Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 10 Bible Online

მათეს სახარება 10 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 10

¹და მოუწოდა ათორმეტთა მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა, რაჲთა განასხმიდენ მათ; და განჰკურნებდენ ყოველთა სენთა და ყოველთა უძლურებათა.

²ხოლო ათორმეტთაჲ მათ მოციქულთაჲ არს სახელები ესე: პირველად სიმონ, რომელსა ეწოდა პეტრე, და ანდრია, ძმაჲ მისი, იაკობ ზებედესი და იოჰანე, ძმაჲ მისი,

³ფილიპე და ბართლომე, თომა და მათეოზ მეზუერე, იაკობ ალფესი და ლებეოს, რომელსა ეწოდა თადეოზ.

⁴სიმონ კანანელი და იუდა სკარიოტელი, რომელმანცა განსცა იგი.

⁵ესე ათორმეტნი წარავლინნა იესუ, ამცნო მათ და ჰრქუა: გზასა წარმართთასა ნუ ხუალთ და ქალაქსა სამარიტელთასა ნუ შეხუალთ.

⁶მივედით უფროჲს ხოლო ცხოვართა წარწყმედულთა სახლისა ისრაჱლისათა.

⁷და მი-რაჲ-ხჳდეთ, ქადაგებდით და იტყოდეთ, ვითარმედ: მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ

⁸უძლურთა განჰკურნებდით, კეთროვანთა განსწმედდით, ემშმაკთა განასხემდით; უსასყიდლოდ მიგიღებიეს, უსასყიდლოდცა მისცემდით.

⁹ნუ მოიგებთ ოქროსა, ნუცა ვეცხლსა, ნუცა პილენძსა სარტყელთა თქუენთა,

¹⁰ნუცა გუდაჲ გზასა, ნუცა ორი კუართი, ნუცა ჴამლნი, ნუცა არგანი, რამეთუ ღირს არს მოქმედი საზრდელისა თჳსისა.

¹¹რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ ანუ დაბასა, გამოიკითხეთ, რომელი მას შინა ღირს იყოს, და მუნ დაიყოვნეთ ვიდრე გამოსლვამდე.

¹²ხოლო რაჟამს შეხჳდოდით სახლსა, მოიკითხეთ იგი და თქუთ: მშჳდობაჲ სახლსა ამას!

¹³და თუ ღირს იყოს სახლი იგი, მოვედინ მშჳდობაჲ იგი თქუენი მას ზედა; უკუეთუ არა ღირს იყოს, მშჳდობაჲ იგი თქუენი თქუენდავე მოიქეცინ.

¹⁴ხოლო რომელმან არა შეგიწყნარნეს თქუენ და არცა ისმინნეს სიტყუათა თქუენთაჲ, რაჟამს გამოხჳდოდით მიერ სახლით, ანუ ქალაქით, დაიყარეთ მტუერი ფერჴთაგან თქუენთა.

¹⁵მართლიად გეტყჳ თქუენ: ულხინულეს იყოს ქუეყანაჲ სოდომისაჲ და გომორისაჲ დღესა საშჯელისასა, ვიდრე ქალაქი იგი.

¹⁶აჰა, ესერა, მე მიგავლინებ თქუენ, ვითარცა ცხოვართა შორის მგელთა. იყვენით თქუენ მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკო, ვითარცა ტრედნი.

¹⁷ხოლო ეკრძალებოდეთ კაცთაგან, რამეთუ მიგცნენ თქუენ კრებულებსა, და შოვრის ურაკპარაკთა მათთა გგუემდენ თქუენ.

¹⁸და წინაშე მსაჯულთა და მეუფეთა წარგადგინნენ თქუენ ჩემთჳს, საწამებელად მათა და წარმართთა.

¹⁹ხოლო რაჟამს მიგცემდენ თქუენ, ნუ ზრუნავთ, ვითარმე, ანუ რასამე იტყოდით, რამეთუ მიგცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რაჲ სთქუათ.

²⁰რამეთუ არა თქუენ ხართ, რომელნი იტყოდით, არამედ სული იგი მამისა თქუენისაჲ, რომელი იტყოდის თქუენ თანა.

