Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Deuteronomium 4 Bible Online

Deuteronomium 4 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Deuteronomium 4

¹“Nu dan, Israël, luister naar de wetsvoorschriften en naar de rechtsverordeningen die ik jullie onderwijs, opdat jullie ernaar zullen handelen, opdat jullie mogen leven en het land dat de HEERE, de GOD van jullie vaderen, aan jullie geeft, binnen zullen gaan en als erfdeel in bezit zullen nemen.

²Jullie mogen niets aan het woord, dat ik jullie gebied, toevoegen en er niets van afdoen, opdat jullie vasthouden aan de geboden van de HEERE, jullie GOD, die ik jullie gebied.

³Jullie hebben met eigen ogen gezien wat de HEERE met Baäl-Peor heeft gedaan, want iedere man die Baäl-Peor navolgde, heeft de HEERE, jullie GOD, uit jullie midden uitgeroeid.

⁴Maar jullie, die je aan de HEERE, jullie GOD, hebben vastgeklampt, zijn deze dag nog allemaal in leven.

⁵Zie, ik heb jullie de wetsvoorschriften en rechtsverordeningen onderwezen, zoals de HEERE, mijn GOD, mij geboden heeft, opdat jullie ernaar zullen handelen in het land dat jullie zullen binnengaan om het als erfdeel in bezit te nemen.

⁶Houd eraan vast en handel ernaar, want dat zal jullie wijsheid en jullie verstand zijn in de ogen van de volken die al deze wetsvoorschriften zullen horen. Dan zullen zij zeggen: ‘Dit grote volk is werkelijk een wijs en verstandig volk!’

⁷Want welk groot volk is er, voor wie god zo dichtbij is als de HEERE, onze GOD, steeds als wij hem aanroepen?

⁸En welk groot volk is er, dat zulke rechtvaardige wetsvoorschriften en rechtsverordeningen heeft, als heel deze Wet die ik vandaag aan jullie geef?

⁹Maar waak over jezelf en zie in het bijzonder toe op je ziel, opdat je de dingen die je ogen gezien hebben, niet vergeet en opdat die alle dagen van je leven niet uit je hart wijken. Je moet ze aan je zonen en aan de zonen van jouw zonen bekend maken.

¹⁰De dag dat je voor het aangezicht van de HEERE, je GOD, bij de berg Horeb stond, toen de HEERE tegen mij zei: ‘Laat dit volk bij Mij bijeenkomen, dan zal Ik hun mijn woorden laten horen, opdat zij leren Mij te vrezen alle dagen dat zij op aarde leven, en opdat zij die aan hun zonen onderwijzen.’

¹¹Toen kwamen jullie dichterbij en stonden onder aan de berg en de berg brandde zodat het vuur tot in het hart van de hemel oplaaide, terwijl er duisternis was, wolken en een donkere wolk.

¹²Toen sprak de HEERE tot jullie uit het midden van het vuur. Jullie hoorden het geluid van de woorden, maar jullie zagen geen gestalte, er klonk alleen een stem.

¹³Hij maakte jullie zijn Verbond bekend dat Hij jullie gebood te onderhouden, de tien woorden. Hij schreef die op twee stenen tafelen.

¹⁴Ook gebood de HEERE mij in die tijd om jullie wetsvoorschriften en rechtsverordeningen te onderwijzen, opdat jullie die zullen naleven in het land waar jullie naartoe zullen oversteken om het als erfdeel in bezit te nemen.

¹⁵Zie in het bijzonder toe op jullie zielen, want op de dag, toen de HEERE op de berg Horeb uit het midden van het vuur tot jullie sprak, hebben jullie geen enkele gestalte gezien!

¹⁶Stort jezelf niet in het verderf door voor jezelf een afgodsbeeld te maken, de gestalte van één of andere afgod, de gedaante van een mannelijk of vrouwelijk wezen,

¹⁷een beeld van één of ander beest dat op aarde leeft, of een beeld van één of andere gevleugelde vogel die langs de hemel vliegt,

¹⁸of een beeld van één of ander kruipend dier dat op de aardbodem rondkruipt, of een beeld van één of andere vis die zich in het water onder het land bevindt,

¹⁹en zorg dat je je ogen niet naar de hemel opheft om naar de zon, de maan en de sterren, ja, naar heel de hemelse legermacht te kijken en zo ertoe verleid te worden om voor hen neer te knielen en hen te dienen. De HEERE, je GOD, heeft hen immers aan alle volken onder heel de hemel toebedeeld.

²⁰De HEERE heeft jullie genomen en jullie uit de ijzeren oven, uit Egypte, geleid om zijn volk te zijn, zijn erfdeel, zoals dat vandaag het geval is.

²¹Om jullie woorden werd de HEERE toornig op mij en Hij zwoer dat ik de Jordaan niet zou oversteken en niet zou binnengaan in het goede land dat de HEERE, je GOD, je als erfdeel geven zal,

²²want ik zal in dit land sterven, ik zal de Jordaan niet oversteken. Jullie zullen oversteken en dit goede land als erfdeel in bezit nemen.

²³Zie erop toe dat jullie het Verbond van de HEERE, jullie GOD, dat Hij met jullie gesloten heeft, niet vergeten en voor jullie zelf geen afgodsbeeld maken, de gedaante van wat dan ook dat de HEERE, je GOD, je verboden heeft.

