Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 18 Bible Online

ლუკას სახარება 18 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 18

¹ეტყოდა მათ იგავსაცა, ვითარ-იგი ჯერ-არს მარადის მათდა ლოცვაჲ და არა მოწყინებაჲ ლოცვასა შინა.

²და ეტყოდა: მსაჯული ვინმე იყო ქალაქსა შინა, ღმრთისა არა ეშინოდა და კაცთაგან არა ჰრცხუენოდა.

³და ქურივი ვინმე იყო მასვე ქალაქსა შინა. და მოვიდის მისა და ეტყჳნ: მისაჯე მე წინამოსაჯულისაგან ჩემისა.

⁴და არა ისმინის მისი ვიდრე რომლად ჟამადმდე. ამისა შემდგომად თქუა გულსა თჳსსა: და ღათუ ღმრთისა არა მეშინის და კაცთაგან არა მრცხუენის.

⁵ამისთჳს, რამეთუ შურომასა მახუედრებს მე მარადის ქურივი ესე, უსაჯო მას, რაჲთა არა მოვიდოდის და მაწყინებდეს მე.

⁶და ჰრქუა მათ უფალმან: ისმინეთ, რასა-იგი მსაჯული სიცრუვისაჲ იტყჳს.

⁷ხოლო ღმერთმან არამე ყოსა შურის-გებაჲ რჩეულთა მისთაჲ, რომელნი ღაღადებენ მისა დღე და ღამე, და სულგრძელ არს მათ ზედა.

⁸გეტყჳ თქუენ: ყოს შურის-გებაჲ მათთჳს ადრე. ხოლო მო-რაჲ-ვიდეს ძე კაცისაჲ, პოოსმე რაჲ სარწმუნოვებაჲ ქუეყანასა ზედა?

⁹თქუა ვიეთდამე მიმართ იგავი ესე, რომელნი ესვენ თავთა თჳსთა, ვითარმედ მართალ არიან და შეურაცხ-ჰყოფენ სხუათა,

¹⁰ვითარმედ: ორნი კაცნი აღვიდოდეს ტაძარსა მას: ერთი ფარისეველი და ერთი მეზუერე.

¹¹ფარისეველი იგი წარდგა და ამას ილოცვიდა: ღმერთო, გმადლობ შენ, რამეთუ არა ვარ, ვითარ სხუანი კაცნი მტაცებელ, ცრუ, მემრუშე, გინა ვითარ ესე მეზუერე,

¹²ვიმარხავ ორგზის შაფათსა შინა, ათეულსა შევსწირავ ყოვლისაგან მონაგებისა ჩემისა.

¹³ხოლო მეზუერე იგი შორს დგა და არა იკადრებდა თუალთაცა ზეახილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: უფალო, მილხინე მე ცოდვილსა ამას.

¹⁴გეტყჳ თქუენ: გარდამოვიდა იგი განმართლებული სახედ თჳსა, ვიდრე ფარისეველი იგი, რამეთუ რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს.

¹⁵მოჰგურიდეს მას ყრმებსა, რაჲთა მიეახლნენ მას. და ვითარცა იხილეს მოწაფეთა, აყენებდეს მათ.

¹⁶ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: აცადეთ ყრმათა მაგათ მოსლვად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.

¹⁷ამენ გეტყჳ თქუენ: რომელმან არა შეიწყნაროს სასუფეველი ღმრთისაჲ ვითარცა ყრმაჲ, ვერ შევიდეს მას.

¹⁸და ჰკითხა ვინმე მთავარმან და ჰრქუა: მოძღუარო სახიერო, რაჲ საქმე ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?

¹⁹ჰრქუა მას იესუ: რასა მეტყჳ მე სახიერით? არავინ არს სახიერ, გარნა მხოლოჲ ღმერთი.

²⁰მცნებანი იცნი: ნუ იმრუშებ, ნუ კაც-ჰკლავ, ნუ იპარავ, ნუ ცილსა სწამებ, პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა.

