Read EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling Handelingen 20 Bible Online

Handelingen 20 - EBV24_een_eigentijdse_Bijbelvertaling bible

Handelingen 20

¹Nadat het oproer bedaard was, riep Paulus de discipelen bij zich, bemoedigde hen en nam afscheid van hen. Daarop vertrok hij en ging naar Macedonië.

²Toen hij die streken doorgereisd was en hen met veel woorden bemoedigd had, kwam hij in Hellas, dat is Griekenland.

³Hij bleef daar drie maanden, maar de Joden beraamden een aanslag tegen hem, toen hij op het punt stond om naar Syrië te vertrekken. Daarom besloot hij terug te gaan naar Macedonië.

⁴Sopater uit de stad Berea, Aristarchus en Sekundus uit Tessalonika, Gajus uit de stad Derbe, Timoteüs uit Lystra en Tychikus en Trofimus uit Asia gingen met hem mee tot Asia.

⁵Deze mannen gingen voor ons uit en wachtten op ons in Troas.

⁶Maar wij vertrokken uit Filippi, de hoofdstad van Macedonië, na de dagen van de Ongezuurde Broden en wij voeren over zee en kwamen in vijf dagen in Troas aan en daar bleven wij zeven dagen.

⁷Op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om het genadebrood te breken, sprak Paulus tot hen. Omdat hij de volgende dag zou vertrekken, ging hij tot middernacht door met spreken.

⁸Er brandden veel lampen in de bovenzaal waar wij bijeen waren.

⁹Een jongeman, die Eutychus heette, zat op de vensterbank te luisteren en viel in diepe slaap toen Paulus lang sprak. Door de slaap overmand viel hij vanaf de derde verdieping naar beneden. Toen men hem optilde, was hij dood.

¹⁰Maar Paulus ging naar beneden, wierp zich op hem, sloeg zijn armen om hem heen en zei: “Wees niet ongerust, want er is leven in hem!”

¹¹Toen hij weer naar boven gegaan was, brak hij een brood en at iets en sprak daarna tot het aanbreken van de morgen. Daarna vertrok hij over land,

¹²terwijl zij de jongeman levend meenamen en geweldig blij over hem waren.

¹³Maar wij gingen aan boord van het schip en voeren naar de haven van Thesos, waar wij Paulus aan boord zouden nemen zoals hij ons had opgedragen, omdat hij zelf over land daarheen was gegaan.

¹⁴Toen wij hem in Thesos ontvangen hadden, namen wij hem aan boord en kwamen in Mitylene aan.

¹⁵Vandaar voeren wij de volgenden dag naar de overkant naar het eiland Chios en de daaropvolgende dag kwamen wij in Samos aan en bleven in Trogyllion. De dag daarop kwamen wij in Milete,

¹⁶want Paulus had besloten om Efeze voorbij te varen, opdat hij daar niet opgehouden zou worden, want hij had haast om zo mogelijk de dag van het Vijftig Dagen Feest, dat is het Pinksterfeest, in Jeruzalem te vieren.

¹⁷Vanuit Milete liet hij de oudsten van de gemeente in Efeze komen.

¹⁸Toen zij bij hem gekomen waren, zei hij tegen hen: “Jullie weten hoe ik, vanaf de eerste dag dat ik in Asia kwam, altijd bij jullie was,

¹⁹terwijl ik GOD met grote nederigheid en onder tranen diende, ook in de beproevingen die mij overkwamen door de listen van de Joden.

²⁰Ik heb niets nagelaten aan jullie te verkondigen en te onderwijzen op de markten en in de huizen van wat nuttig was voor jullie zielen,

²¹terwijl ik aan Joden en Arameeërs getuigde over de bekering tot GOD en over het geloof in onze Here Jezus Christus.

²²En nu ga ik naar Jeruzalem, gebonden door de Geest, en ik weet niet wat mij daar te wachten staat,

²³behalve dat de Heilige Geest mij in iedere stad te kennen geeft en zegt: ‘Boeien en verdrukkingen staan je te wachten!’

²⁴Maar ik acht mijn leven niet kostbaar voor mijzelf, opdat ik mijn loopbaan en bediening mag voltooien, die ik van onze Here Jezus ontvangen heb om te getuigen van het Goede Nieuws van de genade van GOD.

²⁵Nu dan, ik weet dat jullie mijn gezicht niet meer zullen zien, jullie allen onder wie ik ben rondgegaan, terwijl ik jullie het Koninkrijk van GOD predikte.

²⁶Daarom verklaar ik jullie op deze zelfde dag, dat ik rein ben van het bloed van jullie allen.

²⁷Want ik heb niet nagelaten om jullie heel GODs wil bekend te maken.

²⁸Waak over jezelf en over heel de kudde, waarover de Heilige Geest jullie als opzieners heeft aangesteld om de gemeente van Christus te hoeden en te voeden, de gemeente die Hij gekocht heeft met zijn eigen Bloed.

²⁹Want ik weet dat er na mijn vertrek grimmige wolven onder jullie zullen komen, die de kudde niet zullen sparen.

³⁰Ook zullen er uit jullie midden mannen opstaan, die verkeerde dingen zullen spreken om de discipelen van de weg af te brengen en hen achter zich aan mee te trekken.

³¹Wees daarom waakzaam en bedenk dat ik drie jaar lang, nacht en dag, onophoudelijk ieder van jullie onder tranen terecht heb gewezen.

³²En nu draag ik jullie op aan GOD en aan het woord van zijn genade, aan Hem die bij machte is om jullie op te bouwen en een erfdeel te geven met alle heiligen.

³³Ik heb van niemand zilver, goud of kleren verlangd.

³⁴Jullie weten zelf, dat mijn eigen handen in mijn behoeften hebben voorzien en in die van hen die bij mij waren.

³⁵Ik heb jullie in alles laten zien dat het nodig is om te werken en te zorgen voor de zwakken en om te denken aan de woorden van onze Here Jezus, die gezegd heeft: ‘Wie geeft, is gelukkiger dan wie ontvangt!’”

³⁶Nadat hij dit gezegd had, knielde hij op zijn knieën neer en bad en alle mannen met hem.

³⁷Zij moesten allemaal vreselijk huilen en sloegen de armen om hem heen en kusten hem.

³⁸Zij waren vooral erg bedroefd omdat hij gezegd had, dat zij zijn gezicht niet meer zouden zien en zij deden hem uitgeleide naar het schip.