²⁴Want de HEERE, je GOD, is een verterend vuur, een jaloers God.

²⁵Wanneer jullie kinderen en kleinkinderen verwekt hebben en in het land oud geworden zijn en jullie jezelf geweld aandoen en een afgodsbeeld maken, de gedaante van wat dan ook maar, en kwaad doen in de ogen van de HEERE, je GOD, door Hem zo te krenken,

²⁶dan roep ik deze dag de hemelen en de aarde tot getuige tegen jullie aan, dat jullie zeker en spoedig zullen omkomen in het land waarheen jullie, door de Jordaan, zullen oversteken om het als erfdeel in bezit te nemen. De dagen die jullie erin zullen verblijven zullen niet worden verlengd, want jullie zullen volledig worden uitgeroeid.

²⁷De HEERE zal jullie onder de volken verstrooien en er zal van jullie slechts een handjevol mannen overblijven onder de volken waarheen de HEERE jullie brengen zal.

²⁸Daar zullen jullie de goden van hout en steen dienen, die door mensenhanden zijn gemaakt, die niet zien, niet horen, niet eten en niet ruiken.

²⁹Daarvandaan zullen jullie de HEERE, je GOD, zoeken en je zult Hem vinden als je Hem met heel je hart en met heel je ziel zoekt.

³⁰Als je in het nauw komt en al deze woorden je in het laatst van de dagen overkomen, dan zul je tot de HEERE, je GOD, terugkeren en naar zijn stem luisteren,

³¹want de HEERE, je GOD, is een barmhartig God, Hij zal je niet verlaten en je niet verdelgen. Hij zal het Verbond met je vaderen, dat Hij onder ede met hen gesloten heeft, niet vergeten.

³²Doe maar navraag naar de dagen van vroeger, die voor je geweest zijn, van de dag af dat GOD de mens op aarde geschapen heeft, van het ene einde van de hemel tot aan het andere einde van de hemel, of er ooit zoiets groots gebeurd is of gehoord werd als dit.

³³Heeft ooit een volk de stem van GOD uit het midden van het vuur horen spreken, zoals jij die gehoord hebt, terwijl het daarbij in leven bleef?

³⁴Of heeft ooit een god geprobeerd om voor zich een volk uit het midden van een ander volk te nemen, door beproevingen, door tekenen, door wonderen, door strijd, door een sterke hand en door een uitgestrekte arm en met grote ontzagwekkende daden, zoals de HEERE, jullie GOD, dat allemaal voor jullie in Egypte voor jullie ogen heeft gedaan?

³⁵Aan jou werd dat alles getoond, opdat je weet dat de HEERE, GOD is. Er is niemand anders buiten Hem.

³⁶Hij heeft uit de hemel zijn stem doen horen om je te vermanen en op aarde heeft Hij je zijn grote vuur laten zien en je hebt zijn woorden uit het midden van het vuur gehoord.

³⁷Omdat Hij je vaderen liefhad en Hij zijn zaad, dat na hen komen zou, uitverkoren had, heeft Hij Zelf jou door zijn grote kracht uit Egypte geleid

³⁸om volken die groter en machtiger waren dan jij, voor je uit te verdrijven uit hun erfdeel en je er binnen te leiden en je hun land als erfdeel te geven, zoals dat vandaag het geval is.

³⁹Besef dan deze dag en overweeg het in je hart, dat de HEERE GOD is, daarboven in de hemel en hieronder op de aarde, niemand anders!

⁴⁰Houd je aan zijn wetsvoorschriften en aan zijn geboden, die ik je deze dag gebied, opdat het met jou en met je kinderen na jou goed mag gaan en jij je dagen zult verlengen op de grond van het land, dat de HEERE, je GOD, je geeft, voor altijd.”

⁴¹Toen scheidde Mozes drie vluchtsteden af in het Overjordaanse, daar waar de zon opkomt,

⁴²opdat iemand die een ander gedood heeft, iemand die zonder voorbedachte rade zijn naaste, die hij gisteren en eergisteren niet haatte, gedood heeft, daarheen kan vluchten. Hij kan naar één van de volgende steden vluchten en zo in leven blijven:

⁴³Bezer in de woestijn, in het land van de hoogvlakte, voor de Rubenieten, en Ramoth in Gilead voor de Gadieten, en Golan in Basan voor de Manassieten.

⁴⁴Dit is de Wet die Mozes de zonen van Israël voorhield.

⁴⁵Dit zijn de getuigenissen en de wetsvoorschriften en de rechtsverordeningen die Mozes tot de zonen van Israël sprak toen zij uit Egypte gekomen waren.

⁴⁶Het was in het Overjordaanse, in de vallei tegenover Beth-Peor, in het land van Sihon, de koning van de Amorieten, die in Hesbon woonde, die Mozes met de zonen van Israël versloeg toen zij uit Egypte kwamen.

⁴⁷Zijn land hadden ze als erfdeel in bezit genomen en ook het land van Og, de koning van Basan, de gebieden van de twee koningen van de Amorieten die in het Overjordaanse woonden, waar de zon opkomt,

⁴⁸vanaf Aroër, dat aan de oever van de beek Arnon lag, tot aan de berg Siyon, dat is de berg Hermon,

⁴⁹en ook heel de vlakte aan de overkant van de Jordaan, oostelijk ervan, tot aan de zee van de Vlakte die daar beneden bij de hellingen van de Pisga ligt.