Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მარკოზის სახარება 10 Bible Online

მარკოზის სახარება 10 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მარკოზის სახარება 10

¹და აღდგა მიერ და მოვიდა სა{ზ}ღვართა ჰურიასტანისათა წიაღ იორდანესა, და თანაუვიდოდა მას ერი მრავალი, და, ვითარ ჩუეულ იყო, ასწავებდა მათ.

²და მოუჴდეს მას ფარისეველნი და ჰკითხვიდეს მას: {ჯ}ერ-თუ-არს ქმრისა ცოლისა დატევებაჲ? -- რამეთუ გამოსცდიდეს მას.

³მან მიუგო და ჰრქუა მათ: რაჲ გამცნო თქუენ მოსე?

⁴ხოლო მათ ჰრქუეს: მოსე ბრძანა წიგნი განსატევებელი დაწერად და განტევებად.

⁵მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გულფიცხელობისა თქუენისათჳს დაწერა მცნებაჲ ესე.

⁶ხოლო დასაბამითგან დაბადებისაჲთ მამლად და დედლად შექმნნა იგინი ღმერთმან და თქუა:

⁷ამისთჳს დაუტეოს კაცად-კაცადმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს ცოლსა თჳსსა,

⁸და იყვნენ ორნი ერთ ჴორც. ამიერითგან არღარა არიან ორ, არამედ ერთ ჴორც.

⁹აწ რომელ ღმერთმან შეაუღლნა, კაცი ნუ განაყენებნ.

¹⁰და სახლსა შინა მერმე ამისთჳს მოწაფენი მისნი ჰკითხვიდეს მას.

¹¹და ჰრქუა მათ: და-თუ-უტეოს დედაკაცმან ქმარი თჳსი და ცოლ-ეყოს სხუასა, იმრუშოს.

¹²და მამაკაცმან თუ დაუტეოს ცოლი თჳსი და ცოლ-იყოს სხუაჲ, იმრუშოს.

¹³და მოართუმიდეს მას ყრმებსა, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მათ; ხოლო მოწაფენი ჰრისხვიდეს მომრთუმელთა მათ.

¹⁴იხილა რაჲ იესუ, შეჰრისხნა და ჰრქუა: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსლვად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.

¹⁵მართლიად გეტყჳ თქუენ: რომელმან არა შეიწყნაროს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა ყრმაჲ, ვერ შევიდეს მას.

¹⁶და შეიტყბნა იგინი და დასდვა ჴელი მათ ზედა და აკურთხნა იგინი.

¹⁷და ვითარ გამოვიდოდა იგი გზად, მირბიოდა ვინმე ერთი, იმუჴლნა, ევედრებოდა მას და ჰკითხვიდა: მოძღუარ ქველისმოქმედ, რაჲ ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?

¹⁸ხოლო იესუ ჰრქუა მას: რაჲსა მეტყჳ მე ქველისმოქმედით? არა ვინ არს ქველისმოქმედი, გარნა მარტოჲ ღმერთი.

¹⁹მცნებანი იცნი: ნუ იმრუშებ, ნუ კაც-ჰკლავ, ნუ იპარავ, ნუ ცილსა სწამებ, თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა შენსა.

²⁰ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მას: მოძღუარ, ესე ყოველი მიყოფიეს სიჭაბუკით ჩემითგან.

²¹და იესუ მიხედა მას და შეუყუარდა იგი და ჰრქუა მას: ერთღა გაკლს შენ: გუალე, რაჲცა გიც, განყიდე და მიეც გლახაკთა და მოიღო შენ საფასე ცათა შინა და აღიღე ჯუარი, მოვედ და შემომიდეგ მე.

²²ხოლო იგი დაწუხნა სიტყუასა მას ზედა და წარვიდა მწუხარედ, რამეთუ იყო იგი ნაყოფიერ ფრიად.

²³და მიხედა იესუ და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: ვითარ ძნელ არს ფასიერთაჲ შესულაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა!

²⁴და მოწაფენი იგი მისნი დასულებულ იყუნეს სიტყუასა მას მისსა ზედა, ხოლო იესუ მერმე მიუგო და ჰრქუა მათ: შვილნო, რავდენ ძნელ არს ფასისმოსავთაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა შესლვაჲ!

²⁵უადვილეს არს ზომსაბელისა განსლვაჲ ჴურელსა ნემსისა, ვიდრეღა არა მდიდარი სასუფეველსა ღმრთისასა შესულად.

²⁶და მათ უფროჲს დაუკჳრდებოდა და იტყოდეს ურთიერთას: და ვინმე უძლოს ცხორებად?

²⁷მიხედა რაჲ იესუ და ჰრქუა მათ: კაცთაგან ვერშესაძლებელ არს, ხოლო ღმრთისაგან არა ეგრე, არამედ ყოველი შესაძლებელ არს ღმრთისაგან.

²⁸იწყო მისა სიტყუად პეტრე: აჰა, ესერა, ჩუენ დაუტევეთ ყოველი და შეგიდგთ შენ.

