Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 18 Bible Online

მათეს სახარება 18 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 18

¹მას დღესა შინა მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს: ვინმე უფროჲს არს სასუფეველსა ცათასა?

²და მოუწოდა იესუ ყრმასა და დაადგინა მათ შორის

³და ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა თუ იქცეთ და იქმნეთ, ვითარცა ყრმანი, ვერ შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.

⁴რამეთუ რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, ვითარცა ყრმაჲ ესე, ესე არს უდიდეს სასუფეველსა ცათასა.

⁵და რომელმან შეიწყნაროს ყრმაჲ ერთი ესევითარი სახელად ჩემდა, მე შემიწყნაროს.

⁶ხოლო რომელმან აცთუნოს ამათ მცირეთაგანი ერთი, რომელთა ვჰრწამ მე, უმჯობე არს მისა, დამო-თუმცა-ეკიდა მას ფქჳლი ვირით საფქველი ყელსა მისსა და შთა-მცა-ვარდა უფსკრულთა ზღუათა.

⁷ვაჲ ამის სოფლისა საცთურთაგან, რამეთუ მოსლვად არს საცთური; ხოლო ვაჲ მის კაცისა, რომლისაგან მოვიდეს საცთური იგი.

⁸უკუეთუ ჴელი შენი, გინა თუ ფერჴი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთე და განაგდე იგი შენგან: უმჯობე არს შენდა შესლვად ცხოვრებასა მკელობელისაჲ ანუ უჴელოჲსაჲ, ვიდრე არა ორთა ჴელთა ანუ ორთა ფერჴთა დგმასა და შთავრდომაჲ ცეცხლსა საუკუნესა.

⁹{დ}ა თუ თუალი შენი გაცთუნებდეს შენ, აღმოიჴადე იგი და განაგდე შენგან: უმჯობეს არს შენდა ერთთუალისაჲ შესლვად ცხორებასა, ვიდრეღა არა ორთა თუალთა სხმასა და შთავრდომად გეჰენიასა ცეცხლისასა.

¹⁰ხ~ ეკრძალენით, ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ ერთსა კნინაკთა ამათგანსა. გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ანგელოზნი მათნი ცათა შინა მარადის ხედვენ პირსა მამისა ჩემისასა, რომელ არს ცათა შინა.

¹¹რამეთუ მოვიდა ძჱ კაცისაჲ ცხოვნებად წარწყმედულისა.

¹²რასა ჰგონებთ თქუენ: იყოს თუ ვინმე კაცი და ედგას ასი ცხოვარი და შესცთეს ერთი მათგანი, არამე დაუტეოს ოთხმეოცდაცხრამეტნი იგი მთასა ზედა და მივიდეს და ეძიებდეს შეცთომილსა მას?

¹³და იყოს, თუ პოოს იგი, მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ უხარინ მას ზედა უფროჲს, ვიდრეღა არა ოთხმეოცდააცხრამეტთა მათ, რომელნი-იგი არა შეცთომილ იყვნენ.

¹⁴ეგრე არა ნება არს მამისა ჩემისა ზეცათაჲსა, რაჲთამცა წარწყმიდა ერთი კნინაკთა მათგანი.

¹⁵უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან, მივედ და ამხილე მას, რაჟამს შენ და იგი ხოლო მარტონი იყვნეთ. უკუეთუ ისმინოს შენი, შეიძინე ძმაჲ იგი შენი.

¹⁶უკუეთუ არა ისმინოს შენი, მიიყვანე შენ თანა სხუაჲ ერთი ანუ ორი, რაჲთა პირითა მოწამეთა ორთაჲთა ანუ სამთაჲთა დამტკიცნეს ყოველი სიტყუაჲ.

¹⁷უკუეთუ არა ისმინოს მათიცა, უთხარ კრებულსა; უკუეთუ კრებულისაჲცა არა ისმინოს, იყავნ შენდა, ვითარცა წარმართთაგანი და მეზუერჱ.

¹⁸მართლიად გეტყჳ თქუენ: რავდენი შეჰკრათ ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რავდენი განჰჴსნეთ ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.

¹⁹მერმე მართლიად გეტყჳ თქუენ: ორნი თუ თქუენგანნი შეითქუნენ ქუეყანასა ზედა საქმისა ამის ყოვლისათჳს, რაჲცა ითხოონ, ეყოს მათ მამისა ჩემისაგან, რომელ არს ცათა შინა.

²⁰რამეთუ სადა არიან ორნი ანუ სამნი შეკრებულ სახელისა ჩემისათჳს, მე მუნ ვარ შორის მათსა.

²¹მაშინ მოუჴდა მას პეტრე და ჰრქუა: უფალო, რაოდენგზის შემცოდოს მე ძმამან ჩემმან, და მიუტეო მას? შჳდგზისა?

²²ჰრქუა მას იესუ: არა გეტყჳ შენ ვიდრე შჳდგზისადმდე, არამედ სამეოცდაათჯერ შჳდგზის.

²³ამისთჳს ემსგავსა სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მეფესა, რომელსა უნდა სიტყჳსა ადგინებაჲ მონათა თჳსთა თანა.

²⁴და ვითარ იწყო სიტყუად, წარმოუდგინეს მას ერთი თანამდები ბევრისა ქანქრისაჲ.

²⁵. და ვითარ არარაჲ აქუნდა გარდაჴდად, ბრძანა მისი უფალმან მან მისმან განსყიდაჲ, ცოლისა მისისაჲ, შვილთაჲ და ყოველი, რაჲცა ედვა მას, და გარდაზღვად მისა.

²⁶დავარდა მონაჲ იგი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იყავ ჩემ ზედა, და ყოველი მიგცე შენ.

²⁷შეეწყალა უფალსა მონაჲ იგი, და განუტევა იგი და თანანადები იგი მიუტევა მას.

²⁸და ვითარ გამოვიდა მონაჲ იგი, პოვა ერთი მოყუასთა მისთაგანი, რომელსა თანაედვა მისი ასი დრაჰკანი; შეიპყრა იგი და შეაშთობდა მას და ეტყოდა: მომეც მე, რაჲცა-იგი თანაგაც.

²⁹დავარდა მოყუასი იგი მისი და ევედრებოდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ მექმენ ჩუენ ზედა და მიგცე შენ.

³⁰ხოლო მან არა ინება, არამედ მივიდა და შესუა იგი საპყრობილესა, ვიდრემდის მოსცეს თანანადები იგი.

³¹იხილეს რაჲ უკუე მოყუასთა მათ მისთა საქმე იგი, შეზრუნდეს ფრიად; მოვიდეს და მიუთხრეს საქმე იგი ყოველივე უფალსა მათსა.

³²მოუწოდა მას უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: მონაო უკეთურო, ყოველივე იგი თანანადები მიგიტევე, რამეთუ მევედრებოდე მე;

³³არამე ღირდა შენდაცა შეწყალებად მოყუსისა მის შენისა, ვითარცა მე შენ შეგიწყალე?

³⁴და განრისხნა უფალი იგი მისი და მისცა იგი მგუემელთა, ვიდრემდის მისცეს ყოველი, რაჲცა თანაედვა მას.

³⁵ეგრეცა მამამან ჩემმან ზეცათამან გიყოს თქუენ, არა თუ მიუტეოთ კაცთა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა გულითა თქუენითა.