Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Job 14 Bible Online

Job 14 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Job 14

¹Van de mens uit een vrouw geboren, is het leven kort en hij is vol onrust.

²Hij schiet op als een bloem en wordt afgesneden, hij vlucht weg als een schaduw en houdt geen stand.

³Toch richt U uw ogen op hem, en U brengt mij in een rechtszaak met Uzelf.

⁴Wie kan een reine uit een onreine voortbrengen? Niet één!

⁵Als zijn dagen vastgesteld zijn, het getal van zijn maanden bij U bekend is en U zijn grenzen bepaald hebt, die hij niet overschrijden mag,

⁶wend U dan van hem af, zodat hij rust heeft, en hij nog als een dagloner van zijn dag kan genieten.

⁷Want voor een boom is er nog hoop. Als hij omgehakt wordt, zal hij weer uitlopen, en zijn jonge scheuten zullen niet ophouden te groeien.

⁸Al veroudert zijn wortel in de aarde, al sterft zijn tronk af in het stof,

⁹hij zal weer opschieten als hij water ruikt, weer takken voortbrengen als een jonge plant.

¹⁰Maar wanneer een man sterft, is het met hem gedaan, wanneer de mens de geest geeft, waar is hij dan?

¹¹Wateren lopen weg uit de zee, en een rivier verzandt en droogt op.

¹²Een mens gaat liggen en staat niet weer op. Totdat de hemelen er niet meer zijn, ontwaken zij niet, en worden zij niet uit hun slaap gewekt.

¹³Och, leverde U mij maar over aan het dodenrijk, verborg U mij maar totdat uw toorn zich afwendde, stelde U maar een tijdstip voor mij vast, om weer aan mij te denken!

¹⁴Wanneer een man gestorven is, zal hij dan herleven? Dan zou ik alle dagen van mijn strijd hopen, totdat mijn verlossing komt.

¹⁵Zou U roepen, dan zou ik U antwoorden, U zou verlangen naar het werk van uw handen.

¹⁶Maar nu telt U mijn voetstappen, U houdt uw toorn niet in over mijn zonden.

¹⁷Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en aan mijn ongerechtigheid hebt U nog toegevoegd.

¹⁸Jazeker, een berg die valt, verandert in gruis, een rots verandert van plaats,

¹⁹de wateren vermalen stenen, haar stromen spoelen het stof van de aarde weg, zo vernietigt U de hoop van de mens.

²⁰U overweldigt hem voor altijd, en hij gaat heen. U verandert zijn aanblik en zendt hem weg.

²¹Ontvangen zijn kinderen eer, hij heeft er geen weet van, worden zij vernederd, hij heeft het niet in de gaten.

²²Maar zijn vlees lijdt pijn, alleen om hemzelf, en zijn ziel rouwt over hem.