Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 26 Bible Online

მათეს სახარება 26 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 26

¹და იყო, რაჟამს წარასრულნა იესუ ყოველნი ესე სიტყუანი, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:

²უწყით, რამეთუ ორისა დღისა შემდგომად ზატიკი ყოფად არს, და ძჱ კაცისაჲ მიცემად არს ჯუარ-ცუმად.

³მაშინ შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი ერისანი ეზოსა მას მღდელთმოძღურისასა, რომელსა ერქუა კაჲაფა,

⁴და ზრახვა-ყვეს, რაჲთამცა იესუ ზაკუვით შეიპყრეს და მოკლეს.

⁵და იტყოდეს: ნუ დღესასწაულსა შინა, რაჲთა არა ამბოხება იყოს შორის ერსა.

⁶ხოლო იესუ, ვითარ იყო ბეთანიას სახლსა სიმონისსა, განბოკლებულისასა,

⁷მოუჴდა მას დედაკაცი, რომელსა აქუნდა შიშითა ნელსაცხებელი დიდისსასყიდლისაჲ, და დაასხა თავსა ზედა მისსა, ვითარ ინაჴ-ედგა მას.

⁸იხილეს რაჲ მოწაფეთა, გული განუწყრა და იტყოდეს: რაჲსათჳს იყო წარწყმედაჲ ამის ნელსაცხებელისაჲ?

⁹რამეთუ ღირდა განსყიდად დიდძალის და მიცემად გლახაკთა.

¹⁰ხოლო ვითარ აგრძნა იესუ, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს დააშრობთ დედაკაცსა მაგას? რამეთუ საქმე კეთილი ქმნა ჩემდა მომართ:

¹¹გლახაკნი მარადის თქუენ თანა არიან, ხოლო მე არა მარადის თქუენ თანა ვარ.

¹²რამეთუ დამასხა მე ამან ნელსაცხებელი ესე ჴორცთა ჩემთა ზედა, სამკუდროჲს-შემოსისა ჩემისათჳს მიყო მე.

¹³ხოლო მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: სადაცა იქადაგოს სახარებაჲ ესე ყოელსა სოფელსა, ითქუას, რომელ-ესე ყო ამანცა, საჴსენებელად მაგისა.

¹⁴მაშინ მივიდა ერთი ათორმეტთაგანი, რომელსა სახელი ერქუა იუდა სკარიოტელი, მღდელთმოძღუართა მათ

¹⁵და ჰრქუა: რაჲ გნებავს მოცემად ჩემდა, და მე მიგცე იგი თქუენ? და მათ მიუწონეს მას ოცდაათი ვეცხლი.

¹⁶და მიერითგან ეძიებდა განმარჯუებულსა ჟამსა, რაჲთამცა მისცა იგი მათ.

¹⁷ხოლო პირველსა მას ბალარჯობასა მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს: სადა გნებავს, დაგიმზადოთ შენ ჭამად ზატიკი ესე?

¹⁸და მან ჰრქუა მათ: მივედით ვისამე ქალაქად და არქუთ მას: მოძღუარმან ეგრე თქუა: ჟამი ჩემი ახლოს არს, შენ თანა ვყო ზატიკი ესე მოწფითურთ ჩემით.

¹⁹და ყვეს ეგრე მოწაფეთა, ვითარცა უბრძანა მათ იესუ, და დაუმზადეს მას ზატიკი იგი.

²⁰და ვითარ დამწუხრდა, ინაჴ-იდგა ათორმეტთა მოწაფეთა თანა.

²¹და ვითარ ჭამდეს იგინი, ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე.

²²და დაწუხნეს ფრიად და იწყეს სიტყუად თითოეულად: ნუმცა მე ვარ, უფალო?

²³ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: რომელმან შთამოყოს ჴელი ჩემ თანა პინაკსა, ამან მიმცეს მე.

²⁴ძჱ სამე კაცისაჲ მივიდეს, ვითარცა წერილ არს მისთჳს, ხოლო ვაჲ მას კაცსა, რომლისაგან ძე კაცისაჲ მიეცემის. კეთილმცა ყოფილ იყო მისა, არა თუმცა შობილ იყო კაცი იგი.

²⁵მიუგო იუდა, რომელ მიცემად ვიდოდა მას, და ჰრქუა: ნუმცა მე ვარ, მოძღუარ? ჰრქუა მას: შენ სთქუ.

²⁶და იგინი ვითარ ჭამდეს, მოიღო იესუ პური და აკურთხა, განტეხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: მიიღეთ, ჭამეთ, რამეთუ ესე არს ჴორცი ჩემი!

²⁷და მოიღო სასუმელი, ჰმადლობდა და მისცა მათ და ჰრქუა: სუთ ამისგან ყოველთა,

²⁸რამეთუ ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა აღთქუმისაჲ, რომელ მრავალთათჳს დაითხევის მისატევებელად ცოდვათა.

²⁹ხოლო გეტყუ თქუენ: არღარა ვსუა ამიერითგან ამის ნაყოფისაგანი ვენაჴისაჲ მი-მუნ--დღემდე, რაჟამს ვსუა ეგე თქუენ თანა ახალი სასუფეველსა მამისა ჩემისასა.

³⁰და გალობით გამოვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა.

³¹მიუგო მაშინ იესუ და ჰრქუა მათ: ყოველნივე დაჰბრკოლდეთ ჩემდა მომართ ღამესა ამას, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი, და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსანი.

³²ხოლო რაჟამს აღვდგე, წარგიძღუე თქუენ გალილეად.

³³მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ყოველნი თუ დაბრკოლდენ შენდა მიმართ, ხოლო მე არასადა დავბრკოლდე შენდა მიმართ.

³⁴ჰრქუა მას იესუ: მართლიად გეტყჳ შენ, რამეთუ ამას ღამესა, ვიდრე ქათმის-ყივიდმდე, სამგზის უვარ-მყო მ{ე}.

³⁵ჰრქუა მას პეტრე: სიკუდილიღა თუ შემხუედეს შენ თანა, არავე უვარ-გყო შენ. ეგრეცა ყოველთა მოწაფეთა თქუეს.

³⁶მაშინ მოვიდა იესუ მათ თანა დაბასა, რომელსა სახელი ერქუა გესემანი, და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: დასხედით მანდა, ვიდრემდის მივიდე და თაყუანის-ვსცე.

³⁷და წარიყვანა პეტრე და ორნი ძენი ზებედესნი, იწყო ზრუნვად და ურვად.

³⁸მაშინ ჰრქუა მათ: შეჭუვნებულ არს სული ჩემი მისიკუდიდმდე; მელოდეთ მე აქა და მღჳძარე იყვენით ჩემ თანა.

³⁹და წარვიდა მცირედ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და ილოცვიდა და თქუა: მამაო ჩემო, მარჯუე თუ არს, თანაწარმჴედინ ჩემგან სასუმელი ესე; ხოლო არა ვითარ მე მნებავს, არამედ ვითარცა შენ.

⁴⁰და მოვიდა მოწაფეთა და პოვნა იგინი მძინარენი და ჰრქუა პეტრეს: ეგოდენ ვერ უძლეთ ჟამ ერთ ღჳძებად ჩემ თანა.

⁴¹იღჳძებდით და თაყუანის-სცემდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა; სული გულსმოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი -- უძლურ.

⁴²მერმე მეორედ მივიდა, თაყუანის-სცა და თქუა: მამაო ჩემო, ვერ თუ შესაძლებელ არს სასუმელი ესე თანაწარსლვად ჩემდა, რაჲთამცა არა შევსუ, იყავნ ნებაჲ შენი.

⁴³და მოვიდა კუალად და პოვნა იგინი მძინარენი, რამეთუ იყვნეს თუალნი მათნი დამძიმებულ.

⁴⁴და დაუტევნა იგინი და მივიდა, თაყუანის-სცა მესამედ, იგივე სიტყუაჲ თქუა მერმე.

⁴⁵მაშინ მოვიდა მოწაფეთა და ჰრქუა მათ: დაიძინეთ ამიერითგან და განისუენეთ. აჰა, ესერა, მოიწია ჟამი, და ძე კაცისაჲ მიეცემის ჴელთა ცოდვილთასა.

⁴⁶აღდეგით და წარვიდეთ ამიერ. აჰა, ესერა, მოწევნულ არს მიმცემელი იგი ჩემი.

⁴⁷და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, აჰა, იუდა, ერთი ათორმეტთაგანი, მოვიდა, და მის თანა ერი მრავალი მახჳლოსანნი და წათოსანნი მღდელთმოძღუართაგან და მოხუცებულთა ერისათა.

⁴⁸ხოლო მიმცემელმან მან მისმან მისცა მათ სასწაული და ჰრქუა: რომელსაცა ამბორს-უყო, იგი არს. შეიპყართ იგი!

⁴⁹და მუნქუესვე მოუჴდა და ჰრქუა იესუს: გიხაროდენ, მოძღუარ! და ამბორს-უყო.

⁵⁰ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მოყუასო, რომლისათჳს მოსრულ ხარ? მაშინ მიუჴდეს და შეასხნეს ჴელნი იესუს და შეიპყრეს იგი.

⁵¹და ერთმან ვინმე იესუსთანამან მიყო ჴელი, აღმოიჴადა მახჳლი თჳსი და სცა მონასა მღდელთმოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური.

⁵²მაშინ ჰრქუა მას იესუ: მიაქციე მახჳლი ეგე ადგილადვე თჳსა, რამეთუ ყოველმან, რომელმან აღიღოს მახჳლი, მახჳლითაცა მოწყდეს.

