Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 1 Bible Online

ლუკას სახარება 1 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 1

¹რამეთუ მრავალთა ჴელ-ყვეს ზეგარდამო განწესებად თხრობისაჲ მის საქმეთა მათთჳს დამტკიცებულთა ჩუენდა მომართ,

²ვითარცა მოგუასწავეს ჩუენ, რომელნი დასაბამით თუალითმხილველ და მსახურ ექმნნეს სიტყუასა მას,

³ჯერ-მიჩნდა მეცა, რომელი დასაბამითგან შედგომილ ვიყავ ყოვლითა ჭეშმარიტებითა, განწესებულად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო.

⁴რაჲთა გულისხმა-ჰყო სიტყუათაჲ მათ, რომელთა დაემოწაფე, ჭეშმარიტებით.

⁵ხ~ იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეუფისა მის ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, სახელით ზაქარია, დასისა მისგან აბიასი, და ცოლი მისი ასულთაგანი აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.

⁶და იყვნეს ორნივე მართალ წინაშე უფლისა, ვიდოდეს ყოველთა შინა მცნებათა და სამართალთა ღმრთისათა, უბიწო იყვნეს,

⁷და არა ესუა მათ შვილ, რამეთუ ელისაბეთ ბერწ იყო, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა თჳსთა.

⁸და იყო მღდელობასა მას მისსა, განწესებულსა მას დღეთა მსახურებასა მისსა წინაშე ღმრთისა.

⁹მსგავსად მღდელობისა ხუედა მას კუმევად საკუმეველისა, შევიდა ტაძარსა მას უფლისასა.

¹⁰და ყოველი იგი სიმრავლე თაყუანის-სცემდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველთასა.

¹¹გამოეცხადა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარე მარჯულ საკურთხეველისა მის საკუმეველთაჲსა.

¹²და შეძრწუნდა ზაქარია, ვითარცა იხილ{ა}, და შიში დაეცა მის ზედა.

¹³ჰრქუა მას ანგელოზმან მან უფლისამან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ სასმენელ იქმნეს ლოცვანი შენნი და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ და უწოდი მას სახელი იოვანე.

¹⁴და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა უხაროდის შობაჲ იგი მისი.

¹⁵რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და სათრობელი და იყი არა სუას და სულითა წმიდითა სავსე იყოს მიერვე მუცლით დედისა თჳსისაჲთ.

¹⁶და მრავალნი ძეთა მათგან ისრაჱლისათა მოაქცინეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა.

¹⁷და იგი თავადი წარმოუძღუეს წინაშე მისა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულთა მამათა შჳლთა მიმართ, ურჩნი გონიერებასა მართალთასა განმზადებად უფლისა ერი განგებული.

¹⁸და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა უწყოდი ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ არს დღეთა?

¹⁹მიუგო ანგელოზმან და ჰრქუა: მე ვარ ანგელოზი გაბრიელ, რომელი ვდგა წინაშე ღმრთისა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად შენდა ესე.

²⁰და, აჰა, იყო დადუმებულ და ვერ იტყოდი მიდღემდის, რომელსა ესე იყოს, ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენა სიტყუათა ჩემთაჲ, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა თჳსსა.

²¹და ერი იგი ელოდა ზაქარიას, დაკჳრვებულ იყუნეს დაყოვნებასა მას მისსა ტაძარსა მას შინა.

²²და ვითარცა გამოვიდა, ვერ ეტყოდა მათ, და გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ ხილვაჲ იხილა ტაძარსა მას. და იგი მოასწავებდა მათ, და იგი დგა დადუმებული.

²³და იყო, ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.

²⁴და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბეთ, ცოლი მისი, და იმალვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე და თქუა,

²⁵რამეთუ: ესე ქმნა უფალმან ჩემდა მომართ დღეთა მათ, რომელთა მომხედა მე აჴოცად საყუედრელი ჩემი კაცთა შორის.

²⁶და თთუესა მას მეექუსესა მიივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქსა გალილეველთასა, რომელსა სახელი ერქუა ნაზარეთ,

²⁷ქალწულისა, განთხოვილისა კაცისა, რომელსა სახელი ერქუა იოსეფ, სახლისაგან დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მა{რი}ამ.

²⁸და მოვიდ{ა} მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მ{ხი}არულო! უფალი შენ თანა!

²⁹და იგი {სი}ტყუასა მას აღიძრა და განიზრახვიდა, ვითარმედ: ვითარმე რაჲ არს მოკითხვაჲ ესე?

³⁰და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინიან, მარიამ, რამეთუ ჰპოე მადლი წინაშე ღმრთისა.

³¹და, აჰა, მიუდგე და შვე ძე და უწოდი სახელი მისი იესუ.

³²ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ერქუას, და მოსცეს მას უფალმან ღმერთმან მადლი -- საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ,

³³და მეუფებდენ ზედა სახლსა მას იაკობისსა უკუნისამდე, და მეუფებისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.

