Read een_eigentijdse_Bijbelvertaling edition Jongbloed 1995 JOB 30 Bible Online

JOB 30 - een_eigentijdse_Bijbelvertaling edition Jongbloed 1995 bible

JOB 30

¹Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

²Waartoe zou mij ook geweest zijn de kracht hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

³Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

⁴Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

⁵Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

⁶Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

⁷Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

⁸Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

⁹Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

¹⁰Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

¹¹Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

¹²Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

¹³Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

¹⁴Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

¹⁵Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

¹⁶Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

¹⁷Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

¹⁸Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

¹⁹Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

²⁰Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

²¹Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

²²Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

²³Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

²⁴Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in Zijn verdrukking?

²⁵Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

²⁶Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

²⁷Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

²⁸Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

²⁹Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

³⁰Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

³¹Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.