Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 16 Bible Online

ლუკას სახარება 16 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 16

¹და ეტყოდა მოწაფეთა მათ: კაც ერთ იყო მდიდარ და ესუა მას ეზოჲსმოძღუარ. და შეასმინეს იგი, ვითარცა განმბნეველი ნაყოფთა მისთაჲ.

²მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს ესე, რომელ მესმის შენთჳს? მომეც რიცხჳ სამნოჲსა შენისაჲ, რამეთუ არღარა ყოფად ხარ ჩემდა ეზოჲსმოძღუარ.

³თქუა ეზოჲსმოძღუარმან მან გულსა თჳსსა: რაჲმე ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა ჩემსა? საქმედ არა მიძლავს, თხოვად მრცხუენის.

⁴უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა რაჟამს გარდავდგე სამნოსა ამას, შემიწყნარონ მე სახლებსა მათსა.

⁵და მოუწოდა თითოეულად, ვის რაჲ თანაედვა უფლისა მისისაჲ: ჰრქუა პირველსა მას: რავდენ-რაჲ თანაგაც უფლისა ჩემისაჲ?

⁶და მან ჰრქუა: ასი მარი ზეთი. და ჰრქუა მას: მიიღე წიგნი შენი და დაჯედ, დაწერე ადრე-ადრე ერგასისი.

⁷მერმე ჰრქუა სხუასა: შენ რავდენი-რაჲ თანაგაც? და მან ჰრქუა: ასი სათუელი იფქლი. და ჰრქუა მას: მიიღე წიგნი შენი და დაჯედ და დაწერე ოთხმეოცი.

⁸და აქო უფალმან მნე იგი სიცრუისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ შვილნი ამის სოფლისანი უგონიერეს არიან უფროჲს შვილთა ნათლისათა ნათესავთა თჳსთა შორის.

⁹და მე თქუენ გეტყჳ: იყვენით თავებისა თქუენისა მეგობრებ ფასისაგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეს იგი, შეგიწყნარნენ თქუენ საყოფელთა მათ საუკუნეთა.

¹⁰რომელი მცირესა ზედა სარწმუნო არს, მრავალსა ზედა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ იყოს, მრავალსა ზედაცა ცრუ იყოს.

¹¹უკუეთუ აწ სიცრუესა მას მამონაჲსსა არა სარწმუნო იპოვენით, ჭეშმარიტი იგი თქუენდა ვის ჰრწმენეს?

¹²და თუ უცხოსა მას არა სარწმუნო იქმნეთ, თქუენი იგი ვინ მოქცეს თქუენ?

¹³არავინ მონამან შეუძლის ორთა უფალთა მონებად, რამეთუ ერთი მოიძულოს და ერთი შეიყუაროს, ანუ ერთსა ადიდებდეს და ერთი შეურაცხ-ყოს. ვერ შეუძლოთ ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.

¹⁴. ვითარცა ესმა ესე ყოველთა მათ ფარისეველთა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს, განკიცხეს იგი.

¹⁵და ჰრქუა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თქუენთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან უწყნის გულნი თქუენნი, რამეთუ რომელი წინაშე კაცთა მაღლოვ არს, პილწ არს წინაშე ღმრთისა.

¹⁶შჯული იგი და წინაწარმეტყუელნი იოვანესითგანი: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების და ყოველივე მას ჰმძლავრობს.

¹⁷ხოლო უადვილეს არს ცისა და ქუეყანისა წარსლვაჲ, ვიდრე არა შჯულისაგან ერთი სასწავული დავრდომად.

¹⁸ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი და სხუაჲ შეირთოს, იმრუშოს; და რომელმან განტევებული შეირთოს, მან იმრუშოს.

¹⁹კაც ერთ ვინმე იყო მდიდარ და იმოსებოდა ძოწეულითა და ზეეზითა და იხარებდა მარადის ბრწყინვალედ.

²⁰და გლახაკიცა ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი იდვა ბჭეთა თანა მისთა დამღიერებული.

²¹და სწადინ განძღომად ნაბიჭევისა მისგან, რომელი გარდამოვარდის ტაბლისაგან მის მდიდრისაჲსა, არამედ ძაღლნიცა ჰლოშნიდეს ზუზღასა მისსა.

²²და იყო ვითარ მოკუდა გლახაკი იგი, და მიიქუეს იგი ანგელოზთა წიაღთა აბრაამისთა, მოკუდა მდიდარი იგიცა და დაეფლა.

²³და ჯოჯოხეთით აღიხილნა თუალნი თჳსნი, ვიდრე იგი იყო ტანჯვასა შინა, იხილა აბრაამი შორით და ლაზარე წიაღთა მისთა.

²⁴და მან ჴმა-ყო და თქუა: მამაო აბრაამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს წუერი თითისა მისისაჲ წყალსა და განაგრილოს ენასა ჩემსა, რამეთუ ვიარები ალსა მას შინა.

²⁵და ჰრქუა მას აბრაამ: შჳლო, მოიჴსენე, რამეთუ მიიღე კეთილი ცხორებასა შენსა, და ლაზარე ეგრევე ძჳრნი იგი. აწ ესერა, ესე აქა ნუგეშინისცემულ არს, და შენ მანდა იარები.

²⁶და ზედა ამას ყოველსა მთხრებლ დიდ არს შორის ჩუენსა და თქუენსა. და თუ ვისმე უნდეს ამიერ წიაღსლვად თქუენდა, ვერ წიაღჴდენ, და არცა მაგიერნი წიაღ-ჩუენდამო-სლვად.

²⁷და ჰრქუა: აწ გევედრები შენ, მამაო ჵ აბრაამ, რაჲთა მიავლინო ეგე სახედ მამისა ჩემისა.

²⁸არიან მუნ ჩემნი ძმანი ხუთნი, არწმუნოს მათ, რაჲთა არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა.

²⁹და თქუა აბრაჰამ: ჰქონან მოსე და წინაწარმეტყუელნი, მათი ისმინენ.

³⁰და მან ჰრქუა: არა, მამაო აბრაამ, გარნა მკუდრეთით თუ ვინმე მივიდეს მათა, და შეინანონ.

³¹და ჰრქუა მას: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, დაღათუ მკუდრეთით ვინმე აღდგეს, არავე ჰრწმენეს.