Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 22 Bible Online

მათეს სახარება 22 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 22

¹და მიუგო იესუ მერმე და ჰრქუა მათ იგავით:

²მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მეფესა, რომელმან ყო ქორწილი ძისა თჳსისაჲ.

³და წარავლინნა მონანი თჳსნი მოწოდებად ჩინებულთა მათ ქორწიდ, და არა ინებეს მოსლვად.

⁴მერმე მიუვლინნა სხუანი მონანი და ჰრქუა: არქუთ ჩინებულთა მათ: აჰა, ესერა, პური ჩემი დამიმზადებიეს, ზუარაკები ჩემი და უსხები ჩემი დამიკლავს, და ყოველი მზა არს, მოვედით ქორწილსა ამას.

⁵ხოლო მათ უდებ-ყვეს და წარვიდეს: რომელნიმე -- თჳსა აგარაკად, რომელნიმე -- ვაჭრობად,

⁶და სხუათა მათ შეიპყრნეს მონანი იგი და მოსრნეს.

⁷ხოლო მეუფჱ იგი განრისხნა და წარავლინა ერი თჳსი და მოსრნა კაცისმკლველნი იგი და ქალაქი მათი დაწუა.

⁸მაშინ ჰრქუა მონათა თჳსთა: ქორწილი ესე მზა არს, ხოლო ჩინებულნი იგი არა ღირს იქმნეს.

⁹აწ განვედით განსავალთა ზედა გზათასა და რავდენიცა ჰპოოთ, მოხადეთ ქორწილსა ამას.

¹⁰და განვიდეს მონანი იგი გზებსა ზედა და შეკრიბეს ყოველი, რავდენიცა პოვეს: ბოროტნიცა და კეთილნიცა, და აღივსო ქორწილი იგი მეინაჴითა.

¹¹რაჟამს შევიდა მეუფჱ იგი მოხილვად მეინაჴეთა მათ, იხილა მუნ კაცი, რომელი არა მოსილ იყო სამოსლითა საქორწინითა.

¹²და ჰრქუა მას: მოყუასო, ვითარმე შემოხუედ აქა, რამეთუ არა გმოსიეს სამოსელი ქორწილისაჲ? ხოლო მან პირი დაიკრა.

¹³მაშინ ჰრქუა მეფემან მან მსახურთა: შეუკრენით მაგისნი ფერჴნი და ჴელნი და განჴადეთ ეგე ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

¹⁴რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, ხოლო მცირედ არიან რჩეულნი.

¹⁵მაშინ წარვიდეს ფარისეველნი და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთამცა დაუდგეს მას მახე სიტყჳთა.

¹⁶და მოუვლინნეს მას მოწაფენი იგი მათნი ჰეროდიანელთა თანა და ჰრქუეს: მოძღუარ, უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ და გზასა ღმრთისასა ჭეშმარიტებით ასწავებ, და არაჲ გჭირს შენ არავისთჳს, რამეთუ არა ხედავ პირსა კაცისასა.

¹⁷აწ მარქუ ჩუენ: ვითარ ჯერ-გიჩს: წეს არს ხარკისა მიცემაჲ კეისრისა ანუ არა?

¹⁸ვითარ გულისჴმა-ყო იესუ უკეთურებაჲ იგი მათი, ჰრქუა: რასა გამომცდით მე, მზაკუვარნო?

¹⁹მიჩუენეთღა მე დრაჰკანი იგი ხარკისაჲ! ხოლო მათ მოართუეს მას დრაჰკანი.

²⁰და ჰრქუა მათ იესუ: ვისი არს ესე ხატი და გარემოჲსწერილი?

²¹ჰრქუეს მას: კეისრისაჲ. მაშინ ჰრქუა მათ: მიეცით აწ კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა.

²²და ვითარ ესმა ესე, დაუკჳრდა და დაუტევეს იგი, და წარვიდეს.

²³მას დღესა შინა მოუჴდეს სადუკეველნი, რომელთა თქჳან, ვითარმედ: არა არს აღდგომაჲ. ჰკითხვიდეს მას

²⁴და ჰრქუეს: მოძღუარ, მოსე თქუა: მო-თუ ვინმე-კუდეს უშვილოჲ, ესიძენ მას ძმაჲ მისი ცოლსა მას მისსა ზედა და აღუდგინენ თესლი ძმასა მას თჳსსა.

²⁵აწ იყვნეს ჩუენ თანა შჳდ ძმა. და პირველი იგი ქმარი მოკუდა და არა ესუა მას შვილ, დაუტევა ცოლი თჳსი ძმასა თჳსსა.

²⁶ეგრეცა მეორემან და მესამემან მიმეშჳდემდე.

²⁷უკუანაჲსკნელღა ყოველთა მოკუდა დედაკაცი იგი.

²⁸აღდგომასა მას უკუანაჲსკნელსა, რომლისა შჳდთა მათგანისა იყოს ცოლად, რამეთუ ყოველთა მათ ესუა იგი?

²⁹მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: სცთ{ე}ბით და არა იცით წიგნი და არცაღა ძალი ღ{მრთისაჲ},

³⁰რამეთუ აღდგომასა მა{ს} არცა ცოლს ისხმიდენ, არცა ქმრის-ვიდ{ო}დიან, არამედ, ვ{ითარცა} {ა}ნგელოზნი, იყვნენ ცათა შინა.

³¹მკუდართა აღდგომისათჳს არა აღმოგიკითხავს თქუმული იგი თქუენდა მომართ ღმრთისა მიერ, რომელ თქუა:

³²{მ}ე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი? {ა}რა არს ღმერთი ღმერთი მკუდართაჲ, არამედ ცხოელთაჲ.

³³და ვითარ ესმა ერსა მას, დაუკჳრდებოდა მოძღურებაჲ იგი მისი.

³⁴ხოლო ფარისეველთა, ვითარ ესმა, რამეთუ პირი დაუყო სადუკეველთა, შეკრბეს ერთად.

³⁵და ჰკითხა ერთმან მან მათგანმან შჯულისმდებელმან გამოცდით:

³⁶მოძღუარ, რომელი მცნებაჲ უდიდე{ს} არს შჯულსა შინა?

³⁷ხოლო მან ჰრქუა: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.

³⁸ესე არს დიდი და პირველი მცნებაჲ.

³⁹ხოლო მეორე, მსგავსი ამისი: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.

⁴⁰ამათ ორთა მცნებათა შინა ყოველი შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი გამოაბენ.

⁴¹კრებულ იყვნეს ყოველნი იგი ფარისეველნი. ჰკითხა მათ იესუ

⁴²და ჰრქუა: რასა ჰგონებთ თქუენ ქრისტესთჳს? ვისი ძე არს? ჰრქუეს მას: დავითისი.

⁴³ჰრქუა მათ: ვითარმე უკუე დავით სულითა უფლით ხადის და იტყჳს:

⁴⁴ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა?

⁴⁵უკუეთუ დავით უფლით ხადის მას, ვითარ ძე მისი არს?

⁴⁶და ვერვინ შემძლებელ იყო მიგებად მისა, არცა იკადრა ვინ მიერითგან კითხვად მისა არღარა.