Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 12 Bible Online

ლუკას სახარება 12 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 12

¹რომელთა ზედა შეკრებულ იყო ბევრეული ერი, ვიდრემდე დასთრგუნვიდესცა ურთიერთას. იწყო პირველად სიტყუად მოწაფეთა თჳსთა: ეკრძალენით თავთა თქუენთა ცომისა მისგან ფარისეველთაჲსა, რომელ არს ორგულებაჲ.

²ხოლო არარაჲ არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, და დამალული, რომელი არა საცნაურ იყოს.

³ამისთჳს რომელი ბნელსა შინა სთქუათ, ნათელსა შინა ისმეს; რომელსა ყურსა ეტყოდი საუნჯეთა შინა, იქადაგოს ერდოთა ზედა.

⁴ხოლო გეტყჳ თქუენ, მეგობართა ჩემთა: ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოწყჳდნენ ჴორცნი და ამისა შემდგომად არარაჲ აქუს უმეტესი, რაჲ გიყონ თქუენ.

⁵ხოლო გიჩუენო თქუენ, ვისა გეშინოდის: გეშინოდენ მისა, რომელსა შემდგომად მოწყუედისა ჴელ-ეწიფების შთაგდებად გეჰენიასა. ჰე, გეტყჳ თქუენ, მისა გეშინოდენ.

⁶ანუ არა ხუთი სირი განიყიდების ორის დანგის? და ერთიცა მათგანი არა არს დაფარულ წინაშე ღმრთისა.

⁷არამედ თმანიცა თავისა თქუენისანი ყოველნი გარაცხილ არიან. ნუუკუე გეშინინ: მრავალთა სირთა უმჯობეს ხართ.

⁸ხოლო გეტყჳ თქუენ: ყოველმან რომელმან აღიაროს ჩემდამო წინაშე კაცთა, ძემანცა კაცისამან აღიაროს იგი წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა.

⁹და რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-ვყო იგიცა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა.

¹⁰და ყოველმან რომელმან თქუას სიტყუაჲ ძისათჳს კაცისა, მიეტეოს მას, ხოლო სულისა წმიდისა მგმობარსა არა მიეტეოს.

¹¹და ოდეს შეგიყვანნენ თქუენ შესაკრებელთა წინაშე და მთავართა და ჴელმწიფეთა, ნუ ზრუნავთ: ვითარ, ანუ რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ, ანუ რაჲ ვთქუათ?

¹²რამეთუ სული წმიდაჲ გასწავებდეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რაჲ-იგი სთქუათ.

¹³ჰრქუა ვინმე მას მის ერისაგანმან: მოძღუარ, არქუ ძმასა ჩემსა, რაჲთა განმეყოს მე სამკჳდრებელსა.

¹⁴ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცო, ვინ დამადგინა მე მსაჯულად და განმყოფელად თქუენ ზედა?

¹⁵და ეტყოდა მათ: ეკრძალენით და დაიცვენით თავნი თქუენნი ყოვლისაგან ანგაჰრებისა, რამეთუ არა ნამეტავისაგან ვისისამე არს ცხოვრებაჲ მისი ნაყოფთა მათგან.

¹⁶და ეტყოდა მათ იგავსაცა და ჰრქუა: კაცისაჲ ვისიმე მდიდრისაჲ ნაყოფიერ იყო აგარაკი.

¹⁷და განიზრახა გულსა თჳსსა და თქუა: რაჲმე ვყო, რამეთუ არა მაქუს, სადა დავკრიბო ნაყოფი ესე ჩემი?

¹⁸დავარღჳნე საუნჯენი ჩემნი და უფროჲსნი აღვაშენნე და შევკრიბო მუნ ყოველი ნაყოფი ჩემი და კეთილი ჩემი.

¹⁹და ვრქუა სულსა ჩემსა: სულო, გაქუნს ყოველი კეთილი დაუნჯებული მრავალთა წელთაჲ: განისუენე, ჭამე, სუ და იხარებდ.

