Read hausa ZABURA 104 Bible Online

ZABURA 104 - hausa bible

ZABURA 104

¹Ka yabi Ubangiji, ya raina! Ya Ubangiji Allahna, mai girma ne kai! Kana saye da ɗaukaka da daraja,

²Ka yi lulluɓi da haske. Ka shimfiɗa sammai kamar alfarwa.

³Ka gina wurin zamanka a bisa kan ruwan da yake sama. Gajimare ne karusanka, A bisa kan fikafikan iska kake tafiya.

⁴Iska ce jakadanka, Walƙiya kuwa ita ce baiwarka.

⁵Ka sa duniya ta kahu sosai a bisa harsashin gininta, Ba kuwa za a iya kawar da ita ba har abada.

⁶Ka sa teku a bisanta kamar alkyabba, Ruwan kuwa ya rufe manyan duwatsu.

⁷Amma sa'ad da ka tsauta wa ruwa, Sai ya tsere, Sa'ad da ya ji ka daka tsawa, Sai ya sheƙa a guje.

⁸Ya haura kan duwatsu, ya gangara cikin kwaruruka, Wurin da ka shirya masa.

⁹Ka ƙayyade masa kan iyaka da ba zai taɓa ƙetarewa ba, Don kada ya sāke rufe duniya.

¹⁰Ka sa maɓuɓɓugai suka gudano cikin kwaruruka, Ka sa ruwa yana gudu tsakanin tuddai.

¹¹Su ne suke shayar da namomin jeji, Jakunan jeji kuma, a nan sukan kashe ƙishinsu.

¹²A itatuwan da suke kusa da wurin, Tsuntsaye suke yin sheƙunansu suna ta raira waƙa.

¹³Daga sararin sama kakan aiko da ruwa bisa duwatsu, Ƙasa kuwa takan cika da albarkunka.

¹⁴Kakan sa ciyawa ta yi girma don shanu, Tsire-tsire kuma don amfanin mutum, Saboda haka mutum zai iya shuka amfanin gona,

¹⁵Don ya yi ruwan inabin da zai sa shi farin ciki, Ya sami man zaitun wanda zai sa shi fara'a, Da abincin da zai ba shi ƙarfi.

¹⁶Itatuwan al'ul na Lebanon sukan sami isasshen ruwan sama, Itatuwa ne na Ubangiji kansa, waɗanda shi ya dasa.

¹⁷A nan tsuntsaye suke yin sheƙunansu, A bisa itatuwan fir shamuwa suke yin sheƙa.

¹⁸A kan duwatsu masu tsayi awakin jeji suke zama, Remaye sukan ɓuya a kan tsaunukan bakin teku.

¹⁹Ka halicci wata don ƙididdigar lokatai, Rana kuwa ta san daidai lokacin fāɗuwarta.

²⁰Ka halicci dare, da duhu inda namomin jeji suke fitowa.

²¹Sagarun zakoki sukan yi ruri sa'ad da suke farauta, Suna neman abincin da Allah zai ba su.

²²Sa'ad da rana ta fito, Sai su koma su kwanta a kogwanninsu.

²³Sa'an nan mutane sukan fita su yi aikinsu, Su yi ta aiki har maraice ya yi.

²⁴Ya Ubangiji, ka halicci abubuwa masu yawa! Da hikima ƙwarai ka halicce su! Duniya cike take da talikanka.

²⁵Ga babbar teku mai fāɗi, Inda talikai da ba su ƙidayuwa suke zaune, Manya da ƙanana gaba ɗaya.

²⁶Jiragen ruwa suna tafiya a kansa, Dodon ruwa wanda ka halitta, a ciki yake wasa.

²⁷Dukansu a gare ka suke dogara, Don ka ba su abinci sa'ad da suke bukata.

²⁸Ka ba su, sun ci, Ka tanada musu abinci, sun ƙoshi.

²⁹Sa'ad da ka rabu da su sukan tsorata, In ka zare numfashin da ka ba su, sai su mutu, Su koma turɓaya, da ma da ita aka yi su.

³⁰Amma sa'ad da ka hura musu numfashi, sai su rayu, Kakan sabunta fuskar duniya.

³¹Da ma darajar Ubangiji ta dawwama har abada! Da ma Ubangiji ya yi farin ciki da abin da ya halitta!

³²Ya dubi duniya, sai ta girgiza, Ya taɓa duwatsu, sai suka tuɗaɗo da hayaƙi.

³³Zan raira waƙa ga Ubangiji dukan raina, Zan raira yabbai ga Allah muddin raina.

³⁴Da ma ya ji daɗin waƙata, Saboda yakan sa ni in yi murna.

³⁵Da ma a hallakar da masu zunubi daga duniya, Da ma mugaye su ƙare ƙaƙaf! Ka yabi Ubangiji, ya raina! Ka yabi Ubangiji!