Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 10 Bible Online

ლუკას სახარება 10 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 10

¹ამისა შემდგომად გამოაჩინნა უფალმან სხუანი სამეოცდაათორმეტნი და წარავლინნა იგინი ორ-ორი წინაშე მისსა ყოველსა ქალაქებსა და დაბნებსა, ვიდრეცა ეგულებოდა მათ შესლვაჲ.

²და ეტყოდა მათ: სამკალი ფრიად არს და მუშაკნი მცირედ. ევედრენით უკუე უფალსა სამკალისასა, რაჲთა მოავლინნეს მუშაკნი სამკალსა თჳსსა.

³წარვედით! აჰა, ესერა, მიგავლინებ თქუენ, ვითარცა კრავთა შორის მგელთა.

⁴ნუ წარგაქუნ ბალანტი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა შესასხმელი ფერჴთაჲ და ნუ ვის გზასა ზედა მოიკითხავთ.

⁵და რომელსაცა სახლსა შეხჳდეთ, პირველად თქუთ: მშჳდობაჲ სახლსა ამას!

⁶და უკუეთუ იყოს მუნ ძე მშჳდობისაჲ, განისუენოს მის ზედა მშჳდობამან თქუენმან, უკუეთუ არა, -- თქუენდავე მოიქეცინ.

⁷მასვე სახლსა შინა იყვენით, ჭამდით და სუემდით მათ თანა. რამეთუ ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა, ნუ მიხუალთ სახლითი სახლად.

⁸და რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ, და შეგიწყნარნენ თქუენ, ჭამდით წინადაგებულსა თქუენსა.

⁹და განჰკურნებდით მას შინა უძლურთა და ეტყოდეთ მათ: მოახლებულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ.

¹⁰და რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ, და არა შეგიწყნარნენ თქუენ, გამო-რაჲ-ხჳდოდით უბანთა მისთა, არქუთ მათ:

¹¹აჰა, ესერა, მტუერი, რომელ აღგუეკრა ფერჴთა ჩუენთა ქალაქისაგან თქუენისა, განვიყარეთ თქუენ ზედა; გარნა ესემცა უწყით, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.

¹²გეტყჳ თქუენ: სოდომელთაჲ უმოლხინეს იყოს მას დღესა შინა, ვიდრე ქალაქისა მის.

¹³ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა, რამეთუ ტჳროსს და სიდონს თუმცა ექმნნეს ძალნი, რომელნი იქმნეს თქუენ შორის, პირველმცა ძაძითა და ნაცართა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს.

¹⁴რამეთუ ტჳროსსა და სიდონსა უმოლხინეს ეყოს, ვიდრე თქუენ.

¹⁵და შენ, კაფარნაუმ, ნუ ცამდე აჰმაღლდები, არამედ ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე.

¹⁶რომელმან თქუენი ისმინოს, ჩემი ისმინა; და რომელმან თქუენ შეურაცხ-გყვნეს, მან მე შეურაცხ-მყოს; და რომელმან მე შეურაცხ-მყოს, შეურაცხ-ყოს მომავლინებელი ჩემი.

¹⁷და მოიქცეს სამეოცდაათორმეტნი იგი სიხარულითა და იტყოდეს: უფალო, ეშმაკნიცა დაგუემორჩილებიან სახელითა შენითა.

¹⁸ჰრქუა მათ იესუ: ვხედევდ ეშმაკსა, ვითარცა ელვასა, ზეცით გარდამოვრდომილსა.

¹⁹აჰა, მიგეც თქუენ ჴელმწიფებაჲ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა, და არარაჲ თქუენ გავნოს.

²⁰ხოლო ამას ზედა ნუ გიხარის, რამეთუ სულნი უკეთურნი დაგემორჩილებიან თქუენ, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ სახელები თქუენი აღწერილ არს ცათა შინა.

²¹მას ჟამსა შინა იხარებდა იესუ სულითა წმიდითა და თქუა: აგიარებ შენ, მამაო, უფალო ცისა და ქუეყანისაო, რამეთუ დაჰფარე ესე ბრძენთაგან და მეცნიერთა და გამოუცხადე ესე ჩჩჳლთა ყრმათა. ჰე, მამაო, რამეთუ ესრეთ სათნო-იყო შენ წინაშე.

