Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 27 Bible Online

მათეს სახარება 27 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 27

¹და ვითარ განთენა, ზრახვა-ყვეს ყოველთა მღდელთმოძღუართა და ხუცესთა ერისათა იესუსთჳს, რაჲთამცა მოაკუდინეს იგი.

²და შეკრეს იგი და მიიყვანეს და მისცეს პილატეს ბჭესა.

³მაშინ იხილა იუდა, მიმცემელმან მისმან, რამეთუ დაისაჯა, შეინანა და უკუნსცა ვეცხლი იგი მღდელთმოძღუართა და მოხუცებულთა.

⁴და ჰრქუა: ვცოდე, რამეთუ მიგეც სისხლი მართალი. ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენდა რაჲ? შენ უწყი.

⁵და დააგდო ვეცხლი იგი ტაძარსა მას და მივიდა და შიშუდილ-იბა.

⁶ხოლო მღდელთმოძღუართა მოიღეს ვეცხლი იგი და თქუეს: არა ღირს ესე დადებად საფასეთა, რამეთუ სასყიდელი სისხლისაჲ არს.

⁷ზრახვა-ყვეს და მოიყიდეს მით აგარაკი იგი მეკეცისაჲ საფლავად უცხოთა.

⁸ამისთჳს ერქუა აგარაკსა მას აგარაკ სისხლის მოდღენდელად დღემდის.

⁹მაშინ აღესრულა სიტყუაჲ იგი იერემია წინაწარმეტყუელისა თქუმული: და მოიღეს ოცდაათი იგი ვეცხლი, სასყიდელი იგი პატიოსნისაჲ, რომელ-იგი სასყიდლის-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა.

¹⁰და მისცეს იგი აგარაკისათჳს მეკეცისა{ჲ}სა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან.

¹¹ხოლო იესუ წ{ა}რდგა წინაშე მის ბჭისა. ჰკითხვიდა მას და ჰრქუა: შენ ხარ მეუფჱ ჰურიათაჲ? ხოლო იესუ ჰრქუა: შენ იტყჳ.

¹²და ვითარ ასმენდეს მას მღდელთმოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი, არას მიუგებდა იგი.

¹³მაშინ ჰრქუა მას პილატე: არა გესმის, რაოდენსა ესენი შეგწამებენ შენ?

¹⁴და არა მიუგო მას არცა ერთსა სიტყუასა, ვითარმედ დაუკჳრდებოდა ბჭესა მასცა ფრიად.

¹⁵ხოლო დღესასწაულად-დღესასწაულად ჩუეულ იყო ბჭე იგი მიტევებად ერთისა პყრობილისა ერსა მას, რომელცა ჰნებავნ.

¹⁶პყრობილ ვინმე იყო მაშინ წარჩინებული, რომელსა ერქუა ბარაბა.

¹⁷და ვითარცა შეკრებულ იყვნეს იგინი, ჰრქუა მათ პილატე: რომელი გნებავს, ორთაგანი მიგიტევო თქუენ: ბარაბაჲ, ანუ იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე?

¹⁸უწყოდა, რამეთუ შურობით მიეცა იგი.

¹⁹და ვითარ ჯდა იგი საყდართა ზედა, მიუვლინა მას ცოლმან თჳსმან და ჰრქუა: რაჲ ძეს შენი და მაგის მართლისაჲ? რამეთუ მრავალი ჭირი შემხუედა მე დღეს ჩუენებით მაგისთჳს.

²⁰ხოლო მღდელთმოძღუართა მათ და მოხუცებულთა არწმუნეს ერსა მას, რაჲთა მოითხოონ ბარაბა და იესუ წარწყმიდონ.

²¹მიუგო მსაჯულმან მან და ჰრქუა მათ: რომელი გნებავს ორთაგანი, და მიგიტეო თქუენ? ხოლო მათ თქუეს: ბარაბა.

²²ხოლო ჰრქუა მათ პილატე: აწ უკუე რაჲ ვყო იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე? ჰრქუეს მას: ჯუარს-ეცუნ.

²³ხოლო მან ჰრქუა: რაჲ ძჳრი უქმნიეს? იგინი უმეტეს ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-ეცუნ.

