Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 19 Bible Online

მათეს სახარება 19 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 19

¹და იყო, რაჟამს წარასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, აღიძრა გალილეაჲთ და მოვიდა საზღვართა ჰურიასტანისათა, წიაღ იორდანესა.

²მოსდ{ევ}და მას ერი მრავალი, და განკურნა იგინი მუნ.

³და მოუჴდეს მას ფარისეველნი, გამოსცდიდეს მას და ეტყოდეს: ჯერ-თუ-არს ვისამე განტევებაჲ ცოლისა თჳსისაჲ ყოვლითა მიზეზითა?

⁴ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: არა აღმოგიკითხავს, რამეთუ რომელმან დაჰბადა დასაბამსა, მამალად და დედალად შექმნა იგინი? და თქუა:

⁵ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ და დედაჲ და შეეყოს ცოლსა თჳსსა, და იყვნენ ორნივე ჴორცად ერთად.

⁶ამიერითგან არღარა არიან ორ, არამედ ერთ ჴორც, აწ უკუე რომელნი-იგი ღმერთმან შეაუღლნა, კაცი ნუ განაყენებნ.

⁷. ჰრქუეს მას: ვითარმე უკუე მოსე ამცნო მიცემად წიგნი განსატევებელი და განტევებად?

⁸ჰრქუა მათ: მოსე გულფიცხელობისა თქუენისათჳს გიბრძანა დატევებაჲ ცოლთა თქუნთაჲ, ხოლო დასაბამითგან არა ეგრე იყო.

⁹ამენ გეტყჳ თქუენ: ყოველმან, რომელმან დაუტეოს ცოლი თჳსი, თჳნიერად სიძვისა, და ცოლ-იყოს სხუაჲ, მან იმრუშოს; და რომელმან დატევებული ცოლ-იყოს, იგი იმრუშე{ბს}.

¹⁰ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: უკუეთუ ესრეთ არს ბრალი კაცი{საჲ} დედაკაცისა თ{ანა}, უმჯობეს არს {არა} სუმაჲ ცოლისაჲ.

¹¹ხოლო მან ჰრქუა მ{ათ}: არა ყოველთა და{ი}ტიიან სიტყუა{ჲ} ესე, არამედ რომელთა მ{ი}ცემულ არს.

¹²რამეთუ არიან საჭურისნი, რომელნი დედისმუცლითგან იშვნეს ეგრეთ; და არიან საჭურისნი, რომელნი კაცთაგან გამოისაჭურისნეს; და არიან საჭურისნი, რომელთა საჭურის იქმნეს თავნი თჳსნი სასუფეველისათჳს ცათაჲსა. რომელი შემძლებელ არს დატევნად, დაიტევდინ.

¹³მაშინ მოართუეს მას ყრმები, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მათ და აკურთხნა იგინი. და მოწაფეთა მათ შეჰრისხნეს.

¹⁴ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: აცადეთ ყრმები ეგე და ნუ აყენებთ მოსლვად ჩემდა, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ.

¹⁵და დასდვა მათ ჴელი და წარვიდა მიერ.

¹⁶და, აჰა, ერთი ვინმე მოუჴდა მას და ჰრქუა: მოძღუარ ქველისმოქმედ, რაჲ კეთილი ვქმნე, რაჲთა მაქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ?

¹⁷ხოლო მან ჰრქუა მას: რასა მკითხავ მე ქველისმოქმედებისათჳს? ერთ არს ქველისმოქმედ. უკუეთუ გნებავს ცხორებასა შესლვად, დაიმარხენ მცნებანი.

¹⁸ჰრქუა მას: რომელნი? ჰრქუა მან, ვითარმედ: არა კაც-ჰკლა, არა იმრუშო, არა იპარო, არცა ცილი სწამო.

¹⁹თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა, და შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.

²⁰ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ყოველი ესე დამიმარხავს სიყრმით ჩემითგან; მერმე რაჲღა მაკლს მე?

²¹ჰრქუა მას იესუ: გნებავს თუ, რაჲთამცა სრულ იყავ, მივედ და განყიდე მონაგები შენი, და მიეც გლახაკთა და მოიღო საფასე ცათა შინა, და მოედ და შემომიდეგ მე.

²²ხოლო ესმა რაჲ უკუე ჭაბუკსა მას სიტყუაჲ ესე, წარვიდა მწუხარე, რამეთუ იყო იგი ფასიერ ფრიად.

²³ხოლო იესუ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მდიდარი ძნიად შევიდეს სასუფეველსა ცათასა.

²⁴მერმე გეტყჳ თქუენ: უადვილესა ზომთსაბლისაჲ ჴურელსა ნემსისასა განსლვაჲ, ვიდრე მდიდრისაჲ შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა.

²⁵ვითარ ესმა ესე მოწაფეთა მისთა, დაუკჳრდა ფრიად და ეტყოდეს: ვინმე უკუე შეუძლოს ცხორებად?

²⁶მიხედა იესუ და ჰრქუა მათ: კაცთაგან ესე ვერშესაძლებელ არს, ხოლო ღმრთისაგან ყოველი შესაძლებელ არს.

²⁷მაშინ მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: აჰა, ესერა, ჩუენ დაუტევეთ ყოველი და შეგითქთ შენ; რაჲმე უკუე ყოფად არს ჩუენდა?

²⁸ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელნი-ეგე შემომიდეგით მე, მერმესა მას შობასა, რაჟამს დაჯდეს ძე კაცისაჲ საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა, დასხდეთ თქუენცა, ათორმეტნი, საყდართა ზედა და გასჯიდეთ ათორმეტთა ნათესავთა ისრაელისათა.

²⁹და ყოველსა, რომელსა დაეტეოს სახლი, ანუ ძმანი, ანუ დანი, ანუ მამაჲ, ანუ დედაჲ, ანუ ცოლი, ანუ შვილნი, ანუ აგარაკები ჩემისა სახელისათჳს, ასი წილი მოიღოს მან და ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდროს.

³⁰ხოლო მრავალნი იყვნენ წინანი უკუანა, და უკუანანი წინა.