Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 11 Bible Online

მათეს სახარება 11 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 11

¹და იყო, რაჟამს დაასრულა იესუ ბრძანებაჲ ესე ათორმეტთა მიმართ მოწაფეთა თჳსთა, წარიძრა მიერ სწავლად და ქადაგებად ქალაქებსა მათსა.

²ხოლო იოჰანეს ესმა საპყრობილეს შინა საქმენი იგი ქრისტჱსნი, მიავლინნა * მოწაფენი მისნი

³და ჰრქუა მას: შენ ხარა მომავალი იგი ანუ სხუასა მოველოდით?

⁴მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მივედით და უთხართ იოჰანეს, რომელ გესმის და ხედავთ:

⁵ბრმანი აღიხილვენ, მკელობელნი ვლენან, განბოკლებულნი განწმიდნებიან, და ყრუთა ესმის, მკუდარნი აღდგებიან, და ჭირვეულთა ეხარების.

⁶და ნეტარ არს, რომელი არა სცთეს ჩემდა მომართ.

⁷ხოლო ესენი რაჲ წარვიდეს, იწყო იესუ სიტყუად იოჰანესთჳს: რაჲსა გამოხუედით უდაბნოდ ხილვად? ლერწმისა ქარისაგან რორინებულისა?

⁸არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? კაცისა, ჩჩჳლითა სამოსლითა შემკულისა? აჰა, ესერა, რომელნი ჩჩჳლითა მოსილ არიან, სახლთა შინა მეუფეთასა არიან.

⁹არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? წინაჲსწარმეტყუელისა? ჰე, გეტყუ თქუენ, და უფროჲსღა წინაწარმეტყუელისა.

¹⁰რამეთუ ესე არს, რომლისათჳს-იგი წერილ არს: აჰა, წარვავლინებ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, და განმზადოს გზაჲ შენი წინაშე პირსა შენსა.

¹¹მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა აღდგომილ არს შობილი დედათაგანი უფროჲს იოჰანესა ნათლისმცემელისა; ხოლო უმცირესი იგი სასუფეველსა მას შინა ცათასა უფროჲს მისა არს.

¹²და დღეთა მათგან იოჰანეს ნათლისმცემელისათა მოაქამდე სასუფეველი ცათაჲ იიძულების, და მძლავრნი მიიტაცებენ მას.

¹³რამეთუ ყოველნი წინაწარმეტყუელნი და შჯული იოჰანჱსამდე წინაწარმეტყუელებდეს.

¹⁴და თუ გნებავს შეწყნარებად, ეგე თავადი არს ელია, რომელ-იგი მოსლვად არს.

¹⁵რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!

¹⁶რასამე ვამსგავსო ნათესავი ესე? მსგავს არს იგი ყრმათა, მსხდომარეთა შორის უბნებსა, რომელთა მოხადიან მოყუასთა მათთა

¹⁷და ჰრქჳან: გისტჳნევდით, და არა ჰროკევდით; გიგოდებდით თქუენ, და არა ეტყებდით.

¹⁸რამეთუ მოვიდა იოჰანე, არცა ჭამდა და არცა სუმიდა, და იტყჳან, ვითარმედ: ეშმაკეულ არს.

¹⁹მოვიდა ძჱ კაცისაჲ, ჭამდა და სუმიდა, და იტყჳან: აჰა, კაცი მჭამელი და ღჳნისა მსუმელი, მეზუერეთა მეგობარი და ცოდვილთაჲ! და განმართლდა სიბრძნე იგი ნაშობთაგან მისთა.

²⁰მაშინ იწყო იესუ ყუედრებად ქალაქებისა მის, სადა-იგი იქმნეს უმრავლესნი ძალნი მისნი, რამეთუ არა შეინანეს:

²¹ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა! ვითარმედ ტჳროსს თუმცა და სიდონს იქმნნეს ძალნი, რომელნი იქმნეს თქუენ შორის, მაშინვე სამემცა ძაძითა ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს.

²²ხოლო გეტყჳ თქუენ: ტჳროსი და სიდონი უმოლხინეს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე თქუენ.

²³ხოლო შენ, კაფარნაომ, ნუ ცადმდე აჰმაღლდები, არამედ ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე, ვითარმედ სოდომს თუმცა იქმნნეს ძალნი რომელნი იქმნნეს შენ შორის, ჰგიანმცა დღენდელად დღემდის.

²⁴რამეთუ გეტყჳ თქუენ: ქუეყანაჲ იგი სოდომისაჲ და გომორისაჲ უმოლხინეს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე შენ.

²⁵მას ჟამსა შინა იტყოდა იესუ და თქუა: აგიარებ შენ მამაო, უფალო ცისა და ქუეყანისაო, რამეთუ დაჰფარე ესე ბრძენთაგან და მეცნიერთა და გამოუცხადე ესე ჩჩჳლთა.

²⁶ჰე, მამაო, რამეთუ ესრჱთ სათნო იყო შენ წინაშე.

²⁷ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ; და არა ვინ იცის ძჱ, გარნა მამამან; არცა მამაჲ ვინ იცის, გარნა ძემან; და რომლისაჲ უნდეს ძესა, გამოცხადების.

²⁸მოედით ჩემდა ყოველნი დამაშურალნი და რომელთა ტჳრთი მძიმე გეტჳრთა, და მე განგისუენო თქუენ.

²⁹აიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთა.

³⁰რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს და ტჳრთი ჩემი მცირე არს.