²⁴იხილა რაჲ პილატე, რამეთუ არას არგებდა, არამედ უფროჲსი ამბოხი იქმნებოდა, მოიღო წყალი და დაიბანნა ჴელნი წინაშე ერისა მის და თქუა: უბრალო ვარ მე სისხლისაგან ამის მართლისაჲსა, თქუენ იგულეთ.

²⁵და მიუგო ყოველმან ერმან და თქუა: სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და ჩუენთა შვილთა ზედა.

²⁶მაშინ მიუტევა მათ ბარაბა, ხოლო იესუ გუემა და მისცა მათ, რაჲთა ჯუარს-აცუან.

²⁷მაშინ ერისა კაცთა მათ ბჭისათა წარიყვანეს იესუ ურაკპარაკად და შეკრიბეს მის ზედა ყოველი ნათესავი იგი.

²⁸და განძარცუეს იგი და ქლამინდი მეწამული შეჰმოსეს მას.

²⁹და შექმნეს გჳრგჳნი ეკლისაჲ და დაადგეს თავსა მისსა და ლერწამი მარჯუენესა ჴელსა მისსა, და მუჴლნი დაიდგნიან წინაშე მისსა და ეკიცხევედ მას და ეტყჳედ: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო!

³⁰და ჰნერწყჳდეს მას და მოიღიან ლერწამი იგი და სცემედ თავსა მისსა.

³¹და რაჟამს განკიცხეს იგი, განსძარცუეს მას ქლამინდი იგი და შეჰმოსეს მას თჳსივე სამოსელი და მიიყვანეს იგი ჯუარ-ცუმად.

³²და ვითარ გამოვიდოდეს, პოეს კაცი კჳრინელი, რომელსა სახელი ერქუა სიმონ. ესე წარიქციეს, რაჲთა აღიკიდოს ჯუარი მისი.

³³და მოვიდეს ადგილსა მას, რომელსა სახელი ერქუა გოლგოთა, რომელ არს თხემისა ადგილი.

³⁴და მისცეს მას სუმად ღჳნოჲ ნავღელრეული. და ვითარ გემოჲ იხილა, არა უნდა სუმად.

³⁵ხოლო ჯუარს-აცუეს იგი, განიყვეს სამოსელი მისი წილით, რაჲთა აღესრულოს თქუმული წინაწარმეტყუელისაჲ: განიყვეს სამოსელი ჩემი თავისა მათისა და კუართსა ჩემსა ზედა წილ-იგდეს.

³⁶და სხდეს მუნ და სცვიდეს.

³⁷და დადვეს თავსა ზედა მისსა ბრალად მისა დაწერილი, ვითარმედ: ესე არს მეუფჱ ჰურიათაჲ.

³⁸მაშინ ჯუარს-აცუნეს მის თანა ორნი ავაზაკნი: ერთი -- მარჯუენით მისა და ერთი -- მარცხენით.

³⁹ხოლო თანაწარმავალნი იგი ჰბასრობდეს მას და ხრიდეს თავსა მათსა

⁴⁰და ეტყოდეს: ჵ, რომელი დაარღუევდ ტაძარსა მას და მესამესა დღესა აღაშენებდ მას, განარინე თავი შენი; ძე თუ ხარ ღმრთისაჲ, გარდამოჴედ ჯუარით!

⁴¹ეგრეცა მღდელთმოძღუარნი იგი ეკიცხევდეს მწიგნობართა თანა და მოხუცებულთა და იტყოდეს:

⁴²სხუანი აცხოვნნა, თავისა თჳსისაჲ ვერ უძლოს ცხოვნებად. უკუეთუ მეუფე ჰურიათაჲ არს, გარდამოჴედინ აწ ჯუარით, და გურწმენეს იგი.

⁴³რამეთუ ესვიდა ღმერთსა, აწ იჴსენინ იგი, უკუეთუ ჰნებავს იგი, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: ძე ღმრთისაჲ ვარ.

⁴⁴ეგრეცა ავაზაკნი იგი, რომელ ჯუარ-ცუმულ იყვნეს მის თანა, აყუედრებდეს მას.

⁴⁵და მეექუსით ჟამითგან დაბნელდა ყოველსა ქუეყანასა ზედა მი-ცხრა ჟამამდე.

