Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მარკოზის სახარება 14 Bible Online

მარკოზის სახარება 14 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მარკოზის სახარება 14

¹და იყო დღესასწაული იგი ვნებათაჲ შემდგომად ორისა დღისა. ეძიებდეს მღდელთმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი, ვითარმცა ზაკუვით შეიპყრეს იგი და მოკლეს.

²იტყოდეს: ნუ დღესასწაულსა ამას, ნუუკუე ამბოხებაჲ იყოს ერისაჲ.

³და ვითარ იყო იგი ბეთანიას, სახლსა სიმონის განბოკლებულისასა, და ინაჴ-ედგა, მოვიდა დედაკაცი ერთი, რომელსა აქუნდა შიშითა ნელსაცხებელი ნარდიონი პატიოსანი, დიდძალისსასყიდლისაჲ, მოიღო და დაასხა თავსა მისსა.

⁴ხოლო იყვნეს ვინმე მუნ, რომელთა გული უწყრებოდა და იტყოდეს ურთიერთას: რაჲსათჳს იყო წარწყმედაჲ ესე?

⁵რამეთუ ჯერ-იყო განსყიდად ნელსა[ც]ხებელი ესე სამასის დრაჰკნის და მიცემად გლახაკთა. და ჰრისხვიდეს მას.

⁶{ხოლო} იესუ ჰრქუა: აცადეთ მაგას და ნუ დააშრობთ, რამეთუ კეთილი საქმე ქმნა მაგან ჩემთჳს.

⁷რამეთუ გლახაკნი მარადის თქუენ თანა არიან. და რაჟამს გენებოს, ჴელმწიფე ხართ მათა კეთილის-ყოფად, ხოლო მე არა მარადის თქუენ თანა ვარ.

⁸რომელი-იგი აქუნდა მაგას, ყო, წარმოიძღუანა ნელსაცხებელისა ცხებაჲ ჴორცთა ჩემთა სამკუდროჲსა მის შესამოსელად.

⁹ხოლო მართლიად გეტყჳ თქუენ: სადაცა იქადაგოს სახარებაჲ ესე ყოველსა სოფელსა, და რომელი-ესე ყო ამან, მიმოგანითქუას საჴსენებელად მაგისა.

¹⁰და იუდა სკარიოტელი, ერთი ათორმეტთაგანი, მივიდა მღდელთმოძღუართა, რაჲთამცა მისცა იგი.

¹¹ხოლო მათ განიხარეს და აღუთქუეს მას ვეცხლი მიცემად. და ეძიებდა, ვითარმცა განმარჯუებულად მისცა იგი.

¹²და პირველსა მას დღესა ბალარჯობისასა, რაჟამს ვნებათასა მას დაჰკლვიდეს, ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: სადა გნებავს, მივიდეთ და დაგიმზადოთ, რაჲთა ჰჭამო ზატიკი იგი?

¹³და წარავლინნა ორნი მოწაფეთა მისთაგანნი და ჰრქუა მათ: წარვედით თქუენ ქალაქად, და შეგემთხჳოს თქუენ კაცი, რომელსა ლაგჳნითა წყალი ზე ედგას, შეუდეგით, და ვიდრეცა შევიდეს,

¹⁴არქუთ მამასახლისსა მის სახლისასა, ვითარმედ: მოძღუარმან ეგრე თქუა: სადა არს ვანი იგი ჩემი, სადა ვნებათაჲ იგი მოწაფეთა ჩემთა თანა შევჭამო?

¹⁵და მან გიჩუენოს თქუენ ქორი დიდი, დაგებული და განმზადებული; მუნ დაგჳმზადეთ ჩუენ.

¹⁶და წარვიდეს დამზადებად მისა მოწაფენი იგი და შევიდეს ქალაქად და პოეს, ვითარცა ჰრქუა მათ, და დამზადეს ვნებათაჲ იგი.

¹⁷და რაჟამს დამწუხრდა, მოვიდა ათორმეტითურთ.

¹⁸და ვითარ ინაჴ-ედგა მათ და ჭამდეს, ჰრქუა მათ იესუ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე, რომელ ჭამს ჩემ თანა.

¹⁹ხოლო მათ იწყეს ზრუნვად და სიტყუად მისა თითოეულმან: ნუმცა მე ვარ, უფალო? და სხუამან: ნუმცა მე ვარ?

²⁰ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ერთმან ათორმეტთაგანმან, რომელმან შთამოყოს ჩემ თანა პინაკსა, მან მიმცეს მე.

²¹რამეთუ ძე კაცისაჲ მისლვად არს, ვითარცა წერილ არს მისთჳს; ხოლო ვაჲ მის კაცისაჲ, რომლისაგან ძე კაცისაჲ მიეცემის; უმჯობეს იყო მისა, არათუმცა შობილ იყო კაცი იგი.

²²და ვიდრე ჭამდესღა, მოიღო პური, აკურთხა, განტეხა და მისცა მათ და ჰრქუა: მიიღეთ, ესე არს ჴორცი ჩემი!

²³და მოიღო სასუმელი, ჰმადლობდა და მისცა მათ, და სუეს მისგანი ყოველთა.

²⁴და ჰრქუა მათ: ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა შჯულისაჲ, რომელ მრავალთათჳს დაითხევის.

²⁵მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არღარა ვსუა ნაყოფისაგანი ვენაჴისაჲ ვიდრე მუნ დღედმდე, რაჟამს-იგი ვსუა ახალი სასუფეველსა შინა ღმრთისასა.

²⁶და ჰმადლობდეს და გამოვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა.

²⁷და ჰრქუა მათ იესუ, ვითარმედ: ყოველნი, თქუენ, დაჰბრკოლდეთ ჩემდა მომართ ამას ღამესა, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი, და ცხოვარნი განიბნინენ.

²⁸არამედ რაჟამს აღვდგე, წინაჲსწარ თქუენსა მივიდე გალილეად.

²⁹ხოლო პეტრე მიუგო და ჰრქუა მას: ყოველნი ღათუ დაბრკოლდენ, ხოლო მე არა.

³⁰და ჰრქუა მას იესუ: მართლიად გეტყჳ შენ, რამეთუ დღეს ღამესა ამას ვიდრე ქათმისა ორგზის ყივიდმდე სამგზის უვარ-მყო მე.

³¹ხოლო პეტრე ფრიად უმეტესად ხ~ იტყოდა, ვითარმედ: შე-ღათუ-მხუედეს შენ თანა სიკუდილი, არავე უვარ-გყო შენ. ეგრეცა ყოველნი იტყოდეს.

³²და მოვიდეს დაბასა, რომელსა სახელი ერქუა გესემანი, და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: დასხედით აქა, ვიდრემდის თაყუანის-ვსცე.

³³და მიიყვანნა მის თანა პეტრე და იაკობ და იოვანე და იწყო გულისსიტყუად და ურვად.

³⁴და ჰრქუა მათ: შეჭუვნებულ არს სული ჩემი ვიდრე სიკუდიდმდე; ელოდეთ აქა და იღჳძებდით!

³⁵და წარვიდა კნინ და დავარდა ქუეყანასა და ილოცვიდა: უკუეთუ ჯერ-არს, რაჲთამცა გარეწარჰჴდა მას ჟამი იგი.

³⁶და იტყოდა: აბბა მამაო, ყოველი შესაძლებელ არს შენდა; გარეწარმცოდე მე სასუმელი ესე. ხოლო არა რაჲ-იგი მე მნებავს, არამედ რაჲ -- შენ.

³⁷და მოვიდა და პოვნა იგინი მძინარენი და ჰრქუა პეტრეს: სიმონ, გძინავსა? და ვერ უძლე ჟამ ერთ ღჳძებად?

³⁸მღჳძარე იყვენით და ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა. სული გულსმოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი -- უძლურ.

³⁹და მერმე წარვიდა, თაყუანის-სცა და იგივე სიტყუაჲ თქუა.

⁴⁰და მოიქცა და პოვნა იგინი მძინარენი, რამეთუ იყვნეს თუალნი მათნი დამძიმებულ, და არა უწყოდეს, რაჲმცა მიუგეს მას.

⁴¹და მოვიდა მესამედ და ჰრქუა მათ: დაიძინეთ ამიერითგან და განისუენეთ. აღესრულა და მოიწია ჟამი. აჰა, ესერა, მიეცემის ძჱ კაცისაჲ ჴელთა ცოდვილთასა.

⁴²აღდეგით, წარვიდეთ. აჰა, ესერა, მიმცემელი იგი ჩემი მოახლებულ არს.

⁴³და ვიდრე იგი ამას იტყოდაღა, მოიწია იუდა, ერთი ათორმეტთაგანი, და მის თანა ერი მახჳლოსნები და წათოსნები მღდელთმოძღუართაგან და მწიგნობართა და მოხუცებულთა.

⁴⁴და მიეცა მიმცემელსა მას მისსა სასწაული და ჰრქუა მათ: რომელ მე მოვიკითხო, იგი არს, შეიპყართ იგი და წარიყვანეთ კრძალულად.

⁴⁵და მუნქუესვე მოუჴდა მას და ჰრქუა: მოძღუარ! და მოიკითხა იგი.

⁴⁶ხოლო მათ შეასხნეს ჴელნი მათნი და შეიპყრეს იგი.

⁴⁷და ერთმან ვინმე მის თანა მდგომარემან აღმოიჴადა მახჳლი და სცა მონასა მღდელთმოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური.

⁴⁸მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოსრულ ხართ მახჳლითა და წათითა შეპყრობად ჩემდა.

⁴⁹მარადღე თქუენ თანა ვიყავ ტაძარსა მას შინა, გასწავებდ თქუენ და არა შემიპყართ მე; არამედ რაჲთა აღესრულოს წიგნები იგი წინაწარმეტყუელთაჲ.

⁵⁰და დაუტევეს იგი ყოველთა და ივლტოდეს.

⁵¹და ერთი ვინმე ჭაბუკი მისდევდა მას და ემოსა არდაგი შიშულივ. და ჭაბუკთა შეიპყრეს იგი.

⁵²ხოლო მან მიუტევა არდაგი იგი და შიშუელი ივლტოდა მათგან.

⁵³და მიიყვანეს იგი მღდელთმოძღურისა კაიაფაჲსა. და მივიდეს მის თანა მღდელთმოძღუარნი, მოხუცებულნი და მწიგნობარნი.

⁵⁴და პეტრე შორს მისდევდა მას ვიდრე შინა ეზომდე მღდელთმოძღურისა, დაჯდა იგი მსახურთა თანა და იკუსვოდა მგზებელსა მას.

⁵⁵ხოლო მღდელთმოძღუარნი იგი და ყოველი კრებული ეძიებდეს იესუსთჳს წამებას, რაჲთამცა მოკლეს იგი, და ვერ ჰპოვებდეს.

⁵⁶რამეთუ მრავალნი ცრუსა წამებდეს მისთჳს, და არა ერთ იყო წამებაჲ იგი მათი.

⁵⁷და რომელნიმე აღდგეს, ცრუსა წამებდეს მისთჳს და იტყოდეს,

⁵⁸ვითარმედ: ჩუენ გუესმა მაგისგან, რამეთუ იტყოდა, ვითარმედ: მე დავარღჳო ტაძარი ესე ჴელითქმნული და მესამესა დღესა სხუაჲ, ჴელითუქმნელი, აღვაშენო.

⁵⁹და ეგრეცა არავე ერთ იყო წამებაჲ იგი მათი.

⁶⁰და აღდგა მღდელთმოძღუარი იგი მათი შორის, ჰკითხა იესუს და ჰრქუა: არას მოუგებ, რასა ესენი შეგწამებენ შენ?

⁶¹ხოლო იგი დუმნა და არას მიუგებდა მათ. მერმე მღდელთმოძღუარი იგი ჰკითხვიდა მას სიტყუასა მეორედ და ჰრქუა: შენ ხარ ქრისტჱ, ძჱ კურთხეულისაჲ?

⁶²ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მას: შენ სთქუ, ვითარმედ მე ვარ. და იხილოთ ძჱ კაცისაჲ მარჯუენით მჯდომარე ძლიერებასა და მომავალი ღრუბელთა თანა ცისათა.

⁶³ხოლო მღდელთმოძღუარმან დამოიპო კუართი თჳსი და თქუა: რასაღა გჳჴმან მოწამეებ?

⁶⁴გესმა ყოველთა ბასრობაჲ იგი მისი. ვითარ გიჩს თქუენ? და ყოველთა დასაჯეს იგი -- ყვეს თანამდებ სიკუდილისა.

⁶⁵და იწყეს რომელთამე ნერწყუვად პირსა მისსა და ფიჩჳ დაჰბურიან პირსა მისსა, ჰრეკედ მას და ეტყჳედ: გჳწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ, ქრისტე, ვინ არს, რომელმან გცა შენ? და მსახურნი იგი სცემდეს ღაწუსა მისსა.

⁶⁶და იყო პეტრე ეზოსა მას შინა; მოვიდა ერთი მჴევალთაგანი მღდელთმოძღურისათაჲ.

⁶⁷და იხილა იგი მკუსოლარე, მიხედა მას და ჰრქუა: შენცა ნაზორეველისა იესუს თანა იყავ.

⁶⁸ხოლო მან უვარ-ყო და ჰრქუა მას: არცა ვიცი და არცა უწყი, რასა-ეგე შენ იტყჳ. და გამოვიდა იგი გარეშე ეზოსა.

⁶⁹და მჴევალმან მან იხილა იგი, იწყო სიტყუად, რომელ დგეს მუნ, ვითარმედ: ესე მათგანივეა.

⁷⁰ხოლო მან უვარ-ყო. და შემდგომად მცირედისა ჟამისა რომელნი-იგი გარემოჲს დგეს მისა, ეტყოდეს პეტრეს: ჭეშმარიტად მათგანი ხარ, რამეთუ ხარვე გალილეველ.

⁷¹ხოლო მან იწყო წყევად და ფიცად, ვითარმედ: არა

⁷²-