²¹რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდიდ, და მამამან შვილი; და აღდგენ შვილნი დედა-მამათა ზედა თჳსთა და მოკლნენ იგინი.

²²და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოელთაგან სახელისა ჩემისათჳს. ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხოვნდეს.

²³ხოლო რაჟამს გდევნიდენ თქუენ ქალაქსა ამას შინა, მიივლტოდეთ სხუად. უკუეთუ მიერცა გდევნიდენ თქუენ, წარივლტოდეთ მიერ მერმესა. მართლიად გეტყჳ თქუენ: ვერ დაასრულოთ ქალაქები ისრაჱლისაჲ მოსლვადმდე ძისა კაცისაჲსა.

²⁴არა არს მოწაფჱ უფროჲს მოძღურისა თჳსისა, არცაღა მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა.

²⁵კმა არს მოწაფისა, იყოს თუ ვითარცა მოძღუარი თჳსი, და მონაჲ იგი, ვითარცა უფალი თჳსი. სადა მამასახლისსა ბერზებულით ხადოდეს, რაოდენ უფროჲს სახლეულთა მათ მისთა?

²⁶ნუ გეშინინ მათგან, რამეთუ არა არს დაფარულ, რომელ არა განცხადნეს, არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა გამოჩნდეს.

²⁷რომელსა გეტყჳ თქუენ ბნელსა შინა, თქუთ ნათელსა, და რომელ ყურთა გესმეს, ქადაგებდით მას ერდოებსა ზედა.

²⁸და ნუ გეშინინ მათგან, რომელნი-იგი მოსწყუედდენ ჴორცთა თქუენთა, ხოლო სულთა თქუენთა ვერშემძლებელ იყვნენ მოწყუედად. არამედ გეშინოდენ მისა უფროჲს, რომელსა ჴელ-ეწიფების სულთა ჴორცითურთ წარწყმედად გეჰენიასა შიდა.

²⁹არა ორი სირი ერთის დანგის განიყიდის? და ერთიცა მათგანი არა დავარდის ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მამისა თქუენისა.

³⁰ხოლო თქუენნი თავისა თმანიცა ყოველნი აღრაცხილ არიან.

³¹ნუუკუე გეშინინ, რამეთუ მრავალთა სირთა უმჯობეს ხართ თქუენ.

³²ყოველმან რომელმან აღმიაროს მე წინაშე კაცთა, აღვიარო იგი მეცა წინაშე მამისა ჩემისა, რომელ არს ცათა შინა.

³³ხოლო რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-ვყო იგი მეცა წინაშე მამისა ჩემისა, რომელ არს ცათა შინა.

³⁴ნუ ჰგონებთ, ვითარმედ მოვედ მე მიფენად მშჳდობისა ქუეყანასა ზედა; არა მოვედ მიფენად მშჳდობისა, არამედ მახჳლისა.

³⁵რამეთუ მოსრულ ვარ განყოფად კაცისა მამისა თჳსისაგან და ასულისა -- დედისა თჳსისაგან და ძისცოლისა -- დედამთილისაგან.

³⁶და იყვნენ მტერ კაცისა სახლეულნი თჳსნი.

³⁷რომელსა უყუარდეს მამაჲ თჳსი გინა თუ დედაჲ თჳსი ჩემსა უფროჲს, იგი არა არს ჩემდა ღირს; და რომელსა უყუარდეს ძჱ თჳსი გინა თუ ასული თჳსი ჩემსა უფროჲს, იგი არა არს ჩემდა ღირს.

³⁸და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და არა შემომიდგეს მე, იგი არა არს ჩემდა ღირს.

³⁹რომელმან პოოს თავი თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.

⁴⁰რომელმან შეგიწყნარნეს თქუენ, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი.

⁴¹რომელმან შეიწყნაროს წინაწარმეტყუელი სახელად წინაწარმეტყუელისა, სასყიდელი წინაჲსწარმეტყუელისაჲ მოიღოს; და რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელად მართლისა, სასყიდელი მართლისაჲ მოიღოს.

⁴²და რომელმან ასუას ერთსა მცირეთაგანსა სასუმელ ერთ წყალი გრილი სახელად მოწაფისა, მართლიად გეტყჳ თქუენ, არავე წარუწყმდეს სასყიდელი მისი.