Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მარკოზის სახარება 5 Bible Online

მარკოზის სახარება 5 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მარკოზის სახარება 5

¹და წიაღჴდა მიერ წიაღ ზღუასა, სოფელსა მას გერგესეველთასა.

²და ვითარ გამოჴდა იგი მიერ ნავით, მუნქუესვე გამოეგებვოდა მას სამარობნით კაცი სულითა არაწმიდითა,

³რომელი მყოფ იყო სამარობანსა და ვერცა ჯაჭჳთა ვერღარავინ უძლის შეკრვად მისა.

⁴რამეთუ მრავალი ბორკილი და ჯაჭჳ, რომლითა შეკრიან იგი, განეხეთქა და დაემუსრა, და არა ვინ უძლო დამორჩილებად მისა.

⁵და მარადის დღე და ღამე სამარობანსა შინა და მთათა შინა იყო, ღაღადებნ და ქვითა დაიტჳნვინ.

⁶და ვითარცა იხილა იესუ შორით, მირბიოდა და თაყუანის-სცა მას,

⁷და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გაფუცებ შენ ღმრთისა, ნუ მგუემ მე!

⁸რამეთუ ეტყოდა მას: განჴედ, სულო არაწმიდაო, მაგის კაცისაგან!

⁹და ჰკითხვიდა: მას რაჲ არს სახელი შენი? და ჰრქუა მან: ლეგეონ არს სახელი ჩემი, რამეთუ მრავალ ვართ ჩუენ.

¹⁰და ევედრებოდა მას ფრიად, რაჲთა არა მიავლინნეს იგინი გარეშე სოფელსა.

¹¹და იყო მუნ კოლტი ღორებისაჲ დიდი, მძოვარი მთასა თანა.

¹²და ევედრებოდეს მას და ჰრქუეს: მიგუავლინენ ჩუენ ღორებსა იმას, რაჲთა შევიდეთ მათა.

¹³და იესუ უბრძანა მათ. და გამოჴდა სულები იგი არაწმიდები და შეჴდა ღორებსა მას. და მიიმართა კოლტმან მან კლდით კერძო ზღუასა; ხოლო იყო ვითარ ორ ათას ოდენ და დაიშთვებოდეს ზღუასა შინა.

¹⁴ხოლო მეღორენი იგი ივლტოდეს და უთხრეს ქალაქსა და აგარაკებსა. და გამოვიდეს იგინი ხილვად, რაჲ-იგი ქმნულ იყო.

¹⁵და მოვიდეს იესუჲსა და იხილეს ეშმაკეული იგი მჯდომარჱ და მოსილი გონებულად, რომლისა თანა-იგი იყო ლეგეონ, და შეეშინა მათ.

¹⁶და მიუთხრეს მათ, რომელნი-იგი ხედვიდეს, ვითარ-იგი იყო ეშმაკეულისა მისთჳს და ღორებისათჳს.

¹⁷და იწყეს ვედრებად მისა წარსლვად საზღვრით მათით.

¹⁸და ვითარ-იგი აღვიდოდა იგი ნავსა, ევედრებოდა მას რომელი-იგი ეშმაკეულ ყოფილ იყო.

¹⁹და არა უფლო მას, არამედ ჰრქუა მას: წარვედ სახიდ შენდა შენთა მიმართ და მიუთხარ მათ, რაოდენი შენ უფალმან გიყო, და შეგიწყალა შენ.

²⁰და წარვიდა, იწყო ქადაგებად ათქალაქს შინა, რაოდენი უყო მას იესუ; და ყოველთა უკჳრდა.

²¹და ვითარ წიაღმოჴდა იესუ მერმე წიაღმოკერძო, შეკრბა ერი მრავალი მის თანა. და იყო იგი ზღჳსკიდესა.

²²და, აჰა, მო-ვინმე-ვიდა ერთი შესაკრებელთმთავარი, რომელსა სახელი ერქუა იაჲროს; და ვითარ იხილა იგი, შეურდა ფერჴთა მისთა.

