Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მარკოზის სახარება 1 Bible Online

მარკოზის სახარება 1 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მარკოზის სახარება 1

²ვითარცა წერილ არს ესაჲა წინაწარმეტყუელსა: აჰა, ესერა, წარვავლინებ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, რომელმან განმზადოს გზაჲ შენი წინაშე პირსა შენსა.

³ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განმზადეთ გზაჲ უფლისაჲ და წრფელს-ჰყოფდით ალაგთა მისთა,

⁴ხ~ იყო იოვანე ნათლისმცემელი უდაბნოსა და ქადაგებდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა მოსატევებელად ცოდვათა.

⁵და განვიდოდა მისა ყოველი ჰურიასტანი სოფელი და იერუსალჱმელნი, და ყოველნი ნათელს-იღებდეს {მისგან} იორდანესა მდ{ი}ნარესა და აღ{ი}არებდეს ცოდვათა მათთა.

⁶ხოლო იოვანე მოსილ იყ{ო} სტევითა აქლემისაჲთა, და სარტყელი ტყავისაჲ ერტყა წელთა მი{ს}თა, და ჭამდა მკალსა და თაფლსა ველურსა.

⁷და ქადაგებდა და იტყოდა, ვითარმედ: მოვალს უძლიერესი ჩემსა შემდგომად ჩემსა, რომლისა არა ღირს ვარ მე დადრეკად და განჴსნად საბელთა ჴამლთა მისთასა.

⁸მე ნათელს-გცემ თქუენ წყლითა, ხოლო მან ნათელს-გცეს თქუენ სულითა წმიდითა.

⁹და იყო, მათ დღეთა შინა მოვიდა იესუ ნაზარეთით გალილეაჲსაჲთ და ნათელ-იღო იორდანესა იოვანესგან.

¹⁰და მუნქუეს ოდენ, ვითარ აღმოვიდოდა იგი მიერ წყლით, იხილნა ცანი განხუმულნი და სული გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მის ზედა.

¹¹და ჴმაჲ ცით გარდამო ესმა: შენ ხარ ძჱ ჩემი საყუარელი, შენ მთნავ.

¹²და მუნქუესვე სულმან განიყვანა იგი უდაბნოდ.

¹³და იყო ი{გი} მუნ ორმეოც დღე გამოცდად ეშმაკისაგან. და იყო იგი მჴეცთა თანა, და ანგელოზნი ჰმსახურებდეს მას.

¹⁴ხოლო შემდგომად იოვანეს საპყრობილედ მიცემისა მოვიდა იესუ გალილეად, ქადაგებდა სახარებასა მას ღმრთისასა

¹⁵და იტყოდა, ვითარმედ: აღსრულებულ არს ჟამი და მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ; შეინანეთ და გრწმენინ სახარებისაჲ.

¹⁶და ვითარ წარვიდოდა ზღჳსკიდესა გალილეასასა, იხილა სიმონ და ანდრია, ძმაჲ სიმონისი, ისათხევლიდეს სათხეველითა ზღუასა, რამეთუ მთხევარ იყვნეს.

¹⁷და ჰრქუა მათ იესუ: მოედით და შემომიდეგით მე, და გქმნე თქუენ, რაჲთა იყვნეთ თქუენ მონადირე კაცთა.

¹⁸და მუნქუესვე დაუტევნეს ბადენი იგი და მისდევდეს მას.

¹⁹და წარ-რე-ვიდა მცირედ და იხილა მან იაკობ ზებედესი და იოჰანე, ძმაჲ მისი, და იგინიცა ნავსა შინა გან-ოდენ-იგებდეს სათრომელთა.

²⁰და მუნქუესვე უწოდა მათ. ხოლო მათ მუნქუესვე დაუტევეს მამაჲ მათი ზებედე ნავსა შინა მორეწეთა თანა და მივიდეს შემდგომად მისა.

²¹და შევიდეს კაფარნაომდ, და მუნქუესვე შაფათთა შინა ასწავებდა შესაკრებელთა შინა.

²²და დაკჳრვებულ იყვნეს მოძღურებასა მას მისსა ზედა, რამეთუ იყო მოძღურებად მათა ვითარ ჴელმწიფე და არა ვითარ მწიგნობარნი იგი მათნი.

