Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მათეს სახარება 9 Bible Online

მათეს სახარება 9 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მათეს სახარება 9

¹და აღჴდა ნავსა მას და წიაღმოჴდა და მოვიდა თჳსად ქალაქად.

²და, აჰა, მოართუეს მას დაჴსნილი ერთი, რომელ იდვა ცხედარსა ზედა. და ვითარ იხილა იესუ სარწმუნოებაჲ იგი მათი, ჰრქუა დაჴსნილსა მას: ნუ გეშინინ, შვილო, მიგეტევნენ შეცოდებანი შენნი!

³და მუნქუეს ოდენ მწიგნობართაგანნი ვინმე იტყოდეს გულთა შიდა თჳსთა: ესე გმობს.

⁴და ვითარ გულისჴმა-ყო იესუ ზრახვაჲ იგი მათი, ჰრქუა მათ: რად ზრახავთ ძჳრსა გულთა შინა თქუენთა?

⁵რაჲ უადვილე არს თქუმად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, -- ანუ თქუმად: აღდეგ და ვიდოდე?

⁶რამეთუ ჴელმწიფე არს ძჱ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა მათთა. მაშინ ჰრქუა დაჴსნილსა მას: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!

⁷და აღდგა იგი და წარვიდა სახიდ თჳსა.

⁸იხილა რაჲ უკუე ერმან მან, დაუკჳრდა და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან მოსცა ესევითარი ჴელმწიფებაჲ კაცთა.

⁹და წარვიდოდა იესუ მიერ, იხილა კაცი მჯდომარე საზუერესა ზედა, მატთეოს ერქუა სახელი, და ჰრქუა მას: შემომიდეგ მე. და აღდგა და მისდევდა მას.

¹⁰და იყო, რაჟამს ინაჴ-ედგა მას სახლსა მას შინა, მრავალნი მეზუერენი და ცოდვილნი მოსრულ იყვნეს და ინაჴ-ედგა იესუს თანა და მოწაფეთა მისთა თანა.

¹¹და ვითარ იხილეს ფარისეველთა მათ, ეტყოდეს მოწაფეთა მისთა: რაჲსათჳს მეზუერეთა თანა და ცოდვილთა ჭამს მოძღუარი თქუენი?

¹²ხოლო იესუს ვითარ ესმა, ჰრქუა მათ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ სნეულთა.

¹³მივედით და იკითხეთ, რაჲ არს: წყალობაჲ მნებავს, და არა მსხუერპლი. რამეთუ არა მოსრულ ვარ ჩინებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა.

¹⁴მაშინ მოუჴდეს მოწაფენი იოჰანესნი და ჰრქუეს მას: რად ჩუენ და ფარისეველნი ვიმარხავთ ფრიად, ხოლო მოწაფენი შენნი არა იმარხვენ?

¹⁵და ჰრქუა მათ იესუ: ნუთუ ეგების შვილთა საქორწინისათა გლოვაჲ ვიდრე სიძე მათ თანა არს? არამედ მოვიდენ დღენი, რაჟამს წარვიდეს მათგან სიძე, და მაშინ იმარხვიდენ.

¹⁶არავინ დაადგის სადგმელი ნახევისა უმურკველისაჲ სამოსელსა ზედა ძუელსა, რამეთუ გამოიღლიძის დგმულმან მან სამოსლისა მისგან, და უძჳრეს განხეთქილება იქმნის.

¹⁷არცა შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა; უკუეთუ არა, განსთქდიან თხიერნი იგი, და ღჳნოჲ იგი დაითხიის, და თხიერნი იგი წარწყმდიან. არამედ შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა, და ორნივე დაიმარხნიან.

¹⁸ამას რაჲ ეტყოდა მათ, აჰა, მთავარი ვინმე მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა, რამეთუ: ასული ჩემი აწღა, ესერა, მოკუდა; არამედ მოვედ და დასდევ ჴელი შენი მის ზედა და ცხონდეს.

¹⁹და აღდგა იესუ და შეუდგა მას და მოწაფენი მისნი მის თანა.

²⁰და, აჰა, ესერა, დედაკაცი ვინმე, რომელი იყო სისხლისა დინებასა ზედა ათორმეტ წელ, მოუჴდა ზურგით კერძო, შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა.

²¹რამეთუ იტყოდა გულსა თჳსსა: შე-ხოლო თუ-ვახო სამოსელსა მისსა, ვცხონდე.

²²ხოლო იესუ მოიქცა, იხილა იგი და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, ასულო! სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და ცხონდა დედაკაცი იგი მიერ ჟამითგან.

²³და იესუ ვითარ მივიდა სახლსა მის მთავრისასა, იხილა მუნ მგოსნები და ერი აღშფოთებული,

²⁴და ჰრქუა მათ: განეყენენით, რამეთუ არა მოკუდა ქალი ესე, არამედ სძინავს. და ეკიცხევდეს მას.

²⁵ხოლო ოდეს გარდაასხეს ერი იგი, შევიდა და უპყრა ჴელი მისი, და აღდგა ქალი იგი.

²⁶და განჴდა ჰამბავი ესე მისი ყოველსა მას ქუეყანასა.

²⁷და ვითარ წარვიდოდა მიერ იესუ, მოსდევდეს მას ორნი ბრმანი, ღაღადებდეს და იტყოდეს: მიწყალენ ჩუენ, ძეო დავითისო!

²⁸და რაჟამს შევიდა იგი სახიდ, მოუჴდეს მას ბრმანი იგი, და ჰრქუა მათ იესუ: გრწამს, ვითარმედ შემძლებელ ვარ ყოფად ესე? ჰრქუეს მას: ჰე, უფალო.

²⁹მაშინ შეახო თუალთა მათთა და ჰრქუა: მსგავსად სარწუნოებისა თქუენისა გეყავნ თქუენ!

³⁰და აღეხუნეს თუალნი მათ. და შეჰრისხნა მათ იესუ და ჰრქუა: იგულეთ, ნუმცა ვინ აგრძნობს!

³¹ხოლო იგინი გამოვიდეს და მიმოდადვეს იგი ყოველსა ქუეყანასა მას.

³²და ვითარ იგინი გამოვიდეს, აჰა, მოართუეს მას კაცი ყრუჲ ეშმაკეული.

³³და ვითარ განეყენა ეშმაკი იგი, იტყოდა ყრუჲ იგი, და დაკჳრვებულ იყო ერი იგი და იტყოდეს, ვითარმედ: არასადა ვინ ესრეთ ისრაჱლსა შორის გამოჩნდა.

³⁴ხოლო ფარისეველნი იგი იტყოდეს: მთავრითა ეშმაკთაჲთა განასხამს ეშმაკთა.

³⁵და მოჰვლიდა იესუ ქალაქებსა ყოველსა და დაბნებსა და ასწავებდა შესაკრებელთა შორის მათთა და ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველთა სენთა და უძლურებათა ერსა შორის.

³⁶და ვითარცა იხილა ერი იგი, შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ იყვნეს დამაშურალ და დაცჳვნებულ, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი.

³⁷მაშინ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა, ვითარმედ: სამკალი ფრიად არს, ხოლო მუშაკნი -- მცირედ.

³⁸ევედრენით უფალსა სამკალისასა, რაჲთა გამოავლინნეს მოქმედნი სამკალსა თჳსსა.