Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 13 Bible Online

ლუკას სახარება 13 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 13

¹მო-ვინმე-სრულ იყვნეს მას ჟამსა ოდენ და უთხრეს მას გალილეველთა მათთჳს, რომელთაჲ-იგი სისხლი პილატე შეჰრია მსხუერპლთა თანა.

²მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ეგრე გგონიესა, ვითარმედ გალილეველნი იგი უფროჲს ყოველთა გალილეველთა იყვნეს ცოდვილ, რამეთუ ესევითარი ევნო მათ?

³გეტყჳ თქუენ: არა; არამედ უკუეთუ არა შეინანოთ, ეგრევესახედ ყოველნი წარსწყმდეთ.

⁴ანუ იგი, რომელ ათორმეტთა ზედა სილოამს გოდოლი დაეცა და მოწყჳდნა, ჰგონებთა, ვითარმედ იგინი ხოლო თანამდებ იყვნეს უფროჲს ყოველთა კაცთასა, რომელნი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს?

⁵გეტყჳ თქუენ: არა; არამედ უკუეთუ არა შეინანოთ, ყოველნივე ეგრეთ წარსწყმდეთ.

⁶და ეტყოდა მათ იგავსა ამას: ლეღჳ ვისმე ედგა ნერგი სავენაჴესა თჳსსა, და მოვიდა და ეძიებდა ნაყოფსა მისგან და არა პოვა.

⁷და ჰრქუა ვენაჴისმოქმედსა მას: აჰა, ესერა, სამი წელი არს, ვინაჲთგან მოვალ და ვეძიებ ნაყოფსა ლეღუსა ამას შინა და არა ვპოვე. მოჰკუეთე ეგე, რაჲსათჳს ქუეყანაჲ დაუპყრია უქმად?

⁸ხოლო მან მიუგო და ჰქუა მას: უფალო, უტევე ეგე ამასცა წელსა, ვიდრემდე მოუთოჴნო მაგას და სკორე დაუდვა,

⁹ყოს ხოლო თუ ნაყოფი; უკუეთუ არა, მერმე მოჰკუეთე ეგე.

¹⁰და ასწავებდა მათ შესაკრებელსა ერთსა შაფათსა შინა.

¹¹და, აჰა, ესერა, დედაკაცი იყო, რომლისა თანა იყო სული უძლურებისაჲ ათორმეტ წლითგან; და იყო იგი დაღონებულ და ვერ ეძლო მას ყოვლითურთ ზეახილვად.

¹²იხილა იგი იესუ, მოუწოდა და ჰრქუა მას: დედაკაცო, განტევებულ ხარ უძლურებისაგან შენისა.

¹³და დაასხნა ჴელნი მისნი მის ზედა, და მეყსეულად აღემართა და ვიდოდა, და ადიდებდა ღმერთსა.

¹⁴მიუგო შესაკრებელთმთავარმან რისხვით, რამეთუ შაფათსა განკურნა იგი იესუ, და ეტყოდა ერსა მას: ექუსნი დღენი არიან, რომელთა შინა ჯერ-არს საქმე; მათ შინა მომავალნი განიკურნებოდეთ და ნუ დღესა შაფათსა.

¹⁵მიუგო მას უფალმან და ჰრქუა: ორგულნო, კაცად-კაცადმან თქუენმან არა აჰჴსნისა ჴარი, ანუ ვირი ბაგათაგან თჳსთა და წარიბის და ასჳს მას წყალი?

¹⁶ხოლო ესე ასული აბრაამისი იყო, რომელი შეეკრა ეშმაკსა, აჰა, ესერა, ათურამეტი წელი არს; არა ჯერ-იყოა განჴდად საკრველთაგან მისთა დღესა შაფათსა?

¹⁷და ამას რაჲ იტყოდა თავადი, ჰრცხუენოდა ყოველთა წინააღმდგომთა მისთა; და ყოველსა მას ერსა უხაროდა ყოველთა მათ ზედა დიდებულებათა, რომელნი იქმნებოდეს მის მიერ.

¹⁸და ეტყოდა უფალი: რასა ვამსგავსო სასუფეველი ღმრთისაჲ და ვისა მსგავს არს იგი?

¹⁹მსგავს არს იგი მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი მოიღო კაცმან და დასთესა მტილსა თჳსსა; და აღორძნდა და იქმნა იგი ხე, და მფრინველთა ცისათა დაიმკჳდრეს რტოთა მისთა.

²⁰მერმე კუალად თქუა: რასა ვამსგავსო სასუფეველი ღმრთისაჲ?

²¹მსგავს არს სასუფეველი ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და შეჰრთო იგი ფქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდე აღაფუვნოს ყოველი.

²²და მიმოვიდოდა ქალაქებსა და დაბნებსა და ასწავებდა და წარიგზავნებოდა იერუსალჱმდ.

²³და ჰრქუა ვინმე მას: უფალო, უკუეთუ მცირედ არიან ცხორებულნი? ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ:

²⁴იღუაწეთ შესლვად იწროჲსა მისგან კარისა. ხოლო გეტყჳ თქუენ: მრავალნი ეძიებდენ შესლვად და ვერ შეუძლონ.

²⁵ვინაჲთგან აღდგეს სახლისა უფალი და დაჰჴშას კარი, და გარეშე სდგეთ და იწყოთ რეკად კარსა და იტყოდით: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ! და მოგიგოს და გრქუას თქუენ: არა გიცნი თქუენ, ვინანი ხართ.

²⁶მაშინ იწყოთ სიტყუად: ვჭამდით წინაშე შენსა და ვსუემდით და უბანთა ჩუენთა ზედა გუასწავებდ.

²⁷და გრქუას: არა გიცნი, ვინანი ხართ; განმეშორენით ჩემგან ყოველნი მოქმედნი სიცრუისანი!

²⁸მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ, რაჟამს იხილოთ აბრაამი, ისაკი და იაკობი და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი სასუფეველსა ღმრთისასა, და თქუენ -- განსხმულნი გარე.

²⁹და მოვიდოდიან მზისაღმოსავალით და მზისდასავალით, ჩრდილოჲთ და სამხრით და ინაჴ-იდგმიდენ სასუფეველსა ღმრთისასა.

³⁰და, აჰა, ესერა, არიან უკუანაჲსკნელნი, რომელ იყვნენ პირველ, და არიან პირველნი, რომელნი იყვნენ უკუანაჲსკნელ.

³¹მას დღესა შინა მო-ვინმე-უჴდეს იესუს ფარისეველნი და ეტყოდეს მას: განვედ და წარვედ ამიერ, რამეთუ ეროდე გეძიებს შენ მოკლვად.

³²ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მივედით და არქუთ მელსა მას: აჰა, ესერა, განვასხამ ეშმაკთა და კურნებასა აღვასრულებ დღეს და ხვალე, და ზეგე აღვესრულები.

³³ხოლო ჯერ-არს ჩემდა დღეს და ხვალე და ზეგე წარსლვად, რამეთუ ვერ ეგების წინაწარმეტყუელი გარნა იერუსალჱმს წარწყმედად.

³⁴იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, რომელმან მოსწყჳდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენდა, რავდენგზის მინდა შეკრებაჲ შვილთა შენთაჲ, ვითარცასახედ მფრინველმან თჳსნი მართუენი ფრთეთა ქუეშე მისთა, და არა ინებეთ!

³⁵აჰა, ესერა, დაუტევნეთ თქუენ სახლნი თქუენნი ოჴრად. გეტყჳ თქუენ: არღარა მიხილოთ მე ამიერითგან, ვიდრემდის სთქუათ: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა!