Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 19 Bible Online

ლუკას სახარება 19 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 19

²და, აჰა, ესერა, კაცი ვინმე, და სახელი -- ზაქე, და იყო იგი მთავარი მეზუერეთაჲ, და იყო იგი მდიდარ ფრიად.

³და უნდა ხილვაჲ იესუსი, ვითარ ვინძი არს, და ვერ უძლო ხილვად ერისა მისგან, რამეთუ ჰასაკითა იყო მცირე.

⁵და ვითარცა მოვიდა ადგილსა მას, მიხედა იესუ და ჰრქუა მას: ზაქე, ისწრაფე და გარდამოჴედ, რამეთუ დღეს სახლსა შინა შენსა ჯერ-არს ჩემი ყოფაჲ.

⁶ისწრაფა და გარდამოჴდა და შეიყვანა იგი სიხარულით.

⁷ვითარცა იხილეს ყოველთა, დრტჳნვიდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ცოდვილისა თანა შევიდა დადრგომად.

⁸აღდგა ზაქე და ჰრქუა უფალსა: აჰა, უფალო, ზოგი ნაყოფთა ჩემთაჲ მივსცე გლახაკთა; და უკუეთუ ვისმე ცილი დავსდევ, მივაგო ოთხი წილი.

⁹ჰრქუა მას იესუ: დღეს იქმნა ცხორებაჲ სახლისაჲ ამის, რამეთუ ესეცა ნაშობი აბრაჰამის არს.

¹⁰{რამეთუ მ}ოვიდა ძჱ კაცის{ა}ჲ მოძიებად წა{რ}წყმედულისა.

¹¹{და} ვითარცა ესმოდა ერსა {მ}ას, შესძინა და თქუა იგავი ამისთ{ჳ}ს, რამეთუ მოახლებულ იყო იგი იერუსალჱმსა, და ჰგონებდეს იგინი, ვითარმედ მეყსეულად {გ}ამოჩნდეს სასუფეველი ღმრთისაჲ.

¹²{და} ჰრქუა მათ: კაცი ვი{ნმ}ე აზნაური წა{რვ}იდა შორსა სოფელსა მოღებად თავისა თჳსისა მეუფებისა და მოქცევად.

¹³და მოუწოდა ათთა მონათა და მისცა მათ ათი მნაჲ და ჰრქუა მათ: ვაჭრობდით ამა{ს}, ვიდრემდე მოვიდე.

¹⁴ხოლო მოქალაქეთა მისთა სძულდ{ა} იგი და მიავლინნ{ეს} მოციქულნი შედგომად მისა დ{ა} ჰრქუეს მას: არ{ა} გუნებავს მაგ{ისი} მეუფებაჲ ჩუენ ზედა.

¹⁵და იყო მოქცევასა მას მისსა, მო-რაჲ-აქუნდა მეუფებაჲ თჳსი, და ბრძანა მოწოდებაჲ მონათაჲ მათ, რომელთა მისცა ვეცხლი იგი, რაჲთა უწყოდის, რაჲ-იგი ივაჭრეს.

¹⁶და მოვიდა პირველი იგი და ჰრქუა: უფალო, შენმან მან ვეცხლმან ათი სხუაჲ შესძინა სასწორი.

¹⁷ჰრქუა მას: კეთილ, სახიერო მონაო, მცირესა ზედა სარწმუნო იქმენ, იყავ შენ ჴელმწიფე ათთა ზედა ქალაქთა.

¹⁸და მოვიდა მეორე იგი და ჰრქუა: უფალო, ვეცხლმან შენმან სხუაჲღა ხუთი სასწორი ყო.

¹⁹ჰრქუა მასცა: და იყავ შენცა ხუთთა ზედა ქალაქთა.

²⁰და მოვიდა მესამე იგი და ჰრქუა: უფალო, აჰა, ვეცხლი შენი, რომელი მაქუნდა დაკრძალული სუდარსა,

²¹რამეთუ მეშინოდა, ვითარმედ კაცი ხარ სასტიკი: მოიღი, რომელი არა დასდვი, და მოიმკი, რომელი არა დასთესი.

²²ჰრქუა მას: პირისა შენისაგან გსაჯო, მონაო ურწმუნოო; იცოდე, რამეთუ მე კაცი ვარ სასტიკი: მოვიღი, რომელი არა დავდვი, და მოვიმკი, სადა არა განვსთესი.

²³და რაჲსათჳს არა დასდევ ვეცხლი ჩემი სავაჭროსა, და მოვედ მე და ვახშითურთ ვქმენ იგი?

