Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 6 Bible Online

მათეს სახარება 6 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 6

¹ხ~ ეკრძალენით ქველისსაქმესა თქუენსა, ნუ იქმთ წინაშე კაცთა სახილველად მათა; უკუეთუ არა, სასყიდელ არა გაქუნდეს მამისა თქუენისაგან, რომელ არს ცათა შინა.

²რაჟამს იქმოდი ქველისსაქმესა შენსა, ნუ ჰქადაგებ წინაშე შენსა, ვითარცა-იგი ორგულთა ყვიან, შოვრის შესაკრებელთა და შოვრის უბნებსა, რაჲთა იდიდნენ იგინი კაცთაგან, რამეთუ მათგან მიიღიან სასყიდელი მათი.

³ხოლო შენ რაჟამს ქველს-იქმოდი, ნუ აგრძნობნ მარცხენჱ შენი, რასა იქმოდის მარჯუენჱ შენი.

⁴რაჲთა {იყოს ქ}ველისსაქმჱ იგი შენი ფარულად; დ{ა} მამაჲ შენი რომელი ხედავს დაფარულთა, მოგაგოს შენ ცხადად.

⁵და რაჟამს თაყუანის-სცემდეთ, ნუ იყოფით, ვითარცა ორგულნი, რამეთუ უყუარნ მათ შოვრის შესაკრებელთა და ურაკპარაკთა თაყუანის-ცემაჲ, რაჲთამცა აუცნეს კაცთა. {მართლ}იად გეტყჳ თქუენ: იგი არს სასყიდელ მათდა.

⁶ხოლო შენ რაჟამს თაყუანის-სცემდე, შევედ საუნჯესა შენსა და დაჰჴაშ კარი შენი და თაყუანის-ეც მამასა შენსა დაფარულად; და მამაჲ შენი რომელი ხედავს დაფარულთა, მოგაგოს მან შენ ცხადად.

⁷და რაჟამს ილოცვიდეთ, ნუ მრავლისმეტყუელ ხართ, ვითარცა ორგულნი, რამეთუ ჰგონებედ, ვითარმედ მრავლისმეტყუელებითა მით მათითა სასმენელ იყოს.

⁸ნუ ემსგავსებით მათ, რამეთუ უწყის მამამან თქუენმან, რაჲ გიჴმს თქუენ თხოვამდევე თქუენდა მისგან.

⁹ესრეთ ილოცევდით თქუენ: მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი,

¹⁰მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა.

¹¹პური ჩუენი სამარადისოჲ მომეც ჩუენ დღეს

¹²და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, რაჲთა ჩუენცა მიუტეოთ თანამდებთა ჩუენთა,

¹³და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, უფალო, არამედ მიჴსნენ ჩუენ ბოროტისაგან; რამეთუ შენი არ{ს ს}უფევაჲ, ძალი და დიდებაჲ უკუნისამდე. ამჱნ.

¹⁴უკუეთუ მიუტევნეთ კაცთა შეცოდებანი მათნი, მოგიტევნეს თქუენცა მამამან თქუენმან, რომელ არს ცათა შინა.

¹⁵უკუეთუ არა მიუტევნეთ კაცთა შეცოდებანი მათნი, არცა მამამან თქუენმან მიგიტევნეს შეცოდებანი თქუენნი.

¹⁶და რაჟამს იმარხვიდეთ, ნუ იყოფით, ვითარცა ორგულნი, მწუხარე, რამეთუ განირყუნიან პირნი მათნი, რაჲთამცა უჩნდეს იგინი კაცთა მმარხველად. მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ იგი არს სასყიდელი მათი.

¹⁷ხოლო შენ რაჟამს იმარხვიდე, იცხე თავსა შენსა და პირი შენი დაიბანე,

¹⁸რაჲთა არა უჩნდე კაცთა მმარხველ, არამედ მამასა შენსა, რომელ არს დაფარულსა შინა, მან მოგაგოს შენ ცხადად.

¹⁹ნუ დაიდებთ საფასეთა თქუენთა ქუეყანასა ზედა, სადა მღილმან და მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა დათხარიან და განიპარიან.

²⁰არამედ დაიდებდით თქუენ საფასეთა ცათა შინა, სადა არცა მღილმან, არცა მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა ვერ დათხარიან და ვერცა გამოიპარიან.

²¹რამეთუ სადა არიან საფასენი თქუენნი, მუნცა არიან გულნი თქუენნი.

²²სანთელი ჴორცთაჲ არს თუალი. უკუეთუ თუალი შენი ნათელ იყოს, ყოველნი ჴორცნი შენნი ნათელ იყვნენ.

²³უკუეთუ თუალი შენი ბოროტ იყოს, ყოველნი ჴორცნი შენნი დაბნელებულ იყვნენ. უკუეთუ ნათელი, რომელ არს შენ თანა, ბნელ არს, ხოლო ბნელი იგი რაოდენმე?

²⁴ვერ ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და სხუაჲ იგი შეიყუაროს, ანუ ერთსა ერჩინ და ერთი შეურაცხ-ყვის. ვერ შემძლებელ ხართ მონებად ღმრთისა და მამონაჲსა.

²⁵ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ნუ ზრუნავთ თავთა თქუენთათჳს, რაჲ სჭამოთ ანუ რაჲ სუათ; ნუცა ჴორცთა თქუენ\თათჳს*, რაჲ შეიმოსოთ. არა სული უფროჲს არს საზრდელისა და ჴორცნი სამოსლისა?

²⁶მიხედეთ მფრინველთა ცისათა, რამეთუ არა სთესვენ, არცა მკიან, არცა შეიკრებენ საუნჯეთა, და მამაჲ იგი თქუენი, რომელ არს ცათა შინა, ზრდის მათ. არამე თქუენ უმჯობეს ხართ მფრინველთა?

²⁷ვინ თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?

²⁸და სამოსელისათჳს რაჲსა ზრუნავთ? მიხედეთ შროშანთა ველისათა, ვითარ-იგი აღორძნდის! არა შურებინ, არცა სთავნ.

²⁹ხოლო გეტყჳ თქუენ: არცაღა სოლომონ ყოველსა მას დიდებასა თჳსსა შეიმოსა, ვითარ ერთი ამათგანი.

³⁰უკუეთუ თივაჲ ველისაჲ, რომელ დღეს არს და ხვალისაგან თორნესა შთააგდიან, ღმერთმან ესრეთ შეამკვის, არამე უფროსღა თქუენ, მცირედმორწმუნენო?

³¹ნუ უკუე ზრუნავთ და იტყჳთ: რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ, ანუ რაჲ შევიმოსოთ?

³²რამეთუ ამას ყოველსა წარმართნი ეძიებედ, რამეთუ უწყის მამამან თქუენმან ზეცათამან, რამეთუ გიჴმს თქუენ ესე ყოველი.

³³არამედ ითხოვდით პირველად სასუფეველსა ღმრთისასა და სიმართლესა მისსა, და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ.

³⁴ნუ ზრუნავთ ხვალისათჳს, რამეთუ ხვალე იგი ზრუნვიდეს თავისა თჳსისათჳს. კმა არს დღესა ამას ჭირი თჳსი.