⁴⁶და მეცხრესა ოდენ ჟამსა ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: ჱლი, ჱლი! ლამა საბაკთანი? ესე არს: ღმერთო, ღმერთო ჩემო! რად დამაგდებ მე?

⁴⁷და რომელთა ესმა, იტყოდეს: აჰა, ელიას უჴმობს ესე.

⁴⁸და მეყსეულად მირბიოდა ერთი მათგანი და მოიღო ღრუბელი, აღავსო ძმრითა და დაადგა ლერწამი და ასუმიდა მას.

⁴⁹ხოლო სხუანი ეტყოდეს: აცადეთ, ვიხილოთ, მო-ძი-ვიდეს ელია განრინებად მაგისა.

⁵⁰ხოლო იესუ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და აღმოუტევა სული.

⁵¹და, აჰა, კრეტსაბმელი ტაძრისაჲ მის განიპო ორგან ზენაჲთგან მი-ქუენამდე, და ქუეყანაჲ შეიძრა, და ლოდნი განსთქდეს.

⁵²და სამარენი აეხუნეს, და მრავალნი ჴორცნი შესუენებულთა წმიდათანი აღდგეს,

⁵³და გამოვიდეს სამარით და შემდგომად აღდგომისა მისისა შევიდეს წმიდასა ქალაქსა და ეჩუენნეს მრავალთა.

⁵⁴ხოლო ასისთავმან მან, და რომელნი სცვიდეს მის თანა იესუს, ვითარ იხილეს ძრვაჲ იგი, და რაჲ-იგი იქმნა, შეეშინა ფრიად და თქუეს: ჭეშმარიტად ძე ღმრთისაჲ იყო ესე.

⁵⁵და იყვნეს მუნ დედანი მრავალნი, რომელნი შორით ხედვიდეს, რომელნი-იგი მოსდევდეს იესუს გალილეაჲთ მსახურებად მისა,

⁵⁶რომელ იყო მარიამ მაგდანელელი და მარიამ იაკობისი და იოსეფის დედაჲ, და დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ.

⁵⁷და ვითარ დამწუხრდა, მოვიდა კაცი მდიდარი არიმათიაჲთ, რომელსა სახელი ერქუა იოსებ, რამეთუ იგიცა მოწაფე ყოფილ იყო იესუსა.

⁵⁸ესე მიუჴდა პილატეს და მოჰსთხოვნა ჴორცნი იგი იესუსნი. მაშინ უბრძანა პილატე მიცემად მას.

⁵⁹და მოიხუნა ჴორცნი იგი იოსეფ და შეგრაგნა იგი არდაგსა წმიდასა.

⁶⁰და დადვა ახალსა შინა სამარესა თჳსსა, რომელი-იგი აღმოეკუეთა კლდესა შინა, და მოაგორვა ლოდი დიდი კარსა მას მის საფლავისასა და წარვიდა.

⁶¹და იყო მუნ მარიამ მაგდანელელი და მერმე მარიამი, სხდეს წინაშე სამარესა მას.

⁶²ხვალისაგან, რომელ არს პარასკევისა შემდგომად, შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი და ფარისეველნი პილატესა

⁶³და ჰრქუეს: უფალო, მოვიჴსენეთ ჩუენ, რამეთუ მან მაცთუნებელმან თქუა, ვიდრე ცოცხალღა იყო, ვითარმედ: მესამესა დღესა აღვდგე.

⁶⁴ბრძანე აწ დაკრძალვაჲ საფლავისაჲ მის მესამედ დღედმდე, ნუუკუე მოვიდენ მოწაფენი მისნი ღამე და წარიპარონ იგი და ჰრქუან ერსა მას, ვითარმედ: აღდგა იგი მკუდრეთით. და იყოს უკუანაჲსკნელი საცთური უძჳრეს პირველისა.

⁶⁵ჰრქუა მათ პილატე: გაქუნს თქუენ დასი; მივედით და დაჰკრძალეთ, ვითარცა იცით.

⁶⁶ხოლო იგინი წარვიდეს და დაჰკრძალეს საფლავი იგი და დაჰბეჭდეს ლოდსა მას დასისა თანა.