Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Job 6 Bible Online

Job 6 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Job 6

¹Job antwoordde en zei:

²Och, werd mijn smart maar eens precies gewogen en lieten zij mijn ellende maar eens daarmee samen in een tweeschalige weegschaal opkomen!

³Want nu is die zwaarder dan het zand van de zeeën, daarom zijn mijn woorden onbezonnen.

⁴Want de pijlen van de Almachtige steken in mij, zodat mijn geest hun gif indrinkt. De verschrikkingen van God hebben zich tegen mij gekeerd.

⁵Balkt een woudezel bij het jonge gras? Loeit een rund boven zijn voer?

⁶Wordt wat geen smaak heeft zonder zout gegeten? Zit er smaak aan het wit van het ei?

⁷Wat mijn ziel weigerde aan te raken, dat is nu walgelijk voedsel voor mij.

⁸Werd mijn verlangen maar vervuld, gaf God maar waar ik op hoop!

⁹Was God er maar toe genegen om mij te verbrijzelen, om zijn hand uit te strekken en mij weg te rukken!

¹⁰Dat zou mij nog tot troost zijn, ik zou opleven in de smart die Hij mij niet bespaart, want ik heb de uitspraken van de Heilige niet verloochend.

¹¹Wat is mijn kracht, dat ik nog hoop zou hebben? Of wat is nog mijn doel, waarvoor ik mijn leven zou willen rekken?

¹²Is mijn kracht soms als de kracht van stenen? Is mijn vlees van koper?

¹³Ben ik niet volslagen hulpeloos in mijzelf, is mij niet elke uitweg ontnomen?

¹⁴Wie wanhopig is, mag van zijn vriend toch liefdevolle trouw verwachten, anders zou hij de vrees voor de Almachtige laten varen.

¹⁵Mijn broeders bleken net zo bedrieglijk te zijn als een bergbeek, als een beekbedding van bergbeken die voorbijschieten,

¹⁶die donker zijn van het ijs, waarin de sneeuw zich verbergt.

¹⁷Tegen de tijd dat zij smaller worden, vallen zij stil, als zij opwarmen, drogen zij op, weg is hun plaats.

¹⁸De wegen van hun beddingen kronkelen zich, zij gaan op in het niets en verdwijnen.

¹⁹De reizigers van Tema zien er naar uit, de karavanen uit Scheba vestigen er hun hoop op.

²⁰Zij worden teleurgesteld in het vertrouwen dat zij daarop hadden gesteld. Ze zijn naar de beken toe gekomen en beschaamd uitgekomen.

²¹Zeker, nu zijn jullie als niets geworden, jullie hebben mijn ontreddering gezien en zijn bang geworden.

²²Heb ik ooit gezegd: ‘Geef mij iets!’, of: ‘Geef mij geschenken van jullie vermogen?’

²³of: ‘Bevrijd mij uit de hand van de verdrukker!’ of: ‘Koop mij vrij uit de hand van de geweldenaars?’

²⁴Onderwijs mij, dan zal ik zwijgen, laat mij weten waarin ik gedwaald heb!

²⁵Hoe krachtig zijn toch oprechte woorden, maar waarop slaat jullie bestraffing?

²⁶Zoeken jullie naar woorden om mij te bestraffen? Zijn de woorden van een wanhopige dan lucht voor jullie?

²⁷Jullie zouden zelfs het lot werpen om een wees, en een list bedenken tegen jullie vriend.

²⁸Nu dan, wees zo goed, kijk mij aan, ik zal jullie niet in jullie gezicht voorliegen.

²⁹Neem toch de proef: er mag geen onrecht in mij te vinden zijn. Beproef mij nog eens, mijn gerechtigheid staat nog overeind.

³⁰Is er onrecht op mijn tong? Zou mijn gehemelte het verderf niet opmerken?