²⁰ჰრქუა მას ღმერთმან: უგუნურო, ამას ღამესა მიგიღონ სული შენი შენგან; რომელი-ეგე მოიმზადე, ვისა იყოს?

²¹ეგრეცა რომელი იუნჯებდეს თავისა თჳსისა, და არა ღმრთისა მიმართ განმდიდრდებოდის.

²²და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: ამენ გეტყჳ თქუენ: ნუ ზრუნავთ სულისა თქუენისათჳს, რაჲ ჰჭამოთ, ნუცა ჴორცთა თქუენთა, რაჲ შეიმოსოთ,

²³რამეთუ სული უფროჲს არს საზრდელისა და ჴორცნი -- სამოსლისა.

²⁴განიცადენით ყორანნი, რამეთუ არცა სთესვენ, არცა მკიან, რომელთა არა აქუნს საუნჯჱ, ანუ სადა შეიკრიბონ, და ღმერთი ზრდის მათ. რავდენ თქუენ უმჯობეს ხართ მფრინველთასა?

²⁵ვინმე უკუე თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?

²⁶უკუეთუ არცა უმცირესსა შემძლებელ ხართ?

²⁷განიცადენით შროშანნი, ვითარ-იგი აღორძნდის: არცა შურებინ, არცა სთავნ. ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არცა სოლომონ ყოველსა დიდებასა მისსა შეიმოსა, ვითარცა ერთი ამათგანი.

²⁸უკუეთუ ველსა გარე თივაჲ, რომელი დღეს არს და ხვალე თორნესა შთაეგზნეს, ღმერთმან ესრეთ შეამკო, რავდენ თქუენ უფროჲს, მცირედ მორწმუნენო?

²⁹და თქუენ ნუ ეძიებთ, რაჲ ჰჭამოთ და რაჲ სუათ, და ნუცა განსცხრებით,

³⁰რამეთუ ამას ყოველსა ნათესავნი სოფლივნი ეძიებენ, ხოლო მამამან თქუენმან იცის, რომელი გიჴმს ამათ ყოველთაგანი.

³¹გარნა ეძიებდით სასუფეველსა ღმრთისასა და ესე ყოველი შეგეძინოს.

³²ნუ გეშინინ მცირესა მაგას სამწყსოსა, რამეთუ სათნო-იყო მამამან თქუენმან მოცემად თქუენდა სასუფეველი.

³³განყიდეთ მონაგები თქუენი და მიეცით ქველისსაქმე; ყავთ თავისა თქუენისა საფასჱ, რომელი არა დაძუელდეს, მოუკლებელი ცათა შინა, სადა-იგი მპარავი არა მიეხების, არცა მღილმან გარყუნის.

³⁴სადაცა არს საუნჯე თქუენი, მუნცა იყვნენ გულნი თქუენნი.

³⁵იყვნედ წელნი თქუენნი მორტყმულ და სანთელნი თქუენნი აღნთებულ.

³⁶და თქუენ ემსგავსენით კაცთა მათ, რომელნი მოელიან უფალსა თჳსსა, ოდეს მოვიდეს ქორწილისაგან, რაჲთა, რაჟამს მოვიდეს და ირეკოს, მეყსეულად განუღონ მას.

³⁷ნეტარ იყვნენ იგი მონანი, რომელთაჲ მოვიდეს უფალი მათი და პოვნეს იგინი ესრეთ მღჳძარენი; ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოირტყნეს და დასხნეს იგინი და წარმოუდგეს და ჰმსახურებდეს მათ.

³⁸და ღათუ მეორესა საჴუმილავსა და მესამესა მოვიდეს და პოვნეს ესრეთ, ნეტარ იყვნენ იგინი.

³⁹ხოლო ესემცა უწყით: უკუეთუმცა იცოდა სახლისა უფალმან, რომელსა ჟამსა მპარავი მოვიდეს, იღჳძებდამცა და არა უტევა დათხრად გუერდი სახლისა თჳსისაჲ.

⁴⁰და თქუენცა იყვენით განმზადებულ, რამეთუ ჟამსა, რომელსა არა ჰგონებდეთ, ძჱ კაცისაჲ მოვიდეს.