²⁴და წინაშემდგომელთა მათ ჰრქუა: მიუღეთ იგი და მიეცით, რომელსა-იგი აქუს ათი სასწორი ვეცხლი.

²⁵და მათ ჰრქუეს მას: უფალო, აქუს ათი სასწორი.

²⁶ხოლო გეტყჳ თქუენ: რომელსა აქუნდეს, მიეცეს; ხოლო რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მისგან.

²⁷ხოლო მტერნი, რომელთა არა უნდა მეუფებაჲ ჩემი მათ ზედა, მომგუარენით მე აქა და მოწყჳდენით წინაშე ჩემსა.

²⁸და ესე ვითარცა წართქუა, ვიდოდა წინაშე მათსა და აღვიდოდა იერუსალჱმდ.

²⁹და იყო, ვითარცა მიეახლა ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა თანა, რომელსა ჰრქჳან ზეთისხილთაჲ, წარავლინნა ორნი მოწაფეთა მისთაგანნი

³⁰და ჰრქუა მათ: წარვედით დაბასა მაგას, რომელსა შეხჳდეთ, ჰპოოთ კიცჳ დაბმული, რომელსა არავინ დაჯდომილ არს; აჰჴსენით და მომგუარეთ მე.

³¹და უკუეთუ ვინმე გკითხვიდეს: რაჲსათჳს აჰჴსნით? ესრეთ არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე.

³²და ვითარცა წარვიდეს, რომელნი-იგი მიავლინნა, პოვეს ეგრეთ, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ.

³³და აჰჴსნიდეს იგინი კიცუსა მას. ჰრქუეს მათ უფალთა მათთა: რაჲსათჳს აჰჴსნით კიცუსა მაგას?

³⁴ხოლო მათ ჰრქუეს, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე.

³⁵და მოჰგუარეს იგი იესუს და დაასხეს სამოსელი კიცუსა მას და დასუეს მას ზედა.

³⁶და ვითარ შევიდოდეს იგინი, დაუფენდეს სამოსელსა მათსა გზასა ზედა.

³⁷და ვითარცა მიიწინეს იგინი შთასავალსა მას მთისა მის ზეთისხილთასა, იწყო ყოველმან [სიმრავლე]მან მოწაფეთამან სიხარულით ქებად მისა ჴმითა დიდითა ყოველთათჳს, რომელნი იხილვნეს ძალნი.

³⁸და იტყოდეს: კურთხეულ არს მომავალი მეუფე სახელითა უფლისაჲთა! მშჳდობაჲ ცათა ზედა და დიდებაჲ მაღალთა შინა!

³⁹და ფარისეველნი ვინმე ერისა მისგანნი ეტყოდეს მას: მოძღუარ, შეჰრისხენ მოწაფეთა შენთა, რაჲთა დადუმნენ.

⁴⁰ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: გეტყჳ თქუენ, დაღათუ ესენი დადუმნენ, ქვანი ღაღადებდენვე.

⁴¹და ვითარცა მიეახლა, იხილა ქალაქი იგი და ტიროდა მას ზედა

⁴²და იტყოდა: უკუეთუმცა გეცნა შენ დღესა ამას მშჳდობაჲ იგი შენი! ხოლო აწ დაეფარა თუალთაგან შენთა.

⁴³რამეთუ მოვლენან დღენი შენ ზედა, და მოგადგან შენ მტერთა შენთა ლაშქარი და გარემოგადგენ შენ და შეგკრიბონ შენ ყოვლით კერძო.

⁴⁴და განგაძონ შენ, და შვილნი გარემოჲს შენსა დაეცნენ, და არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა შენ შორის ამისთჳს, რამეთუ არა გულისხმა-ჰყავ ჟამი მოხედვისა შენისაჲ.

⁴⁵და ვითარცა შევიდა ტაძარსა მას, იწყო გამოსხმად, რომელნი ჰყიდდეს ტრედებსა.

⁴⁶და ჰრქუა მათ: წერილ არს: იყოს სახლი ჩემი სახლ სალოცველ, ხოლო თქუენ ჰყავთ იგი ქუაბ ავაზაკთა.

⁴⁷და იყო მუნ და ასწავებდა დღითი დღე ტაძარსა მას შინა. ხოლო მღდელთმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და მთავარნი ერისანი ეძიებდეს წარწყმედად.

⁴⁸და ვერას ჰპოვებდეს, რაჲ უყონ, რამეთუ ყოველი ერი დამორჩილებულ იყო სმენად მისგან.