiden tegen hem: “Hoelang zal hij ons tot een valstrik zijn? Laat die mannen gaan om de HEERE, hun GOD, te dienen! Beseft u nog niet, dat Egypte verwoest is?”

⁸Toen werden Mozes en Aäron weer bij de farao gebracht en hij zei tegen hen: “Ga heen, dien de HEERE, jullie GOD! Zeg me, wie zijn het die zullen gaan?”

⁹Mozes zei: “Wij zullen gaan met onze jongeren en onze ouderen, we zullen gaan met onze zonen en dochters, met onze schapen, geiten en rundvee, want wij hebben een feest van de HEERE.”

¹⁰Toen zei hij tegen hen: “Dan moet de HEERE wel met jullie zijn, wil ik jullie en jullie kleine kinderen laten gaan. Zie, jullie zijn vast iets slechts van plan.

¹¹Niets ervan. Laten de sterke mannen gaan om de HEERE te dienen, want dat is immers wat jullie willen.” En men joeg hen bij de farao weg.

¹²Toen zei de HEERE tegen Mozes: “Strek je hand uit over het land Egypte om de sprinkhanen te doen opkomen over het land Egypte, om al het gewas van het land op te vreten, alles wat de hagel heeft overgelaten.”

¹³Mozes strekte zijn staf uit over het land Egypte en de HEERE deed heel die dag en nacht een oostenwind over het land waaien. Toen het morgen werd, voerde de oostenwind de sprinkhanen mee.

¹⁴De sprinkhanen kwamen op over heel het land Egypte en streken in elk gebied van Egypte neer. Het was een vreselijk zware plaag. Zulke sprinkhanen waren er nooit eerder geweest en zouden er hierna ook nooit meer zijn.

¹⁵Zij bedekten de oppervlakte van heel het land, zodat het land verduisterd werd. Ze vraten al het gewas van het land op en al het fruit aan de bomen dat de hagel had overgelaten. In heel het land Egypte bleef er niets groens meer over aan de bomen en aan het gewas op het veld.

¹⁶Toen liet de farao snel Mozes en Aäron roepen en zei: “Ik heb gezondigd tegen de HEERE, jullie GOD, en tegen jullie.

¹⁷Nu dan, vergeef mij toch deze ene keer mijn zonde. Bid vurig tot de HEERE, jullie GOD, dat Hij toch deze dood van mij zal wegnemen.”

¹⁸En hij ging bij de farao weg en bad vurig tot de HEERE.

¹⁹Toen liet de HEERE de wind draaien en wakkerde die krachtig aan vanuit het westen en deze voerde de sprinkhanen met zich mee en stortte die in de Wierzee. Er bleef niet één sprinkhaan over op heel het grondgebied van Egypte.

²⁰Maar de HEERE verhardde het hart van de farao, zodat hij de zonen van Israël niet liet gaan.

²¹Toen zei de HEERE tegen Mozes: “Strek je hand uit naar de hemel en er zal duisternis over het land Egypte komen, een duisternis die tastbaar zal zijn.”

²²Mozes strekte zijn hand uit naar de hemel en er kwam een dikke duisternis over heel het land Egypte, drie dagen lang.

²³De één zag de ander niet. Drie dagen lang stond er niemand van zijn plaats op. Maar bij alle zonen van Israël was er licht in de plaatsen waar zij woonden.

²⁴Toen riep de farao Mozes en zei: “Ga heen, dien de HEERE! Alleen jullie schapen en geiten en jullie rundvee moeten hier blijven. Jullie kleine kinderen mogen wel met jullie meegaan.”

²⁵Mozes zei: “U moet ons ook slachtoffers en brandoffers ter hand stellen. Wij zullen die voor de HEERE, onze GOD, als offer klaarmaken.

²⁶Ons vee moet ook met ons meegaan, er zal geen hoef achterblijven, want daarvan zullen wij nemen om daarmee de HEERE, onze GOD, te dienen, want wij weten niet, waarmee wij de HEERE, onze GOD, zullen dienen, totdat wij daar aankomen.”

²⁷Maar de HEERE verhardde het hart van de farao en hij wilde hen niet laten gaan.

²⁸De farao zei tegen hem: “Ga bij mij weg! Zorg ervoor dat je mij niet meer ziet, want op de dag dat je mijn gezicht ziet, zul je sterven!”

²⁹Mozes zei: “Zoals u gesproken hebt, zal het gebeuren: ik zal u niet meer zien!”