Read een_eigentijdse_Bijbelvertaling edition Jongbloed 1995 JOB 39 Bible Online

JOB 39 - een_eigentijdse_Bijbelvertaling edition Jongbloed 1995 bible

JOB 39

¹Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

²Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

³Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

⁴Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

⁵Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

⁶Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

⁷Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

⁸Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

⁹Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

¹⁰Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

¹¹Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

¹²Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

¹³Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

¹⁴Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

¹⁵Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

¹⁶Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

¹⁷Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt,

¹⁸En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

¹⁹Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is tevergeefs, omdat zij zonder vreze is.

²⁰Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niets medegedeeld.

²¹Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

²²Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

²³Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

²⁴Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

²⁵Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

²⁶Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

²⁷Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

²⁸In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

²⁹Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

³⁰Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

³¹Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

³²Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

³³Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

³⁴En de HEERE antwoordde Job, en zeide:

³⁵Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.

³⁶Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

³⁷Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.

³⁸Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.