Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 5 Bible Online

მათეს სახარება 5 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 5

¹და ვითარ იხილა იესუ ერი მრავალი, აღჴდა მთად და ჯდა იგი მუნ. მოვიდეს მისა მოწაფენი მისნი.

²აღაღო პირი თჳსი. ასწავლიდა მათ და ეტყოდა:

³ნეტარ გლახაკთა სულითა, რამეთუ მათი არს სასუფევე{ლი ...}

⁴-

⁵{დაიმკჳდრ}ონ ქ{უეყანაჲ}.

⁶ნეტარ რ{ომელთა ჰშიო}დის და {სწყურო}დის ს{...}

⁷-

⁸ნეტ{... გუ}ლითა {...}

⁹ნეტარ {...}ლთა {...}

¹⁰-

¹¹{...}დრი {...} და გ{...} და თქ{...}ნ ყო.

¹²{...თ}ქუენსა წინა .

¹³თქუენ ხართ მარილ ქუეყანისა. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთამე დაიმარილოს? არღარას შემძლებელ არნ იგი, გარნა განგდებად გარე და დათრგუნვად კაცთაგან.

¹⁴თქუენ ხართ ნათე{...} ზედა შე{...}.

¹⁵არცა აღანთიან სანთელი და ქუე შედგიან იგი ჴჳმირსა. არამედ სასანთლესა ზედა, და ჰნათობნ ყოველთა, რომელნი არიედ სახლსა შინა.

¹⁶ეგრე ნათობდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა ხედვიდენ საქმეთა თქუენთა კეთილთა {...}.

¹⁷{შჯული}სა ანუ {წინაწა}რმეტყუელთა; არ{ა} მოვედ დაჴსნად, არამედ აღსრულებად.

¹⁸ხოლო მართლიად გეტყჳ თქუენ: ვიდრ{ე} წარსლვამდე ცის{ა} და ქუეყანისა, იოტა [ერთი, ანუ სა]სწაუ{ლი} არა წარჴდეს...

¹⁹[უკუეთუ ვინმე და]ჴსნეს ერთი {მცნებ}ათა ამათ{გან}ი მცირედთა{ჲ და} ასწავოს {ესრეთ} კაცთა, შე{ურ}აცხ ერქუას {მ}ას სასუფე{ვე}ლსა შინა ცათასა; [ხოლო რომელმან ყოს და] ასწა[ოს, მას დ]იდი [ერქუას სას]უფეველსა შინა ცათასა.

²⁰[ხოლო გეტყჳ თქუენ]: არა თუ მატდეს სიმართლჱ თქუენი უფროჲს მწიგნობართასა და ფარისეველთასა, არასადა შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.

²¹გასმიეს სამე, რამეთუ თქუმულ არს პირველთა მათ მიმართ: არა კაც-ჰკლა; ხოლო რომელმან მოკლას, თანამდებ არს საშჯელისა.

²²ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველი რომელი განურისხნეს ძმასა თჳსსა ცუდად, თანამდებ იყოს სასჯელისა; რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა: შესულებულ, -- თანა-მდებ იყოს იგი კრებულისა; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა: ცოფ, თანა-მდებ არს იგი გეჰენიასა მას ცეცხლისასა.

²³შე-თუ-სწი{რვიდე} შესაწირავსა შენსა საკურთხეველსა ზედა და მუნ მოგეჴსენოს, ვითარმედ ძმაჲ შენი გულ-ძჳრ რაჲმე იყოს შენთჳს,

²⁴დაუტევე მუნ შესაწირავი იგი შენი წინაშე საკურთხეველსა შენსა და მივედი პირველად და დაეგე ძმასა შენსა, და მაშინ მოვედ და {შეწირე} მსხუერპლი იგი შენი.

²⁵{ი}ყავ მართლ განმზრახველ მოსაჯულისა შენისათჳს ადრე, ვიდრე გზასაღა იყო მის თანა, ნუუკუე მიგცეს მოსაჯულმან მან შენმან მსაჯულსა, და მსაჯულმან მან მიგცეს შენ მტარვალსა, და საპყრობილედ შეგაგდონ შენ.