²²ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ, და არავინ იცის, ვინ არს ძჱ, გარნა მამამან, და არა ვინ იცის, მამაჲ ვინ არს, გარნა ძემან; და ვისაცა უნდეს ძესა გამოცხადების, გამოუცხადოს.

²³და მიექცა მოწაფეთა თჳსაგან და ჰრქუა: ნეტარ არიან თუალნი, რომელნი ხედვენ, და ყურნი, რომელთა ესმის, რომელი თქუენ გესმის.

²⁴ხოლო გეტყჳ თქუენ: მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მეფეთა უნდა ხილვის და სმენად, რომელი გესმის, და არა ესმა.

²⁵და, აჰა, ესერა, რჩულისმეცნიერი ვინმე აღდგა და გამოსცდიდა მას და ეტყოდა: მოძღუარ, რაჲ ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?

²⁶ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: რჩულსა ვითარ წერილ არს? ვითარ აღმოიკითხი?

²⁷ხოლო მან ჰრქუა: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, და მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.

²⁸ჰრქუა მას იესუ: მართლ მომიგე, მაგას იქმოდე და სცხონდე.

²⁹ხოლო მას უნდა თავი თჳსი განმართლებად და ჰრქუა: და ვინ არს მოყუას ჩემდა?

³⁰მიუგო იესუ და ჰრქუა: კაცი ვინმე გარდამოვიდოდა იერუსალჱმით იერიქოდ, და ავაზაკნი დაესხნეს, განძარცუეს იგი, დაწყლეს და წარვიდეს და დაუტევეს იგი მწყუდარი.

³¹მღდელი ვინმე შთავიდოდა მას გზასა და მიემთხჳა და იხილა იგი და თანაწარჰჴდა.

³²და ეგრევე ლევიტელი მასვე ადგილსა მოვიდა, იხილა იგი და თანაწარჰჴდა.

³³მერმე სამარიტელი ვინმე წარმოვიდოდა და მოვიდა მასვე ადგილსა და იხილა იგი და შეეწყალა.

³⁴და მოუჴდა მას და შეუხჳა წყლული იგი და დაასხა ზეთი და ღჳნოჲ და აღსუა იგი კარაულსა თჳსსა და მოიყვანა იგი ყოველთასა მას სადგურსა და იღუაწა იგი.

³⁵და ხვალისაგან, გამო-რაჲ-ვიდოდა, ორი დრაჰკანი მისცა ყოველთა სადგურისა მოღუაწესა მას და ჰრქუა: იღუაწე ეგე და, სხუაჲ თუ რაჲმე წარაგო უმეტესი, მორაჲ-ვიდე, მიგცე შენ.

³⁶ვინ ამათ სამთაგანი გგონიეს მოყუას მისა, რომელი-იგი შევარდა ჴელთა ავაზაკთასა?

³⁷ხოლო მან ჰრქუა: რომელმან ყო წყალობაჲ მის თანა. ჰრქუა მას იესუ: ვიდოდე და ჰყოფდ შენცა ეგრეთვე და სცხონდე.

³⁸და ვითარცა წარვიდეს ესენი და თავადი შევიდა დაბასა რომელსამე, იყო ვინმე დედაკაცი, რომლისა სახელი მართაჲ, და შეიყვანა თავადი სახიდ თჳსა.

³⁹და იყო დაჲ მისი, რომელსა ერქუა მარიამ, რომელი ჯდა ფერჴთა თანა იესუჲსთა და ისმენდა სიტყუათა მისთა.

⁴⁰ხოლო მართაჲ მიმოდაზრუნვიდა მრავლისათჳს მსახურებასა, ზედამიადგა და ჰრქუა: უფალო, არა იღუწი, რამეთუ დამან ჩემმან მარტოჲ დამიტევა მე მსახურებად. არქუ მას, რაჲთა შემეწეოდის მე.

⁴¹მიუგო იესუ და ჰრქუა: მართა, მართა! ზრუნავ და შფოთ ხარ მრავლისათჳს; აქა მცირედი არს საჴმარ.

⁴²ხოლო მარიამ კეთილი ნაყოფი გამოირჩია, რომელი არასადა მიეღოს მისგან.