⁴¹ჰრქუა მას პეტრე: უფალო, ჩუენდა მომართ იგავსა ამას იტყჳა, ანუ ყოველთა მიმართ?

⁴²და ჰრქუა უფალმან: ვინმე იყოს მნე იგი სარწმუნოჲ, რომელი დაადგინოს უფალმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად ჟამსა იფქლისა საწყაული?

⁴³ნეტარ არს იგი მონაჲ, რომლისაჲ მოვიდეს უფალი იგი მისი და პოოს იგი ესრეთ მოქმედი.

⁴⁴ამენ გეტყჳ თქუენ, მრავალთა ზედა მონაგებთა მისთა დაადგინოს იგი.

⁴⁵უკუეთუ თქუას მონამან მან: ყოვნის უფალი ჩემი მოსლვად, და იწყოს გუემად მონათა და მჴევალთა და ჭამად და სუმად და დათრობად.

⁴⁶მოვიდეს უფალი იგი მონისაჲ მის დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ჟამსა, რომელი არა იცის, და ორგან განკუეთოს იგი, და ნაწილი მისი ურწმუნოთა თანა დადვას.

⁴⁷ხოლო მონამან მან რომელმან იცის ნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და არა განემზადოს ნებისაებრ მისისა, იტანჯოს ფრიად.

⁴⁸ხოლო რომელმან არა იცოდის და ქმნეს რაჲმე ღირსი ტანჯვისაჲ, იგუემოს მცირედ, რამეთუ ყოველსა რომელსა მიეცა დიდად, დიდადცა იძიოს მისგან, და რომელსა მიეცეს ფრიად, უმეტესი მოჰჴადონ მას.

⁴⁹ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა და რაჲ მნებავს, რაჲთა აწვე აღეგზნას!

⁵⁰ხოლო ნათლის-ღებაჲ მაქუს ნათლის-ღებად და ვითარ შეურვებულ ვარ, ვიდრემდე აღესრულოს!

⁵¹ეგრე ჰგონებთა, ვითარმედ მშჳდობისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა? არა, გეტყჳ თქუენ, არამედ განყოფა{დ}.

⁵²რამეთუ იყვნენ ამიერითგან ხუთნი სახლსა შინა ერთსა განყოფილ: სამნი -- ორთაგან და ორნი -- სამთაგან;

⁵³და განეშოროს მამაჲ ძისაგან და ძე -- მამისაგან, და დედაჲ -- ასულისაგან და ასული -- დედისაგან, და დედამთილი -- ძისცოლისაგან მისისა და სძალი -- დედამთილისაგან თჳსისა.

⁵⁴ეტყოდა ერსაცა მას: რაჟამს იხილით ღრუბელი აღმომავალი, მეყსეულად სთქჳთ, ვითარმედ: წჳმაჲ მოაქუს, -- და არნ ეგრეთ.

⁵⁵და რაჟამს სამხრით ქრინ, სთქჳთ, ვითარმედ ხორშაკი იყოს, და არნ ეგრე.

⁵⁶მზაკუვარნო, პირი ცისა და ქუეყანისაჲ იცით გამოცდად, ხოლო ჟამი ესე ვითარ არა გამოიცადით?

⁵⁷ანუ რაჲსა თავით თჳსით არა შჯით მართალსა?

⁵⁸რამეთუ ოდეს მიხუალ მოსაჯულისა შენისა თანა მთავრისა წინაშე გზასა ზედა, მიეც საქმარი განთავისუფლებად მისგან, ნუუკუე მიგითრიოს შენ მსაჯულისა, და მსაჯულმან მიგცეს შენ სეფეკაცსა, და სეფეკაცმან მიგცეს შენ საპყრობილედ.

⁵⁹გეტყჳ შენ, ვითარმედ: არა გამოხჳდე შენ მიერ, ვიდრემდის უკუანაჲსკნელიცა იგი მი-ვე-სცე შენ მწულილი.