²¹ხოლო მან ჰრქუა: ეგე ყოველი დამიმარხავს სიყრმით ჩემითგან.

²²ესმა რაჲ ესე იესუს, ჰრქუა მას: ერთიღა ესე გაკლს შენ: ყოველი, რაჲ გაქუს, განყიდე და მიეც გლახაკთა და გაქუნდეს საუნჯე ცათა შინა და მოედ და შემომიდეგ მე.

²³ხ~ ესმა რაჲ ესე მას, შეწუხნა. რამეთუ იყო იგი მდიდარ ფრიად. ვითარცა იხილა იგი იესუ, თქუა, ვითარმედ: ძნიად შევიდეს სასუფეველსა ღმრთსასა, რომელსა აქუნდეს საფასჱ.

²⁴-

²⁵უადვილეს არს მანქანისსაბელი ჴურელსა ნემსისასა განსლვად, ვიდრე მდიდარი სასუფეველსა ღმრთისასა შესლვად.

²⁶ხოლო რომელთა-იგი ესმა, ჰრქუეს: და ვისმე ჴელ-ეწიფების ცხორების?

²⁷მიუგო იესუ და ჰრქუა: შეუძლებელი კაცთაგან შესაძლებელ არს ღმრთისა მიერ.

²⁸ჰრქუა პეტრე: აჰა, ესერა, ჩუენ დაუტევეთ ყოველივე თჳსი და შეგითქთ შენ.

²⁹ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არავინ არს, რომელმან დაუტეოს სახლი, გინა მამა-დედანი, გინა ძმანი, გინა ცოლი, გინა შვილნი სასუფეველისათჳს ღმრთისაჲსა.

³⁰რომელმან არა მოიღოს მრავალი წილი ჟამსა ამას და საუკუნესა მას -- მომავალსა ცხორებაჲ საუკუნოჲ.

³¹და წარიყვანნა ათორმეტნი იგი და ჰრქუა მათ: აჰა, ესერა, აღვალ იერუსალჱმდ, და აღესრულნენ ყოველნი წინაწარმეტყუელთა დაწერილნი ძესა ზედა კაცისასა:

³²რამეთუ მიეცეს ჴელთა წარმართთასა, და ეკიცხევდენ მას, და იგინოს, და ჰნერწყუვიდენ მას

³³და სტანჯვიდენ და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგეს.

³⁴და მათ არა გულისხმა-ყვეს ესე, არამედ იყო სიტყუაჲ იგი დაფარულ მათგან. და არა იცოდეს თქუმული იგი.

³⁵და იყო, ვითარცა მიეახლნეს იგინი იერიქოდ, ბრმაჲ ვინმე ჯდა გზასა ზედა მთხოველად.

³⁶ვითარცა ესმა, რამეთუ ერი წარმოვალს, ჰკითხვიდა: რაჲმე არს ესე?

³⁷და უთხრეს მას, ვითარმედ: იესუ ნაზარეველი წარმოვალს.

³⁸ხოლო მან ღაღატ-ყო და თქუა: იესუ, ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!

³⁹და რომელნი წინაუძღოდეს, ჰრისხვიდეს მას, რაჲთა დადუმნეს. ხოლო იგი უფროჲს ღაღადებდა და იტყოდა: იესუ, ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!

⁴⁰დადგა იესუ და ბრძანა მოწოდებაჲ მისი. და ვითარცა მიეახლა, ჰკითხა მას:

⁴¹რაჲ გნებავს, და გიყო შენ? ხოლო მან ჰრქუა: უფალო, რაჲთა აღმიხილნე თუალნი.

⁴²ხოლო იესუ ჰრქუა: აღიხილენ; სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ.

⁴³და მეყსეულად აღიხილნა და მისდევდა მას და ადიდებდა ღმერთსა. და ყოველმან ერმან იხილა და აქებდეს ღმერთსა.