²³და ევედრებოდა მას ფრიად და ეტყოდა, რამეთუ: ასული ჩემი აღესრულების, რაჲთა მოხჳდე და ჴელი დასდვა მას, რაჲთა განერეს და ცხონდეს.

²⁴და წარვიდა მის თანა. და მისდევდა მას ერი მრავალი და შეაიწრებდეს მას.

²⁵და დედაკაცი ვინმე იყო დაშტნობასა ზედა ათორმეტ წელ.

²⁶და ფრიად ვნებულ იყო იგი მრავალთაგან მკურნალთა და მოელია მას ყოველი ნაყოფი მისი და არარაჲ რგებულ იყო, არამედ უფროჲსღა უძჳრეს იყო.

²⁷ესმა რაჲ უკუე იესუსი, მოვიდა იგი შორის ერსა მას უკუანაკერძო და შეახო სამოსელსა მისსა.

²⁸რამეთუ იტყოდა გულსა თჳსსა, ვითარმედ: სამოსელსა ხოლო თუ მისსა შევახო, ვცხონდე.

²⁹და მუნქუესვე განჴმა წყაროჲ იგი სისხლისა მის მისისაჲ, და ეგონა ჴორცთა მისთა, რამეთუ განკურნებულ არს გუემისა მისგან.

³⁰და მუნქუესვე ცნა იესუ გულსა თჳსსა მისგან ძალი გამოსრული და მიექცა ერსა მას და ეტყოდა: ვინ შემახო სამოსელსა ჩემსა?

³¹და ეტყოდეს მოწაფენი მისნი: ხედავა ერსა ამას, რამეთუ შეგაიწრებენ შენ, და იტყჳ: ვინ შემახო სამოსელსა ჩემსა?

³²და მიმოდაისტუანვიდა იესუ, რაჲთამცა იხილა, რომელმან ესე ყო.

³³ხოლო დედაკაცი იგი შეშინდა და ძრწოდა მისთჳს, რომელი-იგი ყო მან იდუმალ. გულისხმა-ეყო მას, რომელი-იგი იქმნა მის ზედა, მოვიდა და შეურდა მას და უთხრა მას ყოველი ჭეშმარიტი.

³⁴. ხოლო იესუ ჰრქუა მას: ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ, ვიდოდე მშჳდობით და იყავ შენ ცოცხლებით გუემისა მისგან შენისა.

³⁵და ვიდრე იგი ამას ეტყოდაღა, მო-ვინმე-ვიდეს შესაკრებელთმთავრისა მისგან და თქუეს: ასული იგი შენი მოკუდა, რაჲსა მოაშრომებ მოძღუარსა?

³⁶ხოლო იესუს ვითარ ესმა სიტყუაჲ იგი თქუმული, ჰრქუა მთავარსა მას შესაკრებელისასა: ნუ გეშინინ, გარნა გრწმენინ ხოლო!

³⁷და არავის უფლო მიდევნებად მის თანა, გარნა პეტრეს და იაკობს და იოვანეს, ძმასა იაკობისსა.

³⁸და მოვიდეს სახლსა მას შესაკრებელთმთავრისასა და იხილა ჟღავილი და მტირალნი და მჴჳობარნი ფრიად.

³⁹და შევიდა და ჰრქუა მათ: რაჲსა შეშფოთვილ ხართ და სტირთ? ყრმაჲ ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.

⁴⁰და იგინი ეკიცხევდეს მას. ხოლო მან გამოასხა ყოველი და მიიყვანა მამაჲ მის ყრმისაჲ და დედაჲ მისი და თჳსთანანი და შევიდა, სადა იდვა ყრმაჲ იგი,

⁴¹და უპყრა ჴელი მის ყრმისაჲ და ჰრქუა მას: ტალითა კუმი! რომელ არს გამოთარგმანებით: ქალა, შენ გეტყჳ: აღდეგ!

⁴²და მუნქუესვე აღდგა ქალი იგი და ვიდოდა, რამეთუ იყო იგი ვითარ ათორმეტის წლის. და დაუკჳრდა მათ საკჳრველითა დიდითა.

⁴³და ამცნო მათ ფრიად, რაჲთა არავინ აგრძნეს, და უბრძანა მათ ცემად მისა პური.