²⁶მართლიად გეტყჳ შენ: ვერ გამოხჳდე მიერ, ვიდრე არა მისცე შენ შეურაცხი იგი დანგიცა.

²⁷გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: არა იმრუშო.

²⁸ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ყოველი რომელი ხედვიდეს დედაკაცსა გულის-თქუმად მისა, მუნქუესვე იმრუშა მის თანა გულსა შიდა თჳსსა.

²⁹უკუეთუ თუალი შენი მარჯუენჱ გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე და განაგდე იგი შენგან, რამეთუ უმჯობე არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენ{თაგანი}, და ნუ ყოველი გუამი შენი შთავარდებინ გეჰენიასა.

³⁰და თუ მარჯუენჱ ჴელი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთე იგი და განაგდე შენგან, რამეთუ უმჯობეს არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენთაგანი, და ნუმცა ყოველი გუამი შენი შთავარდების გეჰენიასა.

³¹თქუმულ არს: რომელმან დაუტეოს ცოლი თჳსი, ეცინ მას განსატევებელი წიგნი.

³²ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველმან რომელმან დაუტევოს ცოლი თჳნიერად სიტყჳსა სიძვისაჲსა, ამრუშოს იგი; და რომელმან დატევებული {ცოლ-იყ}ოს, იმრუშებდეს.

³³{მ}ერმე გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს პირველთა: არა ცილი ჰფუცო, არამედ მისცე უფალსა ფიცი შენი.

³⁴ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ნუ ჰფუცავთ ყოლად ნუცა ცასა, რამეთუ საყდარი არს ღმრთისაჲ.

³⁵ნუცა ქუეყანასა, რამეთუ კუარცხლბერკია ფერჴთა მისთაჲ; ნუცა იერუსალჱმსა, რამეთუ ქალაქი არს დიდისა მეუფისაჲ.

³⁶ნუცა თავსა შენსა ჰფუცავ, რამეთუ ვერშემძლებელ ხარ ერთისა თმისა განთეთრებად ანუ დაშავებად.

³⁷არამედ იყავნ სიტყუაჲ თქუენი: ჰჱ -- ჰე და: არაჲ -- არა. ხოლო უმეტესი ამათსა ეშმაკისაგანი არს.

³⁸გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: თუალი თუალისა წილ და კბილი კბილისა წილ.

³⁹ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ნუ უჴდებით ბოროტსა, არამედ გცეს თუ ვინმე მარჯუენესა ღაწუსა შენსა, მიუპყარ შენი ერთიცა.

⁴⁰და რომელსა უნდეს სასჯელად შენდა და კუართისა შენისა მიღებად, მიუტევე მას ფიჩჳცა შენი.

⁴¹და თუ ვინმე წარგიძღუანებდეს შენ მილიონ ერთ, მივედ შენ მის თანა ორცა.

⁴²რომელი გთხოვდეს {შენ, მ}იეც; და რომელსა უნდეს ვასხებად შენგან, ნუ გარემიიქცევ პირსა. .

⁴³გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: შეიყუარო მოყუასი შენი და მოიძულო მტერი შენი.

⁴⁴ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ჰყუარობდით მტერთა თქუენთა, აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ულოცევდით, რომელნი {მიგხ}უეჭდენ თქუენ.

⁴⁵რაჲთა იყვნეთ შვილ მამისა თქუენისა, რომელ არს ცათა შინა, რამეთუ მზჱ მისი აღმოავლინის ბოროტთა ზედა და კეთილთა და წჳმნ მართალთა ზედა და ცოდვილთა.

⁴⁶უკუეთუ ჰყუარობდეთ მოყუარეთა თქუენთა ხოლო, რაჲ სასყიდელ გაქუნდეს თქუენ? არა მეზუერეთაცა ეგრევე ყვიანა?

⁴⁷და თუ მოიკითხვიდეთ მეგობართა თქუენთა ხოლო, რაჲ უმეტეს ჰყოთ? არა წარმართთაცა ეგრევე ყვიანა?

⁴⁸იყვენით სრულ, ვითარცა მამაჲ თქუენი ცათა შინა სრულ არს.