⁵³ანუ ჰგონებ, ვითარმედ ვერ შემძლებელ ვარ ვედრებად მამისა ჩემისა, და დამიდგინოს მე აწ აქა უფროჲს ათორმეტი დასი ანგელოზთაჲ?

⁵⁴და ვითარმე აღესრულოს წიგნები იგი, რამეთუ ესრე ჯერ-არს ყოფად?

⁵⁵მას ჟამსა შინა ჰრქუა იესუ ერსა მას: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოსრულ ხართ მახჳლითა და წათითა შეპყრობად ჩემდა; მარადღე ტაძარსა მას შინა ვჯედ თქუენ თანა და გასწავებდი, და არა შემიპყართ მე.

⁵⁶ხოლო ესე ყოველი იყო, რაჲთა აღესრულოს წიგნები იგი წინაწარმეტყუელთაჲ. მაშინ მოწაფეთა ყოველთა დაუტევეს იგი და ივლტოდეს.

⁵⁷ხოლო მათ შეიპყრეს იესუ და მიიყვანეს კაჲაფაჲს მღდელთმოძღურისა, სადა მღდელთმოძღუარნი და მოხუცებულნი შეკრებულ იყვნეს.

⁵⁸ხოლო პეტრე მისდევდა მას შორს ეზოდ მღდელთმოძღურისა და შევიდა შინა, დაჯდა მსახურთა თანა ხილვად აღსასრულისა.

⁵⁹და მღდელთმოძღუარნი იგი და ყოველი იგი კრებული ეძიებდეს ცრუჲს-წამებასა იესუსთჳს, რაჲთამცა მოაკუდინეს იგი,

⁶⁰და არა პოეს. და მრავალნი მოვიდეს ცრუმოწამენი. უკუანაჲსკნელ მო-ვინმე-ვიდეს ორნი

⁶¹და თქუეს: ამან თქუა: შემძლებელ ვარ დარღუევად ტაძრისა მის ღმრთისაჲსა და მესამესა დღესა აღშენებად.

⁶²აღდგა მღდელთმოძღუარი იგი და ჰრქუა მას: არას მიუგებ, რასა ესენი გასმენენ შენ?

⁶³ხოლო იესუ დუმნა. და მღდელთმოძღუარმან მან ჰრქუა მას: გაფუცებ შენ ღმრთისა ცხოელისა, რაჲთა მითხრა ჩუენ, უკუეთუ შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა?

⁶⁴ჰრქუა მას იესუ: შენ სთქუ. ხოლო გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან იხილოთ თქუენ ძე კაცისაჲ მჯდომარჱ მარჯუენით ძლიერებასა და მომავალი ღრუბელთა თანა ცისათა.

⁶⁵მაშინ მღდელთმოძღუარმან დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ბასრობს; რაჲსაღა გჳჴმს მოწამე? ეგერა, აწ გესმა ბასრობაჲ იგი მისი.

⁶⁶რაჲ ჯერ-გიჩს თქუენ? ხოლო მათ მიუგეს და თქუეს: სიკუდილის თანამდებ არს.

⁶⁷მაშინ ნერწყჳდეს პირსა მისსა და ჴჳრთითა ჰცემდეს, და რომელნიმე ყურიმალსა სცემდეს

⁶⁸და ეტყოდეს: გჳწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ, ქრისტე, ვინ არს, რომელმან გცა შენ.

⁶⁹ხოლო პეტრე ჯდა გარეშე ეზოსა მას. და მიუჴდა მას ერთი მჴევალი და ჰრქუა: შენცა იყავ იესუს თანა, გალილეველისა.

⁷⁰მან უვარ-ყო წინაშე ყოვლისა და თქუა: არა უწყი, რასა იტყჳ.

⁷¹და ვითარ გამოვიდა იგი ბჭეთა, იხილა იგი სხუამან და ჰრქუა მათ, რომელნი მუნ დგეს: ესე იესუს თანა იყო, ნაზორეველისა.

⁷²და კუალად უვარ-ყო ფიცით, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი იგი.

⁷³და შემდგომად მცირედისა ჟამისა მოუჴდეს, რომელნი დგეს მუნ, და ჰრქუეს პეტრეს: ჭეშმარიტად შენცა მათგანი ხარ, რამეთუ სიტყუაჲცა შენი საცნაურ-გყოფს შენ.

⁷⁴მაშინ იწყო წყევად და ფიცად, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი ესე. -- და მუნქუესვე ქათამი ყივა.

⁷⁵და მოეჴსენა სიტყუაჲ იგი იესუსი, რომელ ჰრქუა, ვითარმედ: ვიდრე ქათმის-ყივილამდე სამგზის უვარ-მყო მე. და გამოვიდა გარე და ტიროდა მწარედ.