Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Job 39 Bible Online

Job 39 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Job 39

¹Weet jij de tijd waarop de geiten van de steenbok baren? Heb jij de hinden jongen zien werpen?

²Kun jij de maanden tellen die zij vol moeten maken, weet jij de tijd waarop zij baren?

³Zij krommen zich, zij werpen hun jongen, met hun weeën drijven zij hen uit.

⁴Hun jongen worden sterk, zij groeien op in het wild, zij trekken weg en komen niet meer bij hen terug.

⁵Wie heeft de woudezel losgelaten en wie heeft de banden van de wilde ezels losgemaakt?

⁶Ik heb de wildernis tot zijn thuis gemaakt, de zoutvlakte tot zijn woningen.

⁷Hij lacht om de rumoerige menigte van de stad, het schreeuwen van de slavendrijvers hoort hij niet.

⁸De bergstreken zijn zijn weide, hij zoekt daar naar alles wat groen is.

⁹Zou de spiesbok je van dienst willen zijn? Zou hij bij jouw voederbak overnachten?

¹⁰Kun je de spiesbok met zijn touw aan de voren vastbinden? Zal hij de dalen achter je eggen?

¹¹Vertrouw jij op hem, omdat zijn kracht zo groot is, durf jij je arbeid aan hem toe te vertrouwen?

¹²Vertrouw jij op hem dat hij je zaad zal terugbrengen, en het op je dorsvloer zal verzamelen?

¹³De vleugels van het struisvogelwijfje klapperen vrolijk. Maar zijn dat de liefdevol koesterende vleugels en veren van de ooievaar?

¹⁴Want zij laat haar eieren immers op het land slingeren, en zij laat ze in het stof warm worden.

¹⁵Zij vergeet dat een voet ze stuk kan maken en dat de dieren van het veld ze kunnen vertrappen.

¹⁶Zij verhardt zich tegen haar jongen alsof zij niet van haar zijn. Haar moeite is vergeefs, want zij maakt zich toch geen zorgen,

¹⁷want God heeft haar van wijsheid ontdaan, en haar geen inzicht toebedeeld.

¹⁸Op het moment echter dat zij opfladdert en omhoog komt, lacht zij het paard en zijn berijder uit.

¹⁹Kun jij het paard kracht geven? Kun jij zijn hals met manen bekleden?

²⁰Kun je hem laten springen als een sprinkhaan? De fierheid van zijn snuiven is angstaanjagend.

²¹Zij staan te trappelen in de vallei, vol vreugde is het paard in zijn kracht. Het trekt uit, het wapengeweld tegemoet.

²²Het lacht om wat angstaanjagend is en het schrikt niet, het loopt niet weg voor het zwaard.

²³De pijlkoker rammelt boven hem, de lans en de speer blinken.

²⁴Met hevig hoefgeklepper en vol onstuimigheid verslindt het de aarde, het is niet te houden als het geluid van de ramshoorn klinkt.

²⁵Bij het klinken van de ramshoorn zegt het: ‘Aha!’ Het ruikt de strijd van veraf, het gebulder van de vorsten en de strijdkreten.

²⁶Is het door jouw inzicht dat de havik vliegt, en zijn vleugels uitslaat naar het zuiden?

²⁷Is het op jouw bevel dat de arend zich verheft, en zijn nest in de hoogte maakt?

²⁸Hij woont en overnacht op de rots, op de punt van de rots is zijn vesting.

²⁹Vandaar spiedt hij naar een prooi, zijn ogen zien van veraf.

³⁰Zijn jongen slurpen bloed, en waar gesneuvelden liggen, daar is hij.