²³და იყო შესაკრებელსა მათსა კაცი სულითა არაწმიდითა შეპყრობილი, და ღაღატ-ყო

²⁴და თქუა: გუაცადე, რაჲ ძეს ჩუენი და შენი, იესუ ნაზორეველო? მოსრულ ხარ წარწყმედად ჩუენდა. გიცი შენ, ვინ ხარ, წმიდაო ღმრთისაო!

²⁵და შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და გამოვედ მაგისგან!

²⁶და დაჰკუეთა იგი სულმან არაწმიდამან და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა და განვიდა მისგან.

²⁷და დაუკჳრდა ყოველთა, გამოეძიებდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲმე არს ესე სწავლაჲ ახალი? რამეთუ ჴელმწიფებით არაწმიდათა მათ სულთა უბრძანის, და დაემორჩილებიან მას.

²⁸და განჴდა ჰამბავი ესე მისი ყოველსა მას გარემოჲს სოფლებსა გალილეაჲსასა.

²⁹და მუნქუესვე გამოვიდეს მიერ შესაკრებელით და მოვიდეს სახედ სიმონისა და ანდრიაჲსა იაკობითურთ და იოჰანეთურთ.

³⁰ხოლო სიდედრი სიმონისი იდვა სიცხითა. და მუნქუესვე ჰრქუეს მას მისთჳს.

³¹და მოვიდა, უპყრა ჴელი და აღადგინა და დაუტევა იგი სიცხემან მან, და ჰმსახურებდა მათ.

³²და ვითარ დამწუხრდა, რაჟამს დაჰჴდა მზე, მოართუმიდეს მას ყოველსა სნეულებსა და ეშმაკეულებსა.

³³და ქალაქი იგი ყოველი შეკრებულ იყო წინაშე კართა.

³⁴და განკურნა მრავალნი სნეულნი პირად-პირადთაგან სენთა და ეშმაკნი მრავალნი განჴადნა; და არა უფლეს სიტყუად ეშმაკთა მათ, რამეთუ იცოდეს იგი, ვითარმედ ქრისტე არს.

³⁵და მსთუად განთიად აღდგა, გამოვიდა და მივიდა უდაბნოსა ადგილსა და მუნ თაყუანის-სცემდა.

³⁶და მისდევდა მას სიმონ და მისთანანი იგი.

³⁷და რაჟამს პოეს იგი, ჰრქუეს მას, ვითარმედ: ყოველნი გეძიებენ შენ.

³⁸და ჰრქუა მათ: მოვედით და მივიდეთ გარემო მახლობელთა მათცა დაბა-ქალაქთა, რაჲთა მუნცა ვქადაგებდე, რამეთუ ამისთჳს მოსრულ ვარ.

³⁹და ქადაგებდა შესაკრებელთა შინა მათთა ყოველსა გალილეასა და ეშმაკთა განჰჴდიდა.

⁴⁰და მოვიდა მისა განბოკლებული, ევედრებოდა მას და მუჴლ-დადგმით ეტყოდა, ვითარმედ: გინდეს თუ, ძალ-გიც განწმედად ჩემდა.

⁴¹ხოლო იესუს შეეწყალა იგი, მიყო ჴელი, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდნი!

⁴²და ვითარცა ჰრქუა მას ესე, მუნქუესვე განეშორა მას განბოკლებაჲ იგი და განწმიდნა.

⁴³და შეჰრისხნა მას, და მუნქუესვე გამოაძო იგი

⁴⁴და ჰრქუა მას: ნუვის უთხრობ, არამედ მიგუალე და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე განწმედისა შენისათჳს, რომელ ბრძანა მოსე საწამებელად მათდა.

⁴⁵ხოლო იგი ვითარ გამოვიდა, იწყო ქადაგებად ფრიად და მიმოდადებად სიტყჳსა მის და ვერღარა ჴელ-იწიფის მან ქალაქად ცხადად შესლვად, არამედ გარე უდაბნოთა ადგილთა იყო. და მოვიდოდეს მისა ვინაჲვე.