Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 20 Bible Online

მათეს სახარება 20 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 20

¹რამეთუ მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მამასახლისსა, რომელ გამოვიდა განთიადითგან დადგინებად მოქმედთა საყურძენსა თჳსსა.

²და აღთქუმა-ყო მოქმედთა მათ მიმართ თითოჲ სტატირი დღისა და მიავლინნა იგინი საყურძენსა თჳსსა.

³და მოვიდა სამ ჟამს ოდენ და იხილნა სხუანი, მდგომარენი სავაჭროსა ზედა ცალიერად,

⁴და ჰრქუა მათ: მივედით თქუენცა საყურძენსა მას ჩემსა, და რაჲ-იგი ღირდეს, მიგცე თქუენ.

⁵და იგინი მივიდეს. მერმე გამოვიდა მეექუსესა და მეცხრესა ჟამსა, და ყო ეგრევე.

⁶ხოლო მეათერთმეტესა ჟამსა ვითარ გამოვიდა, პოვნა სხუანი მდგომარენი და ჰრქუა მათ: რასა აქა სდეგით დღე ყოელ ცუდად?

⁷ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ დაგჳდგინნა ჩუენ. ჰრქუა მათ: მივედით თქუენცა საყურძენსა მას ჩემსა.

⁸რაჟამს დამწუხრდა, ჰრქუა უფალმან მან საყურძნისამან ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა: მოუწოდე მოქმედთა მათ და მიეც სასყიდელი მათი; იწყე უკუანაჲსკნელთაგან, ვიდრე პირველთამდე.

⁹მო-რაჲ უკუე-ვიდეს მეათერთმეტისა მის ჟამისანი იგი, მიიღეს თითოჲ სატირი.

¹⁰და ვითარ მოვიდეს პირველნი იგი, ჰგონებდეს, ვითარმედ უფროჲსი მიიღონ; და მიიღეს თითოჲვე სატირი მათცა.

¹¹და ვითარ მიიღეს, ტრტჳნვიდეს მის მამასახლისისათჳს,

¹²და ჰრქუეს, ვითარმედ: ამათ უკუანაჲსკნელთა ჟამ ერთ ხოლო ქმნეს და დამასწორენ ჩუენ იგი, რომელთა ვიტჳრთეთ სიმძიმე დღისაჲ და სიცხჱ.

¹³ხოლო მან მიუგო ერთსა მათგანსა და ჰრქუა: მოყუასო, არა გეცრუვები შენ, არა სატირი აღგითქუა შენ?

¹⁴ხოლო თუ მნებავს უკუანაჲსკნელსა ამას მიცემად, ვითარცა შენ,

¹⁵ანუ ვერ ჴელ-მეწიფების, რაჲ-იგი მინდეს ყოფად ჩემსა ზედა? თუალი შენი თუ უკეთურ არს, ხოლო მე უხუ ვარ.

¹⁶ესრჱთ იყვნენ უკუანანი წინა, და წინანი უკუანა. რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, ხოლო მცირედნი რჩეულ.

¹⁷და აღვიდოდა იესუ იერუსალჱმდ, წარიყვანნა ათორმეტნი თჳსაგან და მგზავრ ეტყოდა მათ:

¹⁸ესერა, ახუალთ იერუსალჱმდ, და ძჱ კაცისაჲ მიეცეს მღდელთმოძღუართაგან და მწიგნობართა, და დასაჯონ იგი სიკუდილითა.

¹⁹და მისცენ იგი წარმართთა კიცხევად და გუემად და ჯუარ-ცუმად, და მესამესა დღესა აღდგეს.

²⁰მაშინ მოვიდა დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ ძითურთ თჳსით, თავყუანის-სცემდა და ითხოვდა რასმე მისგან.

²¹ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ხოლო მან ჰრქუა მას: თქუ, რაჲთა დასხდენ ორნი ძენი ჩემნი, ერთი მარჯუენით შენსა და ერთი მარცხენით შენსა სუფევასა შენსა.

²²მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: არა უწყით, რასა ითხოვთ. გიძლავს შესუმად სასუმელისა მის, რომელსა მე შევსუმიდე, და ნათლის-ღებასა, რომელსა მე ნათელს-ვიღებდე ნათლის-ღებად? ჰრქუეს მას: გჳძლავს.

²³ჰრქუა მათ იესუ: სასუმელი ჩემი შესუათ და ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ, ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა არა ჩემი არს მიცემაჲ, არამედ რომელთათჳს განმზადებულ არს მამისა ჩემისაგან.

²⁴და ვითარ ესმა ათთა მათ, გული განიწყეს ორთა მათ ძმათათჳს.

²⁵ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: უწყით, რამეთუ მთავარნი იგი წარმართთანი ეუფლნიან მათ, და მდიდარნი ჴელმწიფებედ მათ ზედა?

²⁶ხოლო თქუენ შორის არა ეგრე არს, არამედ რომელსა ენებოს თქუენ შორის, რაჲთამცა დიდ იყო, იყავნ იგი თქუენდა მსახურ;

²⁷და რომელსა უნდეს თქუენ შორის, ვითარმცა წინა იყო, იყავნ იგი თქუენდა მონა.

²⁸ვითარცა ძე კაცისაჲ არა მოვიდა, რაჲთამცა ჰმსახურა ვინმე, არამედ მსახურებად და მიცემად თავისა თჳსისა საჴსრად მრავალთა წილ.

²⁹და ვითარ გამოვიდოდეს იგინი იერიქოჲთ, შეუდგა მას ერი მრავალი.

³⁰და ორნი ბრმანი სხდეს გზასა თანა. ესმა, რამეთუ იესუ წარმოვალს, ღაღატ-ყვეს და თქუეს: მიწყალენ ჩუენ, იესუ, ძეო დავითისო.

³¹ხოლო ერმან მან შეჰრისხნა მათ, რაჲთა დადუმნენ. მათ უფროჲს ღაღატ-ყვეს და თქუეს: უფალო, გჳწყალენ ჩუენ, ძეო დავითისო!

³²და დადგა იესუ, ჴმა-უყო მათ და ჰრქუა: რაჲ გნებავს, და გიყო თქუენ?

³³ჰრქუეს მას: უფალო, რაჲთა აღმეხუნენ ჩუენ თუალნი ჩუენნი.

³⁴შეეწყალნეს იესუს და შეახო თუალთა მათთა, და მუნქუესვე აღეხილნეს და მისდევდეს მას.