²⁹მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არავინ არს, რომელმან დაუტევა სახლი, გინა ძმანი, ანუ დანი, ანუ მამაჲ, ანუ დედაჲ, ანუ შვილნი, ანუ აგარაკი ჩემთჳს, გინა თუ სახარებისა ამისთჳს.

³⁰ვითარმცა არა მოიღო ასი წილი აწ ჟამსა ამას სახლები და ძმანი და დანი და დედაჲ და შვილნი და აგარაკები დევნულებითურთ და საუკუნესა მას მომავალსა ცხორებაჲ საუკუნჱ.

³¹რამეთუ მრავალნი იყვნენ წინანი უკუანა, და უკუანანი -- წინა.

³²და იყვნეს იგინი გზასა, აღვიდოდეს იერუსალჱმდ და წარუძღუა მათ იესუ, და დაკჳრვებულ იყვნეს და იგინი შეუდგეს მას და ეშინოდა. და წარიყვანნა მერმე ათორმეტნი იგი და იწყო მათა სიტყუად, რაჲ-იგი შემთხუევად იყო მერმე მისა,

³³ვითარმედ: ესერა, აღხუალთ იერუსალჱმდ, და ძე კაცისაჲ მიცემად არს მღდელთმოძღუართა და მწიგნობართა, და დასაჯონ იგი სიკუდილითა და მისცენ იგი წარმართთა.

³⁴და ეკიცხევდენ მას და სტანჯვიდენ მას და ჰნერწყჳდენ მას და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგეს.

³⁵და მოუჴდეს მას იაკობ და იოვანე, ძენი ზებედესნი, და ჰრქუეს: მოძღუარ, გუნებავს, რაჲთა, რაჲცა გთხოოთ, მიყო ჩუენ.

³⁶ხოლო მან ჰრქუა მათ: რაჲ გნებავს ჩემგან ყოფად თქუენდა?

³⁷მათ ჰრქუეს მას: მოგუეც ჩუენ, რაჲთა დავსხდეთ მარჯულ შენსა და მარცხლ დიდებასა შენსა.

³⁸მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა უწყით, რასა ითხოვთ. გიძლავს სასუმელისა შესუმად, რომელ ჩემდა შესუმად არს, ანუ ნათლის-ღებაჲ, რომელსა მე ნათლის-ღებად ვალ?

³⁹მათ ჰრქუეს: გჳძლავს. ჰრქუა მათ იესუ: სასუმელი იგი, რომელ ჩემდა შესუმად არს, შესუათ, და ნათლის-ღებაჲ, რომელსა მე ნათლის-ღებად ვალ, ნათელს-იღოთ,

⁴⁰ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა და მარცხენით არა ჩემი არს მიცემაჲ, არამედ რომელთათჳს განმზადებულ არს.

⁴¹და ვითარ ესმა ათთა მათ, იწყეს გულის-წყრომად იაკობისთჳს და იოვანესთჳს.

⁴²ხოლო მან მოუწოდა და ჰრქუა მათ: უწყით, რამეთუ რომელნი ჰგონებენ მთავრობად წარმართთა ზედა, ეუფლნენ მათ, და მდიდარნი ჴელმწიფებდენ მათ ზედა?

⁴³ხოლო თქუენ შორის არა ეგრე იყოს, არამედ რომელსა უნდეს, რაჲთამცა იყო დიდ თქუენ შორის, იყავნ თქუენდა მსახურ;

⁴⁴და რომელსა უნდეს თქუენგანსა, რაჲთამცა იყო წინა, იყავნ ყოველთა მონა.

⁴⁵რამეთუ ძე კაცისაჲცა არა მოვიდა, რაჲთამცა იმსახურა ვისგანმე, არამედ მსახურებად და მიცემად თავისა თჳსისა საჴსრად მრავალთა წილ.

⁴⁶და მოვიდეს იერიქოდ. და ვითარ გამოვიდოდა იერიქოჲთ მოწაფითურთ თჳსით და ერი მრავალი, ძჱ ტიმჱსი, ბარტიმე, ბრმაჲ, ჯდა იგი გზასა თანა მთხოველად.

⁴⁷და ვითარ ესმა, რამეთუ იესუ ნაზ{ო}რეველი არს, იწყო ღაღადებად და სიტყუად: ძეო დავითისო, მიწყალე მე!

⁴⁸ჰრისხვიდეს მას მრავალნი, რაჲთამცა დადუმნა; ხოლო იგი ჯეკმა უფროჲს ღაღადებდა და იტყოდა: ძეო დავითისო, მიწყალე მე!

⁴⁹და ფერჴი დაიპყრა იესუ და ჰრქუა მოწოდებაჲ მისი. და მოუწოდეს ბრმასა მას და ჰრქუეს: აღდეგ, ნუ გეშინინ, გიწესს.

⁵⁰მან დააგდო ფიჩჳ თჳსი, აღდგა და მივიდა იესუჲსა.

⁵¹და მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: რაჲ გნებავს, და გიყო შენ? ხოლო ბრმამან მან ჰრქუა მას: ჰრაბბონი, რაჲთა აღვიხილნე.

⁵²და ჰრქუა: გუალე, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და მუნქუესვე აღიხილნა და მისდევდა მას.