Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Exodus 32 Bible Online

Exodus 32 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Exodus 32

¹Toen het volk zag, dat Mozes nog niet van de berg afdaalde, kwam het volk bij Aäron samen en zij zeiden tegen hem: “Sta op en maak goden voor ons die voor ons uitgaan, want deze Mozes, de man die ons uit het land Egypte heeft doen optrekken, wij weten niet wat er met hem gebeurd is.”

²Aäron zei tegen hen: “Ruk de gouden ringen af die in de oren van jullie vrouwen, van jullie zonen en van jullie dochters zitten, en breng ze bij mij.”

³Toen rukte heel het volk de gouden ringen af die in hun oren zaten en zij brachten die bij Aäron.

⁴Hij nam dat alles uit hun hand aan, bewerkte het met een beitel en maakte er een gegoten stierkalf van. Toen zeiden zij: “Dit is je god, o Israël, die je uit het land Egypte heeft doen optrekken.”

⁵Toen Aäron dat zag, bouwde hij er een altaar voor en Aäron riep uit: “Morgen zal er een feest zijn voor de HEERE!”

⁶De volgende morgen stonden zij vroeg op, lieten brandoffers in rook opgaan en brachten er ook vredeoffers bij. Het volk ging zitten om te eten en te drinken en zij stonden op om vrolijk te zijn.

⁷Toen sprak de HEERE tot Mozes: “Ga heen, daal af, want jouw volk, dat je uit het land Egypte hebt doen optrekken, heeft verderfelijk gehandeld.

⁸Zij zijn al snel afgeweken van de weg, die Ik hun geboden had. Zij hebben een gegoten stierkalf voor zichzelf gemaakt en zijn er voor neergeknield en hebben er aan geofferd en gezegd: ‘Dit is je god, o Israël, die je uit het land Egypte heeft doen optrekken.’”

⁹De HEERE zei tegen Mozes: “Ik heb dit volk gezien, zie, het is een hardnekkig volk!

¹⁰Nu dan, laat Mij begaan, mijn toorn zal tegen hen ontbranden en hen verteren en jou zal Ik tot een groot volk maken.”

¹¹Maar Mozes smeekte voor het aangezicht van de HEERE, zijn GOD, en zei: “O HEERE, waarom zou uw toorn ontbranden tegen uw volk, dat U met grote kracht en sterke hand uit het land Egypte hebt geleid?

¹²Waarom zouden de Egyptenaren onder elkaar spreken en zeggen: ‘Hij heeft hen met slechte bedoelingen uitgeleid om hen op de bergen te doden en hen van de aardbodem weg te vagen?’ Keer U toch af van de gloed van uw toorn en heb toch berouw over het kwaad dat U uw volk wilt aandoen.

¹³Denk toch aan Abraham, aan Izak en aan Israël, uw dienaren, aan wie U bij Uzelf gezworen hebt en tot wie U gesproken hebt: ‘Ik zal jullie zaad vermeerderen als de sterren aan de hemel en heel dit land, waarover Ik gesproken heb, zal Ik aan jullie zaad geven en zij zullen het voor eeuwig als erfdeel ontvangen.”

¹⁴Toen kreeg de HEERE berouw over het kwaad, dat Hij gezegd had zijn volk te zullen aandoen.

¹⁵En Mozes keerde zich om en daalde van de berg af met de twee tafelen van de Getuigenis in zijn hand. Deze tafelen waren aan beide kanten beschreven: aan de ene kant en aan de andere kant waren ze beschreven.

¹⁶De tafelen waren het werk van GOD en het schrift, dat in de tafelen gegraveerd was, was het handschrift van GOD zelf.

¹⁷Jozua hoorde het rumoer van het joelende volk en hij zei tegen Mozes: “Er is krijgsgeschreeuw in het kamp.”

¹⁸Maar hij zei: “Het klinkt niet als het geluid van overwinningskreten en ook niet als het geluid van jammerkreten bij een nederlaag, maar ik hoor het geluid van zondig gejoel.”

¹⁹Toen hij het kamp genaderd was en het stierkalf en de reidansen zag, ontbrandde de toorn van Mozes. Hij wierp de tafelen uit zijn hand en brak ze in stukken aan de voet van de berg.

²⁰Hij nam het stierkalf dat zij gemaakt hadden en verbrandde het in het vuur. Hij vermaalde het tot poeder, strooide het uit op het wateroppervlak en liet het de zonen van Israël drinken.

²¹Mozes zei tegen Aäron: “Wat heeft dit volk je gedaan, dat je zo’n grote zonde over hen hebt gebracht?”

²²Aäron zei: “Laat toch de toorn van mijn heer niet ontbranden! U kent dit volk, het ligt immers in de boze.

²³Zij zeiden tegen mij: ‘Maak ons goden, die voor ons uitgaan, want deze Mozes, de man die ons uit het land Egypte heeft doen optrekken, wij weten niet wat er met hem gebeurd is.’

²⁴Toen zei ik tegen hen: ‘Wie goud heeft, laat die het afrukken en aan mij geven!’ Daarop wierp ik het in het vuur en dit stierkalf is eruit gekomen.”

²⁵Toen Mozes zag, dat het volk teugelloos geworden was, want Aäron had het de vrije teugel gegeven wat tot spot leidde onder hun tegenstanders,

²⁶bleef Mozes in de poort van het kamp staan en zei: “Wie voor de HEERE is, moet bij mij komen!” Toen kwamen alle zonen van Levi bij hem samen.

²⁷Hij zei tegen hen: “Zo zegt de HEERE, de GOD van Israël! Ieder moet zijn zwaard op zijn heup leggen en van poort tot poort door het kamp heen en weer gaan en ieder moet zijn broeder doden en ieder zijn vriend en ieder zijn naaste!”

²⁸De zonen van Levi handelden naar het woord van Mozes. Op die dag vielen er zo’n drieduizend man van het volk.

²⁹Mozes had gezegd: “Wees vandaag toegewijd aan de HEERE, ieder tegen zijn zoon en tegen zijn broeder, en mag Hij zo vandaag een zegen over jullie brengen!”

³⁰De volgende morgen zei Mozes tegen het volk: “Jullie hebben een grote zonde begaan. Ik zal nu omhoog klimmen naar de HEERE, misschien dat ik verzoening voor jullie zonde kan tot stand kan brengen.”

³¹Mozes ging naar de HEERE terug en zei: “Och, dit volk heeft een grote zonde begaan, zij hebben een god van goud voor zichzelf gemaakt.

³²Nu dan, vergeef hun toch hun zonde! Zo niet, wis mij dan uit uit de boekrol die U geschreven hebt.”

³³De HEERE zei tegen Mozes: “Wie tegen Mij zondigt, zal Ik uit mijn boekrol uitwissen.

³⁴Ga nu op weg en leid dit volk naar de plaats waarover Ik met je gesproken heb. Zie, mijn engel zal voor je uitgaan! Op de dag van mijn vergelding zal Ik hen hun zonde vergelden!”

³⁵De HEERE sloeg het volk, omdat zij het stierkalf hadden gemaakt, dat Aäron gemaakt had.