Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Job 29 Bible Online

Job 29 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Job 29

¹Job ging verder met het aanheffen van zijn spreuk en zei:

²Was het met mij maar als in de maanden van lang geleden, als in de dagen toen God mij bewaarde,

³toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet schijnen, en ik bij zijn licht door de duisternis wandelde.

⁴Was ik maar zoals in de dagen van mijn jeugd, toen de vertrouwelijke omgang van God op mijn tent rustte,

⁵toen de Almachtige nog met mij was, en ik mijn jongens nog om mij heen had,

⁶toen mijn schreden door de boter waadden, en de rots beken van olie naast mij uitgoot!

⁷Wanneer ik door de stad heen uittrok naar de poort, mijn stoel op het plein liet klaarzetten,

⁸verstopten de jongeren zich als ze mij zagen, en grijsaards stonden op en bleven staan.

⁹Vorsten hielden hun woorden in en legden de hand op hun mond.

¹⁰De stem van de vorsten verstomde, hun tong kleefde aan hun gehemelte.

¹¹Als een oor mij hoorde, prees het mij gelukkig, als een oog mij zag, getuigde het ten gunste van mij.

¹²Want ik bevrijdde de ellendige die om hulp riep, en de wees die geen helper had.

¹³De zegen van wie verloren dreigde te gaan, kwam over mij, het hart van de weduwe deed ik juichen.

¹⁴Ik bekleedde mij met gerechtigheid en de gerechtigheid bekleedde mij. Mijn rechtspraak was als een mantel en een tulband.

¹⁵Voor de blinde was ik ogen, en voor de lamme was ik voeten.

¹⁶Voor de armen was ik een vader, en de aanklacht van wie ik niet kende, onderzocht ik.

¹⁷Ik verbrak de hoektanden van wie onrecht deed, en rukte de prooi van tussen zijn tanden.

¹⁸Ik zei: ‘Ik zal in mijn eigen nest de geest geven, en lang leven als de feniks.’

¹⁹Ik spreidde mijn wortels uit naar het water, en ’s nachts lag de dauw op mijn takken.

²⁰Mijn glorie was steeds sprankelend nieuw bij mij, mijn boog lag steeds soepel in mijn hand.

²¹Zij hoorden mij aan en wachten, zij luisterden zwijgend naar mijn raad.

²²Na mijn woord spraken zij niet opnieuw, mijn woorden druppelden op hen neer.

²³Zij wachtten op mij als op de regen, zij sperden hun mond wijd open als voor de late regen.

²⁴Als ik hun toelachte, konden ze het haast niet geloven, maar het licht van mijn gezicht konden zij niet weerstaan.

²⁵Ik koos de weg voor hen uit en zat aan hun hoofd, ik woonde als een koning onder de troepen, als iemand die treurenden troost.