³⁴და ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარ იყოს ესე, რამეთუ მამაკაცი არა ვიცი?

³⁵მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ, რამეთუ რომელ-იგი შობად არს, წმიდა არს და ძე ღმრთის იწოდის.

³⁶და, აჰა, ელისაბეთცა მიდგომილ არს, ნათესავი შენი, სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსე თთუე არს მისი, რომელსა-იგი ბერწ ერქუა.

³⁷რამეთუ არა არს უძლურება ღმრთისა მიერ ყოველსა სიტყუასა.

³⁸და თქუა მარიამ: აჰა, ესერა, {ვდგა} მჴევალი უფლისაჲ; იყავნ ჩემდა მსგავსად სიტყჳსა შენისა! და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.

³⁹აღდგა მარიამ დღეთა მათ და წარვიდა მწრაფლ მთითკერძოსა ქალაქსა მას ჲუდაჲსსა.

⁴⁰და შევიდა სახლსა მას ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბეთი.

⁴¹და იყო, ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიამისი ელისაბეთს, აღიმღერნა ყრმამან მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბეთ სულითა წმიდითა.

⁴²და ჴმითა მაღლითა ღაღატყო და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!

⁴³და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, ვითარმცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?

⁴⁴რამეთუ, აჰა, ესერა, ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მომართ ჩემთა, აღიმღერნა სიხარულით ყრმამან ამან მუცელსა ჩემსა.

⁴⁵და ნეტარ იყოს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულება თქუმულთა მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.

⁴⁶და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა,

⁴⁷და იხარებდინ სული ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,

⁴⁸რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისა; რამეთუ, აჰა, ესერა, ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველი თესლები ქუეყანისანი;

⁴⁹რამეთუ ყო ჩემდამო დიდ-დიდნი ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი.

⁵⁰და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლად მოშიშთა მისთათჳს;

⁵¹ყო ძლიერებაჲ მკლავითა თჳსითა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;

⁵²გარდამოსთხინა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი;

⁵³მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;

⁵⁴შეიწყნარა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა.

⁵⁵ვითარცა ეტყოდა მამასა ჩუენსა აბრაჰამს და ნათესავსა მისსა უკუნისამდე.

⁵⁶და დადგა მარიამი მის თანა სამ თთუე ოდენ და მიიქცა სახიდ თჳსა.

⁵⁷და ელისაბეთისნი აღივსნეს დღენი შობისანი, და შვა ძჱ.

⁵⁸და ესმა გარემო ნათესავ-ტომთა მისთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ მის თანა, და უხაროდა მის თანა.

⁵⁹და იყო, მერვესა მას დღესა მოვიდეს წინადაცუეთად ყრმისა მის და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა მისისა ზაქარიაჲსა.

⁶⁰მიუგო დედამა{ნ} მისმან და თქუა: არა, არამედ {ერ}ქუნ მაგას იო{ჰა}ნე.

⁶¹და ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შნ{სა}, რომელსამცა ერქუა სახელი იოჰანე.

⁶²თუალს-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲმე უნდეს სახელი რქუმად მას.

⁶³და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მაგისი. და უკჳრდა ყოველთა.

⁶⁴და აღეღო მეყსეულად პირი მისი და ენაჲ მისი, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.

⁶⁵და დაეცა შიში დიდი ყოველთა მათ ზედა, რომელთა ესმა ესე და რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს გარემო მათსა, და ყოველსა მას მთითკერძოსა ჰურიასტანისასა მიეთხრა ყოველი ესე სიტყუაჲ.

⁶⁶და დაიდვეს ყოველთა, რომელთა ესმოდა, გულთა მათთა და იტყოდეს: რაჲმე რაჲ იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყო მის თანა.

⁶⁷და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:

⁶⁸კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ.

⁶⁹და აღადგინა რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა დავითის, მონისა თჳსისა;

⁷⁰ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნოდ წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,

⁷¹ჴსნად მტერთა ჩუენთაგან და ჴელთაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;

⁷²ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად აღთქუმაჲ თჳსი წმიდაჲ;

⁷³ფიცი, რომელ ეფუცა აბრაამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა

⁷⁴უშიშად ჴელთაგან მტერთაჲსა ჴსნილთ{ა},

⁷⁵მსახურებად მისა სიწმიდით და სიმართლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.

⁷⁶{დ}ა შენ, ყრმაო, წინაჲსწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარჰძღუე წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა.

⁷⁷მიცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა, მიტევებად ცოდვათა მათთა,

⁷⁸მოწლებითა წყალობისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომლითა მოგუძინნეს ჩუენ მზემან აღმომავალმან მაღლით

⁷⁹გამოცხადებად მათდა, რომელნი ბნელსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა სხენან წარმართებად ჩუენდა გზასა მშჳდობისასა.

⁸⁰და ყრმაჲ იგი ორძნდებოდა და განძლიერდებოდა სულითა და იყოფოდა უდაბნოთა ვიდრე დღედ გამოცხადებად მისა ისრაჱლსა.