Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მარკოზის სახარება 3 Bible Online

მარკოზის სახარება 3 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მარკოზის სახარება 3

¹და შევიდა მერმე შესაკრებელსა შინა და იყო მუნ კაცი, რომელსა განჴმელ ედგა ჴელი.

²და უმზირდეს მას, უკუეთუმცა შაფათსა შინა განკურნა იგი, რაჲთამცა შეასმინეს იგი.

³და ჰრქუა კაცსა მას, რომელსა-იგი ჴელი განჴმელ ედგა: წარმოდეგ შუვა!

⁴და ჰრქუა მათ: რაჲ წეს არს შაფათსა შინა: ქველისსაქმჱ ანუ ძჳრისსაქმჱ? სულისა ცხორებაჲ, ანუ წარწყმედაჲ? ხოლო იგინი დუმნეს.

⁵და მიხედა მათ მრისხანედ შეჭუვნებულად სიბრმესა მას ზედა გულისა მათისასა და ჰრქუა კაცსა მას: წარმოირათხ ჴელი შენი! და წარმოირთხა, და განცოცხლდა ჴელი იგი მისი.

⁶და გამოვიდეს ფარისეველნი მუნქუესვე ჰეროდეანთა თანა და ზრახვიდეს მისთჳს, რაჲთამცა წარწყმიდეს იგი.

⁷ხოლო იესუ მოწაფითურთ თჳსით წარვიდა ზღუად კერძო; და მრავალი ერი გალილეაჲთ და ჰურიასტანით

⁸და იერუსალჱმით და იდუმიაჲთ და წიაღ იორდანისაჲთ და ტჳროსით და სიდონით კერძო ერი მრავალი. ესმოდა, რაოდენსა-იგი იქმოდა, და მოსრულ იყვნეს მისა.

⁹და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა ნავი მცირე დაალოდონ მას ერისა მის გამო, რაჲთა არა შეაიწრებდენ მას.

¹⁰რამეთუ მრავალნი განკურნნა, არამედ ზედაცა დაესხმიედ მას, რაჲთამცა შე-ხოლო ვითარ-ახეს მას, რომელნი-იგი გუემულ იყვნეს.

¹¹და სულთა მათ არაწმიდათა ოდეს იხილიან იგი, შეურდიან მას, ღაღადებედ და იტყჳედ, ვითარმედ: შენ ხარ ძე ღმრთისაჲ.

¹²და ფრიად შეჰრისხნის მათ, რაჲთამცა არა გამოაცხადეს იგი.

¹³და აღვიდა იგი მთათ და მოუწოდა, რომელნი სთნდეს მას; და იგინი მოვიდეს მისა.

¹⁴და ყუნა იგინი ათორმეტ, რაჲთა იყვნენ იგინი მის თანა, და მოციქულ სახელი დასდვა მათ და რაჲთა წარავლინნოდის იგინი ქადაგებად,

¹⁵და აქუნდეს ფლობაჲ განსხმად ეშმაკთა.

¹⁶და დასდვა სახელი სიმონს პეტრე,

¹⁷და იაკობს ზებედესსა და იოვანეს, ძმასა იაკობისსა, და დასდვა მათ სახელი ბანერეგეს, რომელ არს: ძენი ქუხილისანი;

¹⁸და ანდრიას და ფილიპეს, ბართლომეოსს და მათეს მეზუერესა და თომას და იაკობს ალფესსა და თადეოსს და სიმონს კანანელსა,

¹⁹და იუდას სკარიოტელსა, რომელმანცა მისცა იგი.

²⁰და მოვიდეს სახედ იგინი, და შეკრბა მერმე ერი იგი, ვითარმედ ვერ სცალნ პურის-ჭამადცა.

²¹და ვითარ ესმა თჳსთა მათ, გამოვიდეს შეპყრობად მისა, რამეთუ იტყოდეს, ვითარმედ: განცთა.

²²და მწიგნობარნი იგი იერუსალჱმით მოსრულნი იტყოდეს, ვითარმედ: ბელზებული არს მის თანა, და მთავრითა მით ეშმაკთაჲთა განჰჴდის იგი ეშმაკთა.

²³და მოუწოდა მათ და იგავით ეტყოდა მათ: ვითარმე შემძლებელ არს ეშმაკი ეშმაკისა განჴდად?

²⁴და თუ მეუფებაჲ თჳსა თავსა ზედა განიყოს, ვერ უძლოს დადგომად მეუფებამან მან.

²⁵და თუ სახლი თავსა თჳსსა ზედა განიყოს, ვერ უძლოს სახლმან მან დადგომად.

²⁶და თუ ეშმაკი ეშმაკსა განჰჴდის და გავთულ არს თავსა ზედა თჳსსა, ვერღარა შეუძლოს დადგომად, არამედ აღსრულებულ არს.

²⁷არცა უძლის ვინ შესლვად სახლსა ძლიერისასა და ჭურჭელი მისი იავარ-ყვის, ვიდრე არა პირველ შეკრას ძლიერი იგი და მაშინღა სახლი იგი მისი იავარყოს.

²⁸მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველივე მიეტეოს ძეთა კაცთა შეცოდებანი და გმობანი, რავდენცა გმობდენ;

²⁹ხოლო რომელი ჰგმობდეს სულსა წმიდასა, არა მიეტეოს უკუნისამდე, არამედ თანამდებ იყოს ცოდვასა საუკუნესა.

³⁰რამეთუ თქუეს: სული არაწმიდაჲ არს მის თანა.

³¹და მოვიდეს ძმანი მისნი და დედაჲ მისი და დადგეს გარე და შეავლინეს ხადად მისა.

³²და სხდა ერი გარემო მისსა და ჰრქუეს მას: აჰა, ესერა, დედაჲ შენი და ძმანი შენნი გეძიებენ შენ.

³³მიუგო მათ და ჰრქუა: ვინ არს დედაჲ ჩემი ანუ ძმანი ჩემნი?

³⁴და მიხედა გარემო მისა მოწაფეთა თჳსთა მსხდომარეთა და თქუა: აჰა, დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი!

³⁵რამეთუ რომელმან ყოს ნებაჲ ღმრთისაჲ, იგი არს ძმაჲ ჩემი და დაჲ ჩემი